نقد و بررسی بازی Altheia: The Wrath of Aferi

Altheia: The Wrath of Aferi یک بازی اکشن-ماجراجویی سوم شخص هیجان‌انگیز است که به نسخه های کلاسیک سری پرطرفدار زلدا به صورت سه‌بعدی و فیلم‌های استودیوی جیبلی و پرنسس Mononoke ادای احترام می‌کند. این بازی که توسط MarsLit Games توسعه یافته و توسط Neon Doctrine و Game Seer Publishing منتشر شده است، قصد دارد حس ماجراجویی موجود در بازی‌های دیگری مانند The Legend of Zelda را بازآفرینی کند. شما باید در سیاه‌چال‌ها به کاوش بپردازید، معماهای چالش‌برانگیز را حل کنید، قدرت‌های جدید به دست آورید و با هیولاهای غول‌پیکر ووید مبارزه کنید تا دنیای ارواح را نجات دهید.

داستان بازی در دنیایی که با سرنوشت، فقدان و جستجوی رستگاری مشخص شده، رخ می‌دهد و Lili، زن جوانی را دنبال می‌کند که با میراث مادرش، آخرین نگهبان، مبارزه می‌کند. روحیه سرکش و شخصیت قوی او در تضاد با آرامش Sadi، راهب شاگردی است که از مواجهه با فساد Void جان سالم به در برده است. اگرچه ارتباط آنها بیشتر نتیجه شرایط است تا انتخاب خودشان، هر دو باید یاد بگیرند که به یکدیگر اعتماد کنند و کشف کنند که قدرت واقعی نه تنها در جنگیدن یا جادو، بلکه در پیوندی است که در بحبوحه سختی‌ها ایجاد می‌کنند.

طولی نمی کشد که ماجراجویی آنها به یک ادیسه واقعی تبدیل می‌شود که نه تنها با وحشت‌های Void روبرو می‌شود، بلکه شکاف‌های موجود در جهانی بحران‌زده را نیز آشکار می‌کند. سرزمین Atarassia در آستانه نابودی است و تنها امید در بازگرداندن اتحاد فراموش‌شده بین نگهبانان و راهبان نهفته است. در این محیط، شخصیت خدای Aferi ظهور می‌کند، خدایی کینه‌توز که انتقامش آثار پاک‌نشدنی بر قهرمانان داستان گذاشته است. قهرمانان کارآموز ما مقدر شده‌اند تا با تاریکی که تهدید به بلعیدن همه چیز می‌کند، مقابله کنند.

گیم‌پلی Altheia: Aferi’s Wrath بر اساس تعادل ظریفی از مبارزه، کاوش و حل معما طراحی شده که از آثار کلاسیک این ژانر الهام گرفته و در عین حال مکانیک‌های منحصر به فرد خود را معرفی می‌کند. کنترل Lili و شمشیرش ضروری است و امکان حملات سریع و کمبوهای روان را فراهم می‌کند، در حالی که حضور Sadi بُعد جدیدی به این تجربه می‌افزاید. همکاری بین دو شخصیت اصلی ضروری است: آنها نه تنها با هم می‌جنگند، بلکه باید مهارت‌های آنها را برای باز کردن مسیرها، دستکاری محیط و مواجهه با چالش‌های Void نیز هماهنگ کنید.

یکی از نکات برجسته، ترکیب مهارت های سادی با شمشیر لیلی است. با ادغام با سلاح، قدرت و برد بیشتری به دست می‌آورد، البته فقط برای تعداد محدودی ضربه، که بازیکن را مجبور می‌کند زمان‌بندی این مزیت را با دقت مدیریت کند. پس از اتمام آن، سادی باید برای بازیابی آن قدرت به شمشیر بازگردد. علاوه بر این، بازی با حملات ویژه، ثبات در مبارزه را پاداش می‌دهد، که شامل تکنیک‌های قدرتمند شمشیر و حرکات مشارکتی با سادی است و به هر رویارویی جلوه‌ای متفاوت می‌بخشد.

سادی فراتر از نبرد، نقش مهمی در کاوش و حل معما ایفا می‌کند. او می‌تواند اشیاء یا مکانیسم‌هایی را برای حرکت یا فعال کردن آنها در اختیار داشته باشد و به شما اجازه می‌دهد قفل مسیرها را باز کنید یا کلیدهای لازم برای پیشرفت را فعال نمایید. با این حال، این سیستم محدودیت‌هایی دارد: گاهی اوقات، هنگام تعامل با یک شیء قبلاً استفاده شده، سادی می‌تواند بدون هیچ راه برگشتی به دام بیفتد و بازیکن را مجبور کند تا برای یک فیلم سینمایی منتظر بماند یا بازی را از نو شروع کند. با وجود این نقص فنی، مکانیک‌ها ماهیت مشارکتی ماجراجویی را تقویت می‌کنند، جایی که هر دو شخصیت برای غلبه بر چالش‌های دنیای ارواح آتاراسیا به یکدیگر متکی هستند.

