نقد و بررسی بازی Spinch

این بازی دو بعدی که برای پلتفرم های مختلف منتشر شده است،بسیار خوب و خوش ساخت طراحی شده است.رده سنی این بازی در پایین ترین سطح است که یعنی برای تمام عموم مردم و کودکان بالای ۳ سال مناسب است.اما گیم پلی بازی به طرز وحشتناکی سخت و اعصاب خورد کن است.بازی در سال ۲۰۲۰ میلادی به صورت دو بعدی برای پلتفرم های نینتندو سوئیچ و کامپیوتر های شخصی عرضه شده است.درست است که این بازی در نگاه اول بسیار کودکانه و سطحی طراحی شده است اما در درون این ظاهر غلط انداز غول هایی وجود دارد که عبور از آنها برای برخی افراد آرزو است.بازی تقریبا در سبک سکو بازی و ماجراجویی است.بازی از نظر داستانی چیزی برای گفتن ندارد اما از نظر گیم‌ پلی یکی از چالش برانگیز ترین بازی هاست.در بازی مهارت و البته سرعت واکنش شما به موانع و دشمنان درون بازی بسیار اهمیت دارد.گیمر در طول بازی به سطحی از مهارت میرسد که اگر بلافاصله پس از پایان مرحله آخر به مرحله اول بازی برگردد در ذهن خود میگوید واقعا بازی در ابتدا بسیار کند و ساده بود است و مشکل باختن های پی در پی چیز دیگریست اما این نشان دهنده تطابق مغز با سرعت زیاد مراحل پایانی بازی را نشان میدهد که این عامل یکی از مهمترین مهارت ها نه تنها در بازی ها بلکه در ورزش ها و مسابقات جهانی نیز است.مثلا در فرمول ۱ که ماشین ها با سرعتی سر سام آور حرکت میکنند و ناگهان راننده پیچ را میبیند ،بدون شک انسان معمولی قادر به انجام واکنشی با این سرعت نیست،اما راننده های رالی و فرمول ۱ قادر هستند در هزارم ثانیه تصمیم و عمل کنند.شاید باورش برایتان سخت باشد اما سخت ترین مرحله ای که در تاریخ گیم مربوط به واکنش سریع است در یک بازی بسیار ناشناس است.که در آن مرحله شما در نقش یک قورباغه موتور سوار مجبور به عبور از موانع هستید اما موانع مشکل اصلی شما نیستند،مشکل اصلی شما در این بازی زمان است به نحوی که در این بازی و در این مرحله به سطحی از سرعت میرسد که شما مس از دیدن مانع تنها یک دهم ثانیه وقت برای واکنش به مانع دارید.

بازی داستان خاصی را روایت نمیکند و چالش داستانی خاصی برای مخاطب ایجاد نمیکند،داستان در مورد یک جانور نامعلوم با چند دست و پا است،موجود دیگری که بیشتر شبیه به ربات است بچه های شخصیت اصلی بازی را می دزدد.شخصیت بازی هم برای باز پس گیری بچه های خود از موانع و غول های بزرگی عبور میکند.بازی با اینچنین داستان ساده ای بخشی از جذابیت خود را از دست میدهد.

گیم پلی بازی به شدت جذاب و سرگرم کننده است،همانطور که در بالا گفته شد شاید داستان و ظاهر بازی کودکانه و گمراه کننده باشد اما گیم پلی بسیار دشواری در بازی وجود دارد که می تواند باعث دو احساس متفاوت شود.گروه اول ممکن است با روبه رو شدن با این گیم پلی بسیار سخت،خود را به چالش بکشند و تا پایان بازی با انگیزه به پیش بروند.اما گروه دوم ممکن است با چند بار شکست خوردن در بازی و با گفتن این جمله با خود:این یک بازیِ کودکانه است.از ادامه دادن بازی سر باز زنند.این بازی بسیار شبیه به بازی بسیار نام آشنا سوپر ماریو طراحی شده است اما قدری دشوار تر.مراحل بازی و باس فایت های بازی بسیار متنوع و سر گرم کننده اند.بازی برای سرگرمی خیلی مناسب است اما سخت بودن بازی این جذابیت را ممکن است افزایش یا کاهش دهد و این تنها به مخاطب بستگی دارد که آیا آدم چالش پذیری است یا نه و فقط از کنار آن به سادگی میگذرد.قطعا تعداد عضو های گروه دوم‌ بیشتر است.اما یکی از مهمترین مشکلات بازی تغییر نکردن مهارت ها و قدرت های شخصیت بازی است که تنها با بالا رفتن و پریدن از سد مراحل عبور میکند.

گرافیک بازی هم نسبتا جالب است چون محیط بازی به صورت کودکان و بسیار رنگارنگ طراحی شده است.رنگ های بازی در نشان دادن قدرت های دشمنان بسیار عالی و تاثیر گذار است.اگر گرافیک بازی به شکلی جدی تر و در درجه سنی بالاتری اجرا میشد قطعا بازخورد های مخاطبان نیز متفاوت تر می شد. موسیقی بازی بسیار هیجان انگیز است به حدی که در برخی مراحل موسیقی عامل واکنش گیمر به موانع میشود،به عبارت دیگر موسیقی در برخی مواقع با صدای بازی کی میشود که این عمل بازی را در برخی موارد جذاب تر میکند.