نقد و بررسی Ibb & Obb

من در دوران گیمینگ هیچ وقت احساس نیاز به بازیکن دیگری را نداشتم (به غیر از بازیthe Dark Souls وقتی که آنلاین در برابر یک باس سخت می جنگیدم). این برداشت اولیه من از  ibb & obb  به دو دلیل می باشد: اول  برای اینکه بتوانید به جایی در داخل بازی بروید ، مهارت های آن ها لازم و ضروری است ، دوم اینکه بدون بازیکن دیگر این بازی بدرد نخور خواهد بود. در این مقاله به بررسی بازی Ibb & Obb می پردازیم.

در این مورد ، من مجبور شدم که به کمک عضو دیگری از اهل خانه تکیه کنم. من با وعده‌های دروغین انجام تمام کارهای سخت در خانه تا یک هفته کامل ، تاحدودی در استخدام همسری که گیمر نیست موفق بودم. البته ، من این کارها را بدون اینکه او در بازی کاری بکند نیز انجام می‌دادم ، اما اینها اقداتی از روی ناچاری بودند و بازی آنلاین با توجه به اینکه این عنوان جدید بود ، کمی غیرقابل‌اعتماد بود. علی‌رغم داشتن یک صفحه بارگذاری که در آن می‌توانید به هنگام انتظار برای اتصال با یک غریبه در آن جا منتظر بمانید ، من نتوانستم کس دیگری را به صورت آنلاین پیدا کنم ، از این رو گرفتار پیدا کردن یک نفر دیگر در خانه شدم. سگ پایه ی این کار بود ولی قضیه انگشتان نامناسب و اینها مانع شد.

پس این بازی یک بازی پازلی مولتی پلیر محلی است. مولتی پلیر محلی همیشه ترجیح من است اما در این مورد ، تجربه گیم پلی من چون نمی توانستم تکی بازی کنم ، کمی محدود بود. وقتی از این مشکلیه اولیه بگذریم ، این بازی تجربه ای لذت بخش است- اول ، رنگ‌های پر جنب و جوش که به چشم سخت نمی گیرند و دوم موسیقی متن نسبتا آرام که به احتمال زیاد به عنوان آهنگ پس زمینه برای یک پادکست و یا شبیه به آن می‌شنوید. ibb & obb بازی زیبایی است. من از زمان فتوشاپ 7 به بعد تا باحال اینگونه استفاده ی عالی از گرادیانت ها را ندیده ام.

گیم پلی بیشتر روی بازی مشارکتی (Co-op) تمرکز دارد و بدون همکار وجود شما بی معناست. این در اصطلاح بازی به این معناست که اگر یکی از شما بمیرد ، دیگری مثل کاغذ رنگی دیجیتالی می ترکد. شما می توانید بر روی کله دیگری بپرید تا به سکوهای بعدی برسید ، اما نقطه ی عطف حل کردن مشکلات و جذابیت خالص ، جابجایی جاذبه است. در سراسر مراحل ، پرتال هایی وجود دارد که شبیه به حمام حباب هستند. وقتی شما داخل آن بپرید ، شما دقیقاً در جهت عکس سکویی که روی آن ایستاده بودید ، راه می روید. هدف این مکانیزم این است که دشمنان را شکست بدهید چون فقط از یک سمت می توان آن ها را شکست داد.

در بازی هایی این چنینی معمولاً با پریدن روی دشمن آن ها را می کشید اما بیشتر اوقات آن ها سمتی نرم و ضعیف دارند. شما خودتون می تونید حدس بزنید که حالا چی میشه. این بازی مثل یک نسخه ناز و دوست داشتنی از دنیای وارونی Stranger Things است ، فقط بدون وجود دموگورگن ، یا حداقل من تا بحال برخورد نکردم. سایر اوقات شما با ضربه زدن به زیر فنر در جهت دیگر می توانید باعث پرش بیشتر بازیکن دیگر بشوید.

این بازی با اینکه جذاب و ناز می باشد ، اما آنچان که فکر می کنید ساده نیست. گاهی اوقات ، صفحه کمی شلوغ و آشفته از رنگ ها یا دروازه هایی است که می توان از آن ها گذر کرد ، است. در ابتدا ، هدف از آن ها ، پریدن به پشت دشمن یا کسب ارتفاع است اما در نهایت به وسیله ها و پازل های پیچیده تبدیل شده که فقط  ibb & obb می توانند از آن ها عبور کنند و با کله پا کردنشان (در این مورد پا کله کردنشان) بتوانند به مرحله بعد بروند. با اینکه گاهی اوقات بهم ریخته می باشد اما با تشکر از گرافیک عالی و موسیقی متن ، بسیار لذت بخش است. خیلی عجیبه که چه تعداد شخصیت این کوچولو ها می توانند داشته باشند در حالی که چیزی جز پا و چشم ندارند.

عامل محرکی جز همکاری با بازیکن دیگر در این بازی وجود ندارد. این بازی بیشتر شبیه به تجربه واقعی است تا روایتی معمولی در قلعه ای جادویی یا آخر الزمان زامبی. اما با توجه به اینکه نقطه کانونی این بازی co-op است ، از عهده این نیز به خوبی بر می آید. بدون اینکه بتوانیم یک ارزیابی درست در بازی آنلاین انجام بدهم ، بازی کردن به صورت محلی عالی است. این بازی به اندازه بازی Snipperclips: Cut It Out Together! خسته کننده نیست. نه میزان سختی این بازی مشابه آن است و نه لحظات نا امید کننده وقتی به دنبال راه حل برای پازل ها هستید ، دارد. این بازی بسیار روان تر بوده و بر خلاف بازی هایی مثل Super Mario که شما به طور مخفیانه با یکدیگر رقابت می کنید و بازیکن دیگر باید عقب بماند ، دارای گیم پلی ای مشارکتی بوده و هر دو بازیکن از عواقب جا ماندن رنج می برند.

15 مرحله در بازی وجود دارد که با احتساب دنیاهای مخفی تعداد آن به 23 می رسد. من تمام دنیا ها را پیدا نکردم اما این را می دانم چون در جایی خوانده ام. شما می‌توانید در حالت بر روی میز (tabletop) یا در پهلو(dock)  بازی کنید. Joy-con ها باید از دستگاه جدا شوند تا بتوانید بازی کنید، اما تنظیماتی وجود دارد که می توانید با وجود متصل بودن نیز بازی کنید. این تنظیمات ویژگی خوبی به نظر می رسد ولی در اکثر بازی ها وجود دارد.

از نظر من ، تمام بازی های مولتی پلیر در حالت dock بازی می شوند تا حالت tabletop. با این حال اگر رفیقی دارید که می تواند به صورت محلی با شما بازی کند و دستگاه Nintendo Switch دارد ، این بازی برای شما ساخته شده است. به غیر از بازی آنلاین و محلی ، تنظیمات شامل پیکربندی کنترلرها ، تنظیمات صدا ، میزان ویبره ی کنترلر و leaderboards آنلاین می شود. با این حال leaderboards به اندازه خود شخصیت های بازی جذاب نبوده و علارغم عنصر co-op ، این بازی رقابتی نبوده و بیشتر به عنوان دورهمی با دوستان شناخته می شود.