نقد و بررسی Dude, Stop

هم اکنون در حال مطالعه نقد بازی Dude, Stop در سایت خوب IRG Review هستید. بازی های پازلی ، بازی هایی آرامش بخش و آسان بر روی Switch می باشند چون شما معمولاً نمی خواهید برای همیشه روی پازل ها کار کنید. چند دقیقه وقت بذارید ، تکه های پازل را سر جای خود بگذارید یا هر چیز دیگری و بعد کار دیگری انجام دهید. هرچند برخی بازی های پازلی ، عصر ویژه ای دارند که باعث می شوند یک مقدار بیشتر روی آن وقت بذارید. بعضی وقت ها کمی داستان ، یا کمی محیط و حال و هوای بازی یا حتی کمی مخفی کاری و زیرکی که باعث می شود برخی پازل ها کمتر واضح باشند و بیشتر جذاب بشوند. یا در این مورد ، شرکت Team Halfbeard با ساخت بازی ای که درد بی پایان 3 چهارم جذابیت آن است.

این بازی نوعی بازی پازلی با خط داستانی می باشد ،گرچه این داستان نه بلافاصله معلوم و نه ضروری است. شما بازیکنی بی نام و بی چهره بوده که یک سری پازل های منطقی را در بازی ای که توسعه دهنده آن بسیار سخت روی آن کار کرده ، حل می کنید. با این حال شما خیلی هم مطیع نیستید. در واقع تعداد کمی از پازل ها (بخصوص دقیقاً از شروع بازی) هستند که شما نمی توانید از آن ها بگذرید مگر آنکه کار اشتباه را انجام دهید. برخی “دسته پازل ها” ایجاد شده اند که شما با بدست آوردن نتیجه دلخواه هر دسته ، آن ها را باز می کنید. هدف شما ساده است: یا یک بازیکن خوب باشید یا یک بازیکن شیطون و بازیگوش و بیشتر اوقات لازم است که هر دو مورد باشید.

ارائه این بازی باعث می شود احساس کنید که اسم بازی “بدون محدودیت فکر کردن است” و شما به سرعت با لحن اینکه چگونه باید بازی کنید ، سازگار می شوید. پازال ها بتدریج با دستاورد ها باز می شوند ، دستاورد هایی که چه با تکمیل پازل ها و چه با شکست خورد بدست می آید. یک مثال اولیه نمایش تعدادی دمپایی ، تعدادی جوراب و تعدادی پا است. برای اینکه موفق بشوید ، دمپایی را به پا بپوشانید و تمام. موفق شدید. اگر ابتدا با پا جوراب بپوشید و سپس دمپایی ، شما به دلیل ایجاد جرم فشن می بازید و بزای نیز به شما این را می گوید.

این بازی استفاده از موس را به دکمه A و left joystick تغییر داده و همچنین گزینه استفاده صفحه لمسی به جای آن نیز وجود دارد و کل کاربرد این ها چیزی جز ضربه زدن یا نزدن است. به شما پیشنهاد می کنم برای پازل های اولیه از صفحه لمسی استفاده کتید چون سریعتر و کارآمد تر است ، بخصوص اگر در حالت handheld بازی می کنید. شما می توانید بدون نیاز به دانستن ابعاد یا تنظیمات ، بیشتر اهداف را دستکاری کنید.

برخی پازل ها هر چند نیاز به تکیه کردن بر ترکیب آرام دکمه و stick دارد. پازلی وجود داشت که لازم بود شما مدادرنگی ها را بردارید و داخل جعبه بذارید. مدارنگی ها به جعبه تکیه داده بودند و من نمی توانستم با انگشتانم آن ها را بردارم. پس به تمام تنظیمات و کنترل ها آشنایی داشته باشید تا وقتی چیز ها طبق خواسته شما عمل نکردند ، بتوانید کار های لازم را انجام دهید. با پازل هایی که تقریباً با منطق و طراحی WarioWare ایجاد شده اند ، مرگ و زندگی بازی کاملاً به جنبه ی طنز آن بستگی دارد و حقیقتاً می تواند یا کاملاً عالی باشند یا کاملاً افتضاح.

ابتدا خود پازل ها. بیشتر خنده دار بودن انجام اشتباه چیزی ناشی از واکنش آن به حرکت اشتباه است. من به شخصه نیش خنده هایی از انتخاب اشتباه جعبه ها و در نتیجه منفجر شدن تعداد زیادی پیام خطای قرمز در صفحه ، داشتم. این ها برخی از ویژگی های دوست داشتنی بازی برای من هستند؛ حس شک و تردید به اینکه آیا من واقعا احمق هستم یا نه. همچنین برخی از انتخاب های اشتباه سبب می شوند که محتاطانه تر انتخابی انجام دهید.

با این حال ، تعامل با توسعه دهنده بازی ، تنها جنبه جذاب این بازی بوده چون این بازی از نظر من مناسب برای ضبط و پخش مجدد و یا حتی استریم کردن نیست. به افتخار آن ها ، تیم Halfbeard کار بزرگی را در صدا گذاری راوی داستان انجام داده که باعث شده تن بازی ، هر چه بیشتر در بازی پیش بروید ، تغییر کرده و تکامل یابد. شما ابتدا با کسی شروع می کند که مودبانه به شما شک دارد و می گوید شما ممکن است اشتباه کنید: هر چند تنها کاری که باید بکنید هل دادن دومینو است و چگونه ممکن است اشتباه کنید؟ شک و تردید به عصبانیت شدید تبدیل شده و سپس کنایه های تلخ و قبل از اینکه متوجه بشوید ، ابراز احساسات بیشتر وقتی کار درست را انجام می دهید وجود دارد تا وقتی اشتباه می کنید (راوی شما را بیشتر مسخره می کند تا تشویق). به عنوان مثال وقتی تمام پازل های یک دسته را خراب کردم ، راوی اسپویلری از هری پاتر را گفت و من با صدای بلند می خندیدم.