نقد و بررسی Eternal Hope

این بار قصد داریم تا علاوه بر بررسی یک بازی، با یکدیگر به یک سفر کاملا احساسی برویم، در طول سال های گذشته تقریبا سفر جزیی جدایی ناپذیر در میان بیشتر بازی ها و عناوین مختلف شده است، از سفر های روحانی و معنوی گرفته تا سفر های کاملا احساسی، از سفر به درون و خودآگاهی، تا سفر های ماجراجویانه و هیجان انگیز و این حتی به جایی کشیده شده که برخی زیر سبک های خاص نیز برای اینگونه از عناوین به وجود آمده است، مانند سبک های شبیه ساز پیاده روی، عنوان مورد بررسی امروز ما نیز یک بازی پلتفرم به نام Eternal Hope میباشد که شما را با خود به سفری کاملا احساسی خواهد کشاند، بازی در سال 2020 برای سیستم رایانه های شخصی و پس از آن نیز در سال 2021 برای پلتفرم نینتندو سویچ منتشر و در دسترس مخاطبان قرار گرفت.

شما در قالب پسر جوانی به نام تیبی قرار خواهید گرفت، پسری که تصمیم دارد به دنیای مردگان سفر کرده و روح دختری را که به او علاقه مند است دوباره به دنیا برگرداند، اما اینکار چندان هم آسان نخواهد بود، دختر بخاطر اتفاق وحشتناکی که در ابتدا بازی برایش رخ میدهد، روحش متلاشی شده و هر تکه از آن در نقطه ای دور از هم افتاده است، تیبی با ملاقات کردن یکی از خدایان از او قول گرفته که تا در صورت جمع آوری تمام تکه های روح دخترک و بازگرداندن آن بر روی زمین خدا آن را دوباره زنده کند، همچنین خدا که از جسارت این پسر خوشش آمده به او قدرتی را خواهد داد که بتواند در دنیا های دیگر موجوداتی را برای کمک به خود فرا بخواند، پس از این ملاقات تیبی به سمت سرزمین مردگان به راه خواهد افتاد و سفر عاشقانه و احساسی ما همراه با تیبی شروع خواهد شد.

بازی تلاش بسیاری میکند تا عنوان خود را غم انگیز و بسیار تلخ جلوه دهد و به نوعی در بیشتر اوقات از بزرگان سبک خود، به ویژه عنوان فوق العاده لیمبو نیز الگو برداری میکند، که نتیجه آن نیز فارق از گیم پلی بازی یک عنوان بسیار خوش ساخت را به ارمغان آورده است، روایت داستانی چندان پیچیده و عمیق نیست، در برخی اوقات ممکن است شما را هم تا حد زیادی درگیر کند، اما هنوز هم برای تبدیل شدن به یک عنوان درجه یک فاصله دارد. با اینحال اما داستان بسیار دلچسب و حتی تاثیر گذار خواهد بود.

داستان بازی در عین سادگی اما بسیار دلچسب و تاثیر گذار است، و ترکیب آن با فضای بازی به تلخی و غم انگیز بودن آن هم خواهد افزود.

جلوه های تصویری بازی نیز در بهترین حالت خود قرار خواهند داشت، طراحی های هنری و سورئال پس زمینه بازی به سرعت شما درگیر خود کرده و اتمسفر سنگین بازی را بر شما غالب خواهد کرد، بازی به هیچ عنوان ترسناک نخواهد بود، اما ترکیب فضا و داستان همواره حس مرموزی را به مخاطب منتقل خواهد کرد، ترکیب زنگ ها با تم های تیره و سیاه به خوبی به تصویر کشیده شده اند و شخصیت های درون بازی علاوه بر طراحی های بی نظیر و جذابشان، از پیش زمینه و پردازش های داستانی قابل قبولی هم برخوردار هستند، انیمیشن های درون بازی شاید بسیار کم تعداد و حتی انگشت شمار باشند، اما از کیفیت خوب و قابل قبولی برخوردار هستند، با تمامی این موارد اگر موسیقی های بازی نیز از کیفیت بالایی برخوردار میبودند فضای بی نظیری را در بازی شاهد بودیم، اما متاسفانه موسیقی های بازی چندان مناسب حال و هوای بازی نخواهد بود.

جلوه های تصویری در بهترین و بالاترین سطح قرار دارند و بار سنگین اتمسفر بازی را با ترکیب شدن با داستان آن به دوش خواهند کشید، در این میان اما جای خالی موسیقی های بهتر شدیدا به چشم خواهد خورد.

بازی Eternal Hope عنوانی نیست که بتوانید بر روی گیم پلی آن حساب ویژه ای باز کنید، در واقع گیم پلی بازی صرفا یک پلتفرمر ساده میباشد که در آن علاوه بر موارد و حرکات ابتدایی برخی چندین مورد محدود را شاهد خواهیم بود، این در حالی است که با وجود قدرت هایی که به تیبی داده شده میتوانستیم شاهد ویژگی های بهتر و جذاب تری باشیم، اما سازندگان ترجیح داده اند تا بیشتر بر روی روند داستانی بازی کار کرده و گیم پلی را به عنوان المانی برای پیش روی در داستان قرار دهند، با این اوصاف اگر دلتان یک تجربه احساسی دو ساعته میخواهد و نیاز دارید تا کمی خود را درگیر اینگونه از مسائل کنید، Eternal Hope همچنان گزینه ی خوبی به حساب می آید.