متوجه شدم که از نظر فنی، هنوز چندین جزئیات وجود دارد که به بهبود نیاز دارند. عملکرد فنی کلی بازی ناپایدار است، با افت نرخ فریم و گاهی اوقات کندی در پاسخ به کنترل. ما همچنین با مشکلاتی در سیستم ذخیره مواجه شدیم، زیرا بازگشت به منو منجر به از دست رفتن بخشی از پیشرفت می‌شد (اگرچه همیشه کوتاه بود). همچنین با اشکالات خاصی مانند اشکالات کمان و دوربین مواجه شدیم که مبارزات و برخی از معماها را دشوار می‌کرد. گاهی اوقات، بازی هنگام حرکت روی سکوهای حمل و نقل از کار می‌افتاد و ما را مجبور به شروع مجدد بازی می‌کرد.

کاملا واضح است که Altheia به دلیل هویت بصری چشمگیر خود که در آن آثار هنری به پایه و اساس کل تجربه تبدیل می‌شود، برجسته است. با شباهتی به جادوی Studio Ghibli و آثاری مانند Ni no Kuni (که تیم توسعه آشکارا به تأثیر آن اذعان کرده است)، محیط‌های آن گویی مستقیماً از یک نقاشی آبرنگ بیرون آمده‌اند، با رنگ‌های ملایمی که احساسات و فضایی رویایی را ساطع می‌کنند، شبیه به آنچه قبلاً در بازی Rime دیده‌ایم.

نورپردازی زیبا، هر محیط را با درخششی ویژه در بر می‌گیرد و حس زندگی در دنیایی پر جنب و جوش و مسحورکننده را افزایش می‌دهد. شخصیت‌ها، با طراحی‌های ساده اما جذاب، حتی قبل از اینکه کلمه‌ای گفته شود، موفق به برقراری ارتباط با مخاطب می‌شوند. گاهی اوقات، زیبایی بصریی این بازی، هرچند با ویژگی‌های خاص خود، یادآور The Legend of Zelda: Breath of the Wild یا Tears of the Kingdom است، به ویژه در توانایی آن در ادغام مناظر طبیعی وسیع با فانتزی. این بُعد هنری نه تنها به عنوان یک منبع بصری عمل می‌کند، بلکه به آهنربای واقعی بازی تبدیل می‌شود و کنجکاوی را برمی‌انگیزد و انتظار بازیکن را حفظ می‌کند.

موسیقی متن نیز به صورت فراگیر ارائه شده که ملودی‌های آرامش‌بخش محیطی را با قطعاتی آغشته به عرفان ترکیب می‌کند و در نتیجه فضای خارق‌العاده بازی را تقویت می‌کند. جلوه‌های صوتی عملکرد خود را به طور مؤثر انجام می‌دهند و یک ته رنگ مرموز ایجاد می‌کنند که با اقدامات روی صفحه ترکیب می‌شود. با این حال، با برخی بهبودها، هویت موسیقی بازی می‌تواند تثبیت شود و تأثیر ماندگاری بر حافظه بازیکن بگذارد. در مورد بومی‌سازی، هم دوبله انگلیسی و هم زیرنویس کیفیت قابل توجهی را نشان می‌دهند و به وضوح احساسات و لحن روایت را منتقل می‌کنند. با این حال، ترکیب موسیقی هنوز فاش نشده است و این امر امکان کاوش عمیق‌تر در نویسندگی و تأثیرات صوتی این پروژه را محدود می‌کند.

به عنوان نتیجه‌گیری، Altheia: The Wrath of Aferi بازی‌ای با پتانسیل بالاست و واقعاً احساسات بسیار مثبتی را در من به جا گذاشت. مخصوصا عاشق رویکرد همکاری و محیط فانتزی، به ویژه گرافیک هنری بازی بودم که واقعاً جذاب است. با این حال، جا دارد اشاره کنم که بازی در جنبه‌هایی مانند عملکرد و رفع اشکالات به پیشرفت‌های فنی نیاز دارد. با وجود این زمینه‌های بهبود، دنیای بازی آنقدر کاریزماتیک و جذاب است که به راحتی می تواند مخاطب را درگیر خود کند و این آثار هنری دیدنی دنیای بازی است که شما را مجذوب خود کرده و تجربه کلی را لذت‌بخش کرده است. معتقدم که با به‌روزرسانی‌های آینده، این بازی هر آنچه را که برای تبدیل شدن به یک عنوان عالی نیاز دارد، دریافت می کند.