نقد و بررسی بازی Host 714

ترس در دنیای امروزی محرک بسیار قوی است. از گذشته های دور، نیاکان ما ترس را عاملی بسیار مهم هنگام شکار و عامل بقا و حیات خود می دیدند. در دنیای سرسام آور امروزی، بسیاری از سرگرمی ها و شرکت های بزرگ سعی دارند تا این ترس را به انسان ها تزریق کنند. از فیلم ها و سریال ها گرفته تا بازی ها و اتاق فرار های موجود، همگی می خواهند یادآور ترسی باشند که در دنیای تکنولوژیک امروز جایی ندارد. در این بین بازی های کامپیوتری نقش محوری را در ایجاد رعب و وحشت ایفا می کنند. بازی ها به دلیل نزدیکی و تعامل بیشتری که با مخاطبان دارند، بسیار بهتر و بیشتر از فیلم ها و آثار دیگر دنیای سرگرمی می توانند ترس را منتقل کنند. در دنیای بازی ها البته بازی های کوچک و ایندی هم نقش به سزایی دارند و به سراغ این ژانر محبوب رفته اند. در ادامه با بررسی یکی از جدیدترین بازی های مستقل در این سبک، یعنی ساخته جدید شرکت Tengukaze Studio با نام Host 714، همراه وب سایت IRG Review باشید.

ترس داستانی؟

در بازی ها و عناوین مستقل امروزی، داستان جای زیادی ندارد. علاوه بر آن و در چارچوب بزرگتر، عناوین ژانر وحشت و ترس، از داشتن یک داستان قوی رنج می برند. عنوان Host 714 هم در این زمینه متاسفانه یا خوشبختانه تفاوت بارز و آشکاری با دیگر عناوین ندارد. بازی یک روایت و داستان به شدت کلیشه ای و نخ نما شده را روایت می کند. داستان در مورد دولت فاسدی است که می خواهد یک سری آزمایشات مخفی بر روی مردم انجام داده تا آن ها را آلوده کند و شما در نقش یکی از این شخصیت ها، که از قضا قصد فرار دارد بازی می کنید. روایت بازی در همین حد باقی می ماند و بازی هیچ گاه خودش و یا روایتش را آن طور که باید و شاید جدی نمی گیرد. ژانر وحشت این بازی در دسته حل معما و فرار قرار می گیرد. از همان ترس هایی که در اتاق های فرار تجربه خواهید کرد. بازی یک سری از معماها و فرا داستان هایی را برای شما به همراه دارد که از حل کردنشان پشیمان نخواهید شد. بازی در زمینه معماها خوب عمل می کند و در بازی چندین و چند معمای جالب وجود دارد که اندکی به داستان ضعیف اثر عمق می بخشند. همچنین بازی در زمینه پرداخت و انتقال ترس از طریق معماها و خرده داستانک ها، قوی عمل می کند اما یک عنصری در بازی وجود دارد که به شدت مانع انتقال ترس به شکل درست به بازی باز است.

پیاده سازی خوب

گیم پلی بازی بسیار ساده است و تمام عملیات های بازی از جمله حل کردن معماها، صحبت کردن، راه رفتن و غیره از طریق کلیک های ماوس انجام می شود. دوربین بازی بالا به پایین است و شما بازی را در حالت ۲.۵ بعدی تجربه خواهید کرد. رد و بدل شدن دیالوگ ها در بازی ار طریق زیرنویس هایی به سبک بازی های قدیمی انجام می شود و قابلیت رد کردن را هم دارد. به صورت کلی، گیم پلی بازی چیز خاصی برای ارائه ندارد هر چند بازی در زمینه گیم، در حد خودش، خوب عمل می کند و همان عناصر ساده را خوب پیاده سازی کرده تا ایراد و مشکلی در بازی وجود نداشته باشد.

نابود کننده یا صرفا خنثی کننده؟

گرافیک بازی اما به کل به پیکره بازی خدشه وارد می کند.عناصر گرافیک همان هایی هستند که در بازی های گذشته و برروی کنسول های قدیمی تر شاهد بودیم. گرافیک صرفا از یک سری پیکسل تشکیل شده است که هیچ کمکی به انتقال ترس نمی کنند. حالت کارتونی نقاشی ها و جلوه های بصری، در کنار این گرافیک رنگ و رو رفته، تمام ترس بازی را از مخاطب می گیرد. با وجود معماها و خرده داستانک های ترسناک بازی، در بسیاری از جاها به خاطر گرافیک بازی، هیچ گونه ترسی را تجربه نکردم. گرافیک بازی برای یک بازی ایندی و مستقل که توسط یک کمپانی کوچک توسعه داده شده است خوب است و مشکلی را شاهد نیستیم. اما موضوع اینجاست که چنین گرافیک و نقاشی های بصری متعلق به بازی های فانتزی و یا حتی اکشن است نه یک بازی ژانر ترس. انتخاب عناصر گیم پلی بازی به شدت ضغیف است (برای یک بازی ژانر وحشت) و هیچ گونه نقطه مثبتی به جز پیاده سازی خوب در این بخش بازی وجود ندارد.

موسیقی هم فدا شد

سیستم صداگذاری و موسیقی بازی قوی کار شده است. البته دیالوگ گفت و گویی و صدای شخصیت ها در بازی وجود ندارد و کل دیالوگ ها از طریق زیرنویس به مخاطب منتقل می شود اما، موسیقی زیر متنی که در حین انجام بازی در جریان است وضعیت خوبی دارد و رعب و وحشت را به خوبی منتقل می کند. این موسیقی در قسمت های حساس بازی به اوج می رسد و هیجان و آدرنالین را منتقل می کند. اما حیف که این بخش مهم و البته خوبی که در بازی وجود دارد هم قربانی گرافیک بازی شده و نمی گذارد پتانسیل درست موسیقی در بازی پیاده سازی شود.

پتانسیل هدر رفته فقط به خاطر بی دقتی

بازی Host 714، بازی است که به عنوان یک اثر مستقل خوب عمل می کند. گیم پلی بازی ساده و بی آلایش است و بدون پیچیدگی خاصی شما را سرگرم می کند. همچنین موسیقی های بازی عملکرد قوی دارند و اتمسفر بازی را به شکل خوبی پیاده سازی کرده است. از آن طرف اما با داستانی کلیشه ای و ساده طرف هستیم که عمق حاصی را در زمینه داستان و شخصیت پردازی ندارد اما وجود خرده داستانک ها و معماهای ترسناک و چالشی اندکی به داستان کمک کرده اند. در نهایت اما گرافیک کارتونی و پیکسلی بازی که به شدت از حال و هوا و اتمسفر بازی های ژآنر وحشت دور است، همه بذرهای کاشته شده در بخش های دیگر را خراب کرده و تجربه کلی اثر را برای مخاطب ضعیف می کند.