نقد و بررسی بازی Cubicity

Cubicity را میتوان جزو آثار متوسط اما سرگرم کننده در پازل ها و بازی های معمایی Nintendo Switch دانست. حتی شاید یک نسخه کاملا شبیه به بازی های اندروید. چه در گرافیک و چه حتی در منو های بازی. حتی شکل آیتم های Store در بازی هم بسیار به بازی های اندرویدی شبیه است. انگار که بازی در ابتدا برای اندروید منتشر شده و سپس همان نسخه و با همان ویژگی ها به Nintendo Switch آمده است. همراه ما باشید تا نگاه دقیق تری نسبت به این بازی داشته باشیم.

شما در قسمت گرافیکی با جلوه هایی چشم نواز و یا طرح هایی هنری مواجه نیستید اما همان جلوه های بکار گرفته شده بازی از جذابیت و سبک جالبی برخوردارند. شکل کارتونی حیوانات که همه ی آن ها مربع شکل بوده و جزییاتشان هم تا حدودی قابل قبول است. نقشه بازی از تنوعی نسبتا خوب بهره برده و هنگام پیشرفته تر شدن و رسیدن به مراحل بالاتر جزییات بیشتر و بهتری را میتوانیم در آن مشاهده کنیم. مکانیزم ها و انیمیشن های حرکتی بخاطر سبک و گیم پلی بازی بسیار ساده هستند. نمیخواهم سخت گیر باشم ولی بهتر بود که از مکانیزم های حرکتی دقیق تری برای حرکت پا های حیوانات استفاده میشد. آسانسور ها و بالابر های بازی با مزه و جذابند.

در حالت کلی جلوه های گرافیکی بازی با وجود اشکالاتی در آن قابل قبول بوده و بیشتر جزییات به دل می نشینند.

گیم پلی مهم ترین بخش این سبک از بازی ها به شمار میرود و شما وظیفه دارید حیواناتی مانند روباه و خرس و مرغ و حیواناتی دیگر که باید آن هارا خریداری کنید را به نقطمه مورد نظر بازی برسانید، این حیوانات از یک جهت مشخص حرکت کرده و تا انتهای هر مسیری که به آن ها میدهید را طی میکنند. شما باید بیش از نود مرحله که با بالا رفتن مراحل شما به سختی هایشان افزوده میشود را طی کرده ولی معلوم نیست با کدام هدف. خب این بازی که داستان خاصی را به همراه خود نداشته و فقط یک سبک از گیم پلی را با حالت های پیشرفته تر و سخت تری در هر مرحله ارائه میدهد باید یک دلیل یا هیجانی را به آن اضافه میکرد. مثل دادن پاداش های خاصی در هر چند مرحله ای که طی میکنید. ولی اینکه بازی هیچ دلیلی را به بازیکن برای ادامه دادن بازی نداده و از طرفی بیشتر معما های آن از یک سبک و شکل و صرفا به رساندن حیوانات از جایی به جای دیگر از طریق راه های سخت و آسان منتهی میشود ممکن است بازیکن را از ادامه ی آن دلسرد کرده و یا حوصله سر بر شود. معما ها نیز درجات سختی منصفانه ای داشته و اگر کمی خلاقیت در تنوع خلق معما ها و بکارگیری پاداش ها و یا دلایلی برای ایجاد انگیزه به مخاطب داده بود بازی از جذابیت بیشتری برخوردار میشد.

بازی در نسخه گیم پلی بدون تنوع خاص در طرح پازل ها و صرفا به سخت تر کردن آن ها میپردازد. نبود یک سیستم پاداش نیز از جذابیت آن می کاهد. نقطه مثبت این بخش فقط به بالانس بودن نسبت سختی گیم پلی خلاصه میشود.

بازی محتوای خاصی برای صدا گذاری ندارد ولی خوب بود اگر از صدای حیوانات برای بخش هایی مثل راه رفتن و یا پرت شدن آن ها از محیط بازی به پایین در نظر گرفته میشد و از طرفی موسیقی بازی کمی حال و هوای کودکانه داشته و برای مخاطبان در این گروه سنی خوب بوده ولی گوش دادن مکرر آن ها برای بازیکنان بزرگ سالش کمی کسالت آور خواهد شد. امکانات خارج از بازی هم به بخش فروشگاه خلاصه میشود جایی که شما میتوانید آیتم ها و شخصیت های قابل بازی جدیدی را با دادن مقدار مشخصی سکه دریافت کرده و از آن ها در بازی و معما های سخت آن استفاده کنید.

وجود صدا گذاری حیوانات میتوانست کمکی به حال و هوای بی روح بازی کند و آیتمهای قابل خرید در فروشگاه بازی نیز در روند آن تاثیر گذار و مثبت هستند.

در حالت کلی اگر از علاقه مندان به بازی های معمایی وپازلی باشید این بازی از نظر میزان سختی و تناسب آن برای شما یک گزینه مناسب است و فقط باید بخاطر این روند و کمی جلوه های گرافیکی بازی آن را تهیه کنید. و در حالت عادی آن نیز بازی میتواند شما را چند روزی مشغول نگه دارد و اگر مدت زمان زیادی را به بازی های رایانه ای اختصاص نمیدهید و فقط برای پر کردن تایم های خالی تان به بازی کردن روی می آورید نیز این بازی میتواند گزینه ی مناسبی باشد ولی دغیر این صورت به احتمال خیلی زیاد نبود تنوع و هدف در بازی شما را خسته میکند.