نقد و بررسی بازی PICO PARK 2

بازی PICO PARK 2 را می‌توان خیلی چیزها نامید، اما طبق تجربه چند ساعته ای که از این عنوان کسب کردم، بهترین توصیف این است که این یک زمان سرگرم کننده، خسته کننده، پر هرج و مرج، خنده دار است و به راحتی می توان آن را برای گروهی از بازیکنانی که همه می خواهند بخندند، توصیه کرد و وجود خود را زیر سوال ببرند.

Pico Park 2 بسیار شبیه به بازی اول است و همچنین بسیار شبیه آن است! هر فرد در یک مرحله که حداکثر هشت نفر را پشتیبانی می کند، یک آواتار شبیه به حیوانات را انتخاب می کند. هدف شما این است که از 60 سطح جهانی عبور کنید، در هشت بازی نبرد با هم روبرو شوید یا به طور مداوم از چالش های بی پایان عبور کنید. شما اغلب با هم کار می کنید، جدا از Battle، اما نکته ای که در مورد عنوان وجود دارد این است که بسته به میزان همکاری همه، می تواند دوستی ها را از بین ببرد یا باعث شود از بازیکنان دیگر متنفر شوید.

به طور کلی، هر مرحله این بازی شامل گرفتن یک کلید است تا بتوانید دری را باز کنید و پیشرفت کنید. اما نحوه دریافت آن کلید می تواند متفاوت باشد. برخی شامل چالش های پلتفرمینگ هستند. ممکن است لازم باشد جاخالی دهید، به موقعیت‌های خاصی بروید، سوئیچ‌ها را بزنید، با بازیکنان دیگر خود بدون دست زدن به آنها کار کنید یا وظایف را به موقع انجام دهید.

دیگران می توانند بیشتر شبیه به مینی گیم ها باشند، با کارهایی مانند زمان معینی با هم، هدف قرار دادن توپ ها به سمت سبدها یا شلیک کردن حریفان را دربرگیرند. مراحل بازی معمولاً نسبتاً کوتاه هستند، این به ویژه در حالت های جهانی یا بی پایان مفید است، زمانی که در مراحل انتخاب هستید یا فقط به طور مداوم بازی می کنید. در مراحل جهانی می‌تواند ماهیت تجربی برخی موقعیت‌ها را که در طی آن‌ها متوجه می‌شوید که خطرات کجاست، آسان‌تر کند.

نکته مهم در مورد گیم پلی PICO PARK 2 این است که هر مرحله نیاز به همکاری و کار گروهی برای عبور دارد و آن مرحله تنها زمانی انجام می شود که تک تک بازیکنان به پایان برسند. این بدان معنی است که کار گروهی یک امر ضروری است. البته حتی اگر این عنوان را در یک موقعیت ایده آل مانند من بازی کنید، با کسی که می توانید برای تصمیم گیری خوب به او اعتماد کنید، گاهی اوقات خسته کننده است!

سطوح خاصی وجود دارد که به دلیل پارامترها، اجرا یا محدودیت‌های مربوط به زمان یا مسافت می‌تواند آزاردهنده باشد. زمانی که بازی می‌کردم، 50 درصد از مواقع در کنار فردی کار می‌کردم که به اندازه من عملی، معقول و با تجربه بود. هنوز مراحلی وجود داشت، مخصوصاً در بخش پایانی در World، که احساس ناخوشایندی داشت. حتی وقتی موفق شدیم به هدف برسیم، کلید را بدست آوریم و به کار بعدی برسیم، آنقدر آزاردهنده بود که احساس کردم چند مرحله چندان سرگرم کننده نیست.

یکی از دلایلی که من این بازی را دوست دارم این است که می توانید با حداکثر 8 نفر بازی کنید. تعداد زیادی از بازی‌های جدید یا جالب به این تعداد بازیکن اجازه نمی‌دهند و من فکر می‌کنم این چیزی است که ما بیشتر به آن نیاز داریم. این همچنین اولین بازی در مدت زمان بسیار طولانی است که من و دوستانم همه با هم بازی کرده‌ایم.

همه سطوح ترفندهای خاص خود را دارند و برخی از آنها واقعاً فوق العاده سرگرم کننده هستند، برخی دیگر کمی خسته کننده هستند، اما شما خواهید دید که بیشتر از دوستان خود عصبانی می شوید (به روشی ساده) تا خود بازی واقعی. این یک بازی عالی است که فقط برای وقت گذاشتن و خندیدن خوب است، آن را خیلی جدی نگیرید و تجربه سرگرم کننده ای خواهید داشت که متوجه می شوید شما و دوستانتان چقدر در زمینه همکاری ناتوان هستید.

به طور کلی PICO PARK 2 یک جانشین شایسته برای نسخه اول خود محسوب می شودو بار دیگر توانست من را بسیار سرگرم کند، مراحل بسیار بیشتری داشت و به خوبی حال و هوای نسخه اول را حفظ کرده است. دنیای تاریک یک افزونه مخصوص سرگرم کننده بود و من عاشق چالش اضافی همراه با آن بودم. تنها انتقادی که نسبت به آن دارم، این است که چقدر مکانیک های مختلف دارد که واقعاً آنقدرها استفاده نشده اند. من فکر می‌کنم خیلی جالب خواهد بود اگر دنیای آخر چندین بخش داشته باشد که بسیاری از مکانیک‌های معرفی شده در کنار بازی را با هم ترکیب کند و یک پایان جالب را رقم بزند.

این بازی با یک گروه خوب از دوستان، به هرج و مرج مطلق تبدیل می شود، جایی که ما به همان اندازه می خندیم. Pico Park 2 دنباله‌ای سرگرم‌کننده است که روحیه همکاری و آشفتگی بازی اول را حفظ می‌کند و به همکاری شدید بین بازیکنان نیاز دارد و هم سرگرمی و هم ناامیدی ایجاد می‌کند. در مقایسه با Uno، این بازی با ایجاد هرج و مرج و سوء تفاهم، دوستی ها را آزمایش می کند، لحظات خوش طنز و چالش هایی را برای هر گروهی ارائه می دهد.