نقد و بررسی بازی Nour: Play with Your Food

من هرگز رابطه مثبت خاصی با غذا نداشتم و نسبت به آن واقعا بی توجه بودم. اما وقتی بزرگتر شدم، دریافتم که سخت در اشتباه بودم. اکثر موجودات فقط برای سیر کردن شکم خود غذا می خورند و این غذاها شامل هر چیزی می شود که می توانید پیدا کرده و یا نحوه تهیه آن را بیابید. البته موضوع تغذیه و غذا خوردن در تعداد محدودی از بازیهای ویدئویی به کار رفته که جا دارد در اینجا اشاره کوچکی به آنها داشته باشیم. من هرگز در بازی های ویدیویی تجربه خوردن غذای زیاد را نداشته ام، برای مثال غذاهای کنار اردوی Final Fantasy XV که توسط هنرمند ایگنیس با استعداد تهیه شده بود، با جزئیات شگفت انگیزی ارائه شده است.

حتی بازی Venba نیز که اخیراً منتشر شده است، احتمالاً نزدیک‌ترین چیزی است که من به نوعی درک کردم که چگونه غذا می تواند مردم را گرد هم بیاورد و خاطرات را یادآوری ‌کند، اما من هنوز آنطور که تصور می‌کنم با این ایده‌ها ارتباط برقرار کرده‌ام، دیگران در انجام این کار ناموفق بوده اند. اینجاست که بازی Nour: Play With Your Food به خوبی می تواند نقش خود را ایفا کند و به این افراد کمک کند. وعده‌های غذایی و مواد موجود در این بازی به این منظور نیست که ذائقه‌ی کسی را به وجد بیاورند و مطمئناً ریشه در تاریخچه یا تئوری غنی آشپزی ندارند. این مجموعه از آثار هنری تعاملی مبتنی بر تغذیه، شما را به مطالعه غذا از منظری متفاوت دعوت می کند که مطمئنم پیش از این هرگز آنها را تجربه نکرده اید.

در دنیای بازی Nour: Play With Your Food خبری از سر و صدا و هیاهوی دنیای واقعی بیرون نیست و شما روبروی یک ظرف، یا مجموعه‌ای از ظروف، یا اجزای یکی از آن‌ها نشسته‌اید، چیزی در اطراف شما نیست جز فضای کم و محدود برای پر کردن با افکار و احساسات خود. از همان ابتدا مشخص است که این بازی هیچ انتظاری از شما و نحوه تعامل با آن ندارد. ممکن است 20 ظروف عجیب و غریبی که با آنها اصطلاحا “بازی” می کنید، یک به یک به صورت خطی باز شوند، اما هیچ هدف مشخصی وجود ندارد. شما به هر تصویر وارد می شوید، غذاهایی را که به شما ارائه می‌شود، تماشا می‌کنید و با آن‌ها بازی می‌کنید و سپس به محض اینکه مایل به ترک آن شدید، اجازه خواهید داشت به سراغ غذای بعدی بروید. ممکن است کسی در عرض 30 تا 60 دقیقه تقریبی یک بازی را کامل کند، اما این امکان نیز وجود دارد که شما فقط برای یک نمونه خود را مجذوب تجربه ای که خودتان ساخته اید، جذب شوید.

اکثر مراحل بازی Nour مجموعه خاصی از مواد غذایی و همان زرادخانه عمومی ظروف را ارائه می دهند و شما می توانید امتحان کنید و ببینید که چگونه آنها به بهترین وجه ترکیب می شوند تا ظاهری از یک اصطلاحا “راه حل” ایجاد کنند، اما لذت واقعی فقط تلاشی است که صرف پختن غذهای مختلف و ترکیب عجیب و غریب مواد اولیه می شود.

در این بازی رازهای پنهانی زیادی برای کشف وجود دارد و هر بخش صرفاً نگاهی به یک غذا یا مواد تشکیل دهنده نیست، برخی از آنها بیشتر شبیه اسباب بازی هستند، مثل توسترهایی که در اطراف مایکروویو چیده شده‌اند، حتی می‌توانید مجموعه‌ای از آشغال‌ها را داخل آن بریزید تا ببینید چه غذاهایی می‌پزند. ابزارها و طلسم‌های مختلف در دسترس شما به شما این امکان را می‌دهند که واقعاً همه چیز را به روش‌های جالبی تغییر دهید و قالب‌بندی کنید.

در کل Nour: Play With Your Food یک اثر هنری تعاملی منحصر به فرد است و من از سازندگان آن قدردانی می کنم، اما احساس نمی کنم بتواند آنقدر شما را جذب کند که واقعاً در ذهن شما بماند، به خصوص در این سال 2023 که رقابت میان عناوین مستقل واقعا داغ است و بازیهای بهتری نسبت به این عنوان جدید وجود دارد.

با وجود اینکه بازی از نظر بصری بسیار جذاب است، ولی وقتی به اشیاء روبروی خود نزدیک‌تر می‌شوید و زوم می کنید، اوضاع به تدریج بدتر به نظر می‌رسد، هیچ چیز به خصوص صاف یا وسوسه انگیز و دلپذیر به نظر نمی رسد. اما در طرف مقابل، موسیقی متن بازی واقعا مجذوب کننده بوده و به گونه‌ای کار می‌کند که در هنگام تجربه هر یک از 20 مرحله، اوقات بسیار لذت‌بخشی را می گذرانید.

از دیگر مشکلاتی که در حین تجربه بازی با آنها مواجه شدم، این بود که بیش از چند مرحله وجود داشت که به نظر می رسید از مشکلات بصری رنج می بردند و در آن رنگ ها مناسب نیستند و برخی اشیاء بسیار روشن تر از آنچه باید باشند، جلوه نمی نمودند. همچنین کنترل‌های ماوس و کیبورد بازی، تغییر ناپذیر و به طرز مضحکی ناهنجار و آزاردهنده هستند که تقریباً باعث می‌شود هیجان کلی بازی کاهش یابد و تا حدودی مانع از لذت بردن می شود.

Nour: Play With Your Food یک اثر هنری تعاملی متفاوت است که به شما امکان می دهد تصاویر بامزه، پر جنب و جوش و هنرمندانه خود را بسازید، همراه با یک موسیقی متن جذاب که همه در یک بازی دنج بسته بندی شده اند که می توانید با سرعت خودتان انجام دهید، اما در نهایت احساس کمبود می کنید و حلقه گیم پلی را به اندازه کافی جذاب نمی یابید. این بازی گاهی اوقات ناخوشایند است و احتمالاً هر کسی را که به دنبال یک بازی واقعی در میان حواس‌پرتی‌های زودگذر زندگی است ناامید می‌کند، اما ارزش آن را دارد که به تنهایی و حداقل یکبار به آن نگاهی بیندازید. من پیش از این، هرگز چیزی شبیه به این عنوان را بازی نکرده ام و به همین علت این یکی را کاملاً توصیه می کنم.