نقد و بررسی tom clancy’s the division

ژانر پسا آخرالزمانی همیشه محبوبیت خاص خود را داشته، چه در قالب فیلم و چه در قالب بازی ویدئویی. همیشه هم عواملی مانند تکثیر ویروسی مهلک و کشنده تا کمبود مواد غذایی عامل از بین رفتن دولت ها و همچنین بخش عظیمی از انسان هاست. بازی Tom Clancy’s The Division هم از این سبک است و داستان بازی به این صورت هست که ویروسی در نیویورک در حال انتشار می باشد و دولت که این شهر را از دست رفته می بیند آن را رها می کند تا جایی برای شورش و غارت زندانی های از بند گریخته و غارتگران باشد. اما دولت مردم خود را فراموش نکرده و نیروی Division را فرستاده تا با این افراد مقابله کند. با نقد و بررسی بازی Tom Clancy’s The Division سایت IRG Review همراه باشید.

دیویژن با دنیای پسا اخرالزمانی خودش قرار بود تا سبکی جدید در دنیای بازی های هم رده ی خودش باشید; از گرافیک و گیم پلی روان بازی گرفته تا حالت های گوناگونی که به بازی اضافه شده است; بخش dark zone که قرار بود مخاطبان را به وجد بیاورد و قسمت PVP بازی که قرار بود بازیکنان را برای مدتی طولانی سرگرم کند اما ایا یوبیسافت توانسته این بخش ها را ان طور که طرفداران این سبک از او انتظار دارند بوجود بیاورد یا خیر با ما همراه باشید!

دیویژن از بروکلین شروع می شود، پرجمعیت ترین بخش نیویورک. با این حال به لطف ویروس داستان ما، بروکلین وضعیت چندان مناسبی ندارد و تنها به عنوان یک بخشی آموزشی برای بازی قلمداد می گردد. بازیکن در این منطقه با محور های اصلی دیویژن آشنا می شود. یاد می گیرد که مناطق امنی در سطح شهر وجود دارند که بسیاری از بازیکنان هم سطح خودش آن جا دور هم جمع می شوند و فعالیت های متفاوتی از قبیل خرید و فروش آیتم انجام می دهند
بازیکن می تواند با آن ها در ارتباط باشد، حرف بزند و از آن ها بخواهد که به او بپیوندند. هنگامی که هر بازیکن و تیمش پای شان را از این مناطق امن بیرون گذاشتند، بار دیگر تنها می شوند، خودشان می مانند و نیویورکی وحشی که برای از بین بردن آن ها، نهایت تلاشش را می کند.

بعد از رسیدن به منهتن، جایی که بازی واقعا از آنجا آغاز می شود، یکی از مهم ترین المان های بازی معرفی می شود: پایگاه عملیاتی. جایگاهی مختص و یکتا برای هر بازیکن و شامل سه بخش امنیتی، تکنیکی و پزشکی. دیگر ماموریت های دیویژن، همگی مختص به یکی از این سه بخش هستند و با انجام آن ها، امتیازاتی برای بهبود و ارتقا این بخش ها کسب می کنید.

اولین مشکل بازی در همان ثانیه های ورود به بازی قاب مشاهده است. در هنگام شخصی سازی کاراکترتان بازی هشت گزینه بیشتر به شما نمی دهد و بازیکن ان طور که باید توانایی ساختن کاراکتر دلخواهش را با این گزینه های محدود ندارد و این یک ضربه بزرگ به بازی است به خصوص که در سبک MMO باشد!از همین رو ممکن است در طول گذراندن مراحل بازی کاراکتر های مشابه زیاری را مشاهده کنید که صورت ها یا شمایل یکسان با کاراکتر شما دارند.

پس از شخصی سازی کاراکتر شما در نیویورک مرده رها می شوید در همان ابتدای بازی مجذوب گرافیک خارق العاده اش می شوید اما و یوبیسافت مخاطبانش را با یک دمو ی داستانی نسبتا طولانی غافلگیر می کند و نوید این را به مخاطبان می دهد که قرار است با یک بازی داستانی فوق العاده در سبک MMO