نقد و بررسی بازی Spellbearers

Spellbearers یک شوتر twin-stick دوبعدی است که روی المان های ژانر خزنده سیاهچال با permadeath، مبارزه با دشمن و شکست دادن رئیس در 4 سیاهچال مختلف تمرکز دارد. من معمولاً نقدهای زیادی که جدی هستند انجام نمی دهم اما در این مورد من این بازی را دوست داشتم و نحوه دریافت آن نیز جالب بود، زیرا با یکی از سازندگان این بازی آشنا شدم و نسخه نمایشی آن را امتحان کردم.

می توانم بگویم این بازی مانند سایر بازی‌های rougelite، بازی‌هایی مانند The Binding of Isaac و بازی‌هایی که دارای نوعی مکانیک تیراندازی هستند نیز مانند Smash TV احساس می‌شد. (در مسابقه ای که من رفتم، متوجه این موضوع شدم که تیم سازنده تاکید زیادی داشته که از Smash TV الهام گرفته شده است) وقتی مرحله اول را امتحان کردم احساس کردم که عاشق بازی شده ام. با نقد و بررسی این بازی که از طرف تیم IRG Review تهیه شده، در ادامه با ما همراه باشید.

همانطور که توسعه دهندگان گفته اند، این بازی شباهت زیادی به Super Smash TV دارد، با این تفاوت که مدل سازی شخصیت ها در حالت بزرگتر انجام شده و در نتیجه محیط های مبارزه ای از لحاظ فضا، نسبتا تنگ شده اند. من مقدمه این بررسی را می‌گویم که من معمولاً چنین بازی‌هایی را بازی نمی‌کنم و قبلاً Super Smash TV را بازی نکرده‌ام، بازی که ظاهراً تحت تأثیر آن است. با این حال، من از امتحان کردن این بازی بسیار لذت بردم.

داستان بازی از جایی آغاز می شود که تاریکی، دنیای اسطوره‌ای Spellbourne را فرا می‌گیرد که گفته می شود زمانی مهد پیدایش انواع جانوران و هیولاها بوده است و اکنون مدت‌هاست رانده شده‌اند. اما یک نیروی شیطانی آنها را بازگردانده است و باید متوقف شود و انجام این کار بر عهده شماست. تحقق چنین هدفی توسط چهار جادوگر میسر می شود که تحت عنوان “Spellbearers” شناخته می شوند.

در کل، 4 جادوگر برای انتخاب وجود دارد که هر کدام ظاهراً ویژگی های خاص خود را دارند، اما عملاً در واقع تفاوت چندانی با یکدیگر ندارند. شما در حین مبارزه با دشمنان، پاورآپ ها یا قدرت های مختلفی مانند آتش، برق، تیر سه گانه، سپر، شمشیر را دریافت می کنید که از شما محافظت می کنند. در گیم پلی Spellbearers نیز مانند بازی The Binding of Isaac شما باید از مراحل مختلف که به صورت اتاق طراحی شده اند، عبور کرده و نهایتا در هر مکان به باس فایت آن مرحله برسید.

بر خلاف سایر عناوین تیراندازی دوقلو، در این بازی فقط می‌توانید به صورت افقی، عمودی و مورب هدف گیری کنید که بیشتر اوقات شما را در معرض آسیب قرار می‌دهد. مهارت ها واقعاً متنوع هستند، نه تنها به صورت خود به خود، بلکه به صورت مکانیکی. به نظرم یکی از مشکلاتی که Spellbearers با آن روبروست، کمبود محتوا است من احساس می کنم قطعاً جا برای اضافه کردن محتویات بیشتر به خصوص از نظر پیشرفت وجود دارد. مثلا با شروع، بازی، حداقل در سطح اول، می تواند با همه جادوهای جدید کمی سخت باشد.

من می توانم جذابیت کشف طلسم ها را به تنهایی ببینم. شاید سطوح کوچک‌تر در بین سطوح رئیس‌محور که فقط چند نوع خاص از طلسم‌ها را در یک زمان ایجاد می‌کنند (به غیر از طلسم‌هایی که بعداً یاد می‌گیرید) و یا اینکه مینی باس ها را می توان به عنوان محتوای بیشتر ایجاد کرد. چیزهای بیشتری وجود دارد که می توان اضافه کرد، اما من فکر می کنم لزوماً نباید خیلی پیچیده باشد. در این میان قطعاً یک عنصر روگ لایت نیز وجود دارد که احتمالاً می تواند خود را به این بازی اختصاص دهد. همچنین پاور آپ ها جالب هستند، اما ای کاش چیزهای بیشتری مانند ارتقا و یا نوعی درخت مهارت وجود داشت.

از لحاظ عملکرد فنی، بازی به خوبی اجرا می شود و کنترل ها به اندازه کافی شهودی هستند. همچنین گرافیک بازی واقعا عالی است، زیبایی انیمه ای دارد و من عاشق انیمه هستم، بنابراین من این را انتخاب کردم. باس‌ها با طراحی باورنکردنی و مکانیک آسیب‌پذیری بصری منحصربه‌فرد برجسته هستند. من واقعاً از طراحی هنری از این باس های تقریبا کابوس‌وار گرفته تا آواتار بازیکن کارتونی لذت می‌برم. موسیقی با مضمون بازی کاملا مطابقت دارد و به خوبی گیم پلی را پر می کند، اما هیچ چیز برجسته یا شگفت انگیزی نیست.

به طور کلی، بازی Spellbearers پتانسیل خوبی دارد و تا به حال انجام این بازی بسیار جذاب بوده است و من از بازی آن بیشتر لذت بردم. با این حال، به شدت فاقد محتوای خارج از داستان است. من متاسفانه توانستم این بازی را در کمتر از یک ساعت و نیم کامل کنم. من دوست داشتم عشق و زمان بیشتری را برای جادوها و مهارت های این بازی ببینم. زیرا هر زمان که بازی می‌کردم، تنها به چهار مهارت جداگانه تکیه می‌کردم که صاعقه، شعله‌افکن، سپر و گردباد بودند.

هر مهارت دیگری فقط وجود داشت، و واقعاً اهمیتی نداشت که آن مهارت‌های دیگر کار را بهتر انجام می‌دادند. بنابراین، اگر بازی دارای یک درخت مهارت یا نوع دیگری از ارتقاء مهارت‌های خاص بود یا اثربخشی آنها را تغییر می‌داد، به بازیکن این فرصت را می‌داد تا راه‌های خلاقانه‌ای برای کاوش و عبور از بازی و همچنین ساخت‌ها/تنظیم‌ها یا حتی یکی از آنها پیدا کند. من قطعاً این بازی را به کسی توصیه می کنم، به خصوص اگر از طرفداران تیراندازان دوقلو و زیبایی شناسی جادوگران قرون وسطایی هستید.