نقد و بررسی Steep

امروزه شرکت های بازی سازی ریسک اجرای ایده های نو را انجام نمی دهند و سعی بر این دارند تا از روش و فرمول های قدیمی که بار ها موفقیت آمیز بودند استفاده کنند مثل بازی شوتر مدرن! حال شرکت ubisoft این ریسک را به جان خریده و به سراغ ورزش های زمستانی خطرناک رفته. با سایت IRG Review برای نقد و بررسی بازی Steep همراه باشید.

استیپ مانند بسیاری از بازی های ورزشی و مسابقه ای دیگر، فاقد بخش داستانی است، موضوعی که در این سبک از بازی ها به هیچ وجه، نقطه ضعف به حساب نمی آید. اما مسئله آن است که سازندگان هیچ شخصیتی در طول بازی به ما معرفی نمی کنند، شخصیت پردازی صورت نمی گیرد و کاراکتر شما نیز تنها حکم یک آواتار را دارد، در هر جایی از بازی می توانید کاراکتر خود را از بین چند شخصیت مختلف تغییر داده و هیچ تفاوت بارزی جز ظاهر میان آنها دیده نمی شود. این کمبودها در عنوانی چون استیپ و هر بازی ورزشی دیگر، ممکن است کمتر به چشم شما بیایند؛ اما یوبیسافت در صورت پرداختن به آن ها می توانست به راحتی جذابیت و ارزش تکرار بازی را بالا ببرد.

یک ساعت اول استیپ به آموزش و نحوه‌ی کار با اسنوربورد، اسکی، وینگ‌سوت و پاراگلایدر می‌پردازد و بازی همین جا تمام می‌شود. بعد از دوره‌های آموزشی تمام کاری که شما در بازی خواهید کرد تکرار چالش‌های بی‌شمار بازی است که در سراسر کوهستان پراکنده شده‌اند. هر چالش و مسابقه امتیاز XP به ارمغان می‌آورد که با آن‌ها سطح شما افزایش می‌یابد و می‌توانید در کوهستان‌های بیشتری مسابقه بدهید. Steep یک راوی دارد که هر مجموعه‌ی مسابقه را برایتان شرح می‌دهد و طوری صحبت می‌کند انگار واقعاً در حال پیشرفت هستید و به گروه‌های مختلف می‌پیوندید، اما واقعیت این است که چالش‌ها تفاوت بسیار کمی با یکدیگر دارند. دو نوع مسابقه‌ی زمانی و امتیازی در بازی وجود دارد که در هرکدام از آن‌ها می‌توانید سه مدال طلا، نقره یا برنز کسب کنید یا سعی کنید رکورد دیگر کاربران را بزنید. شاید موردی که کمی استیپ را جذاب کرده، حضور دائمی بقیه‌ی کاربران در کوهستان باشد. با اینکه بازی همیشه نیازمند اتصال اینترنت و درنتیجه داشتن آخرین بروزرسانی‌ها است، اما می‌توانید با ورزشکاران دیگر مسابقه دهید و هم واقعاً هدفی برای بازی داشته باشید و هم اینکه امتیازهایتان با ضریب ۵ محاسبه شود.

با گذاشتن از بخش داستانی، می رسیم به هسته اصلی هر بازی ویدیویی، یعنی گیم پلی. استیپ در همان چند دقیقه ابتدایی در قالب بخش های آموزشی کوتاه و کارآمد، مکانیزم هر 4 ورزش اسکی، اسنوبورد، پاراگلایدینگ و پرواز با Wingsuit (لباس بالدار) را به شما آموزش می دهد. اما با وقت گذاشتن و تمرین زیاد است که در این ورزش ها تبحر لازم را پیدا می کنید.

پریدن از روی بلندی های رشته کوه آلپ و پرواز در آسمان با لباس بالدار ساده ترین فعالیتی است که در استیپ به سرعت آن را فرا خواهید گرفت. پاراگلایدینگ نیز چندان چالش برانگیز نبوده و متاسفانه بسیار زود خسته کننده می شود. اما اسکی و اسنوبورد دو ورزش اصلی هستند که برای داشتن تجربه ای شیرین از آن ها، باید حسابی تمرین کنید، در واقع، میزان لذت و سرگرم کننده بودن این دو کاملاً با مهارت شما رابطه ای مستقیم دارند. تا زمانی که در پرش از صخره ها و گذشتن از کنار موانع، تجربه کافی پیدا نکنید، استیپ روی خوش و جذاب خود را به شما نشان نمی دهد. حتی باگ های متعدد بازی نیز در این شرایط، آزاردهنده تر ظاهر می شوند، موضوع دیگر تفاوت های بین دو ورزش نامبرده یعنی اسکی و اسنوبورد است. تا چندین ساعت اولیه متوجه فرق مشخصی بین این دو نمی شوید، اما با پیشروی در بازی تفاوت ها آشکار می شوند. اسنوبورد سرعت بیشتری به سواری شما می بخشد در حالی که با چوب های اسکی کنترل بیشتری روی حرکات خود دارید، انتخاب بین این دو وسیله نیز تنها به سلیقه و انتخاب شما بستگی دارد و می توانید چالش های بازی را با هر دو پشت سر بگذارید. با رسیدن به سطح های بالاتر، این چالش ها سخت تر و در عین حال هیجان انگیز تر می شوند.

ویژگی جالب دیگر بازی، نحوه تعامل شما با دنیای بسیار بزرگ آن است. استیپ به شما اجازه می دهد تا آزادانه در کوه های مستور از برف آن، گشت و گذار کنید. هیچ اجباری از طرف بازی برای انجام چالش های آن حس نمی کنید و استیپ برای وقت گذرانی و گشت های آزاد شما، با دادن امتیاز و آزاد شدن تروفی های مختلف، ارزش قائل می شود، این آزادی را با قابلیت Mountain View تلفیق کنید تا متوجه پتانسیل واقعی آن شوید. در این بخش، نقشه کل بازی از بالا جلوی چشمان شما قرار می گیرد تا با انتخاب قله ها و یا چالش های مختلف، در کسری از ثانیه به آن جا بروید، در انجام چالش ها و یا حتی گشت و گذارهای خود، قطعاً دفعات بی شماری پیش خواهد آمد که دچار مشکل شده و نیاز به تکرار دارید، استیپ با درک این موضوع، این کار را به بهترین شکل، ساده و کاربردی کرده است، در هر نقطه و شرایطی که قرار داشته باشید، تنها با فشردن دکمه ای برای چند ثانیه، به نقطه شروع ماجراجویی خود باز می گردید. دکمه ای که بدون شک در طول بازی میلیون ها بار فشرده خواهد شد. برای شروع دوباره و حتی رفتن به هر نقطه از بازی، هیچ بارگذاری ای صورت نمی گیرد، قابلیتی که با قدرت کنسول های نسل هشتم بازی میسر شده است.

اما با وجود تمامی این ویژگی های مثبت، استیپ ایرادی دارد که نقش پاشنه آَشیل را ایفا می کند. این مشکل چیزی نیست جز خسته کننده شدن بازی و عدم پیشرفت، به بیان بهتر، با پیشروی در بازی و رسیدن به سطوح بالاتر، استیپ پاداش های مناسبی را برای شما در نظر نمی گیرد، در نتیجه احساس پیشرفت نمی کنید. کسب امتیاز، تنها مزیتی که برای شما به دنبال خواهد داشت، آزاد کردن آیتم های ظاهری مختلفی چون کلاه، دستکش، کوله و کفش است.

اما استیپ در زمینه فنی نیز حرف هایی برای گفتن دارد. محیط بسیار عظیم بازی را شهر های کوچک، صخره های بزرگ و دریاچه های یخ زده تشکیل می دهند. هر کدام از این مناطق پوشیده از برف بستری مناسب را برای تفریح شما فراهم می کنند، به جز شهرهای کوچک که نه می توان با آن ها تعاملی داشت و نه مکان مناسبی برای اسکی بازی هستند، درختان، کلبه ها و تمامی اجزای محیط از کیفیت بافت خوبی برخوردار هستند، البته این موضوع در نقاط مرزی نقشه به طرز عجیب و ملموسی تغییر می یابد. نمای اطراف این مناطق به شکلی با کاهش کیفیت مواجه می شود که گویا به آخر دنیا رسیده باشید، اما فیزیک بازی عملکرد خوبی از خود نشان داده و جز چند باگ انگشت شمار، جایی برای ایراد گرفتن باقی نمی گذارد. جای چوب های اسکی و یا اسنوبورد به خوبی روی برف ها باقی می ماند و برخوردهای فیزیکی کاراکتر نیز کاملاً طبیعی بوده و حتی جنبه تفریحی و سرگرم کننده دارد. در واقع، کاراکتر شما هیچ گاه نمی میرد و بعد از وحشتناک ترین سقوط ها و شکستن چندین استخوان، دوباره روی پاهای خود ایستاده و آماده دردسر بعدی می شود.

خوشبختانه موسیقی های بازی حتی با پوشش طیف وسیعی از سلایق، حس سرعت و هیجان را به خوبی به رگ های بازی تزریق می کنند. تنها ایرادی که می توان گرفت، تعداد کم آن ها است که بعد از مدتی متوجه تکراری شدن آن ها می شوید. صداگذاری و افکت های صوتی نیز راضی کننده هستند، صدای فریاد کاراکتر هنگام سقوط از کوهی بلند و صدای برخورد چوب های اسکی با زمین و خورد شدن برف ها همگی به کمک می آیند تا صحنه توصیف شده تنها از لحاظ بصری جذاب و گیرا نباشد.

نکته‌ی مثبت Steep بازی زیبا و چشم‌نواز، دست کم از لحاظ هنری است. چشم‌اندازهای کوهستان بسیار دیدنی است و اگر میدان دید بزرگی داشته باشید و قله‌ها دیدتان را مسدود نکرده باشند، شاهد مناظر بسیار زیبایی خواهید بود. ویژگی جالب در مورد گرافیک بازی این است که هرلحظه که بخواهید، می‌توان زمان روز را عوض کنید که به مثابه‌ی آن با تغییر موقعیت خورشید در آسمان سایه‌های درختان و کوه‌ها تغییر می‌کند و جنس نور نیز بنا به زاویه‌ی خورشید عوض خواهد شد. علاوه بر این جو کلی بازی را نیز می‌توانید دستخوش تغییر کنید و شبیه نرم‌افزارهای ویرایش عکس، یک فیلتر کلی روی بازی اعمال کنید تا حال و هوای کوهستان تغییر کنید. حتی امکان بازی در شب نیز وجود دارد و با یک چراغ قوه می‌توانید مسیرتان را از لابه‌لای درختان و صخره‌ها پیدا کنید. در نقطه‌ی مقابل گرافیک هنری اما گرافیک فنی قرار دارد که ضعیف کار شده و اگر کمی به بافت‌های درختان یا خود صخره‌ها دقت کنید متوجه کیفیت پایین آن‌ها می‌شوید. خوشبختانه شاهد افت فریم در صحنه‌های شلوغ و سریع نیستیم و با اینکه بازی در ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا نمی‌شود اما حداقل از افت فریم رنج نمی‌برد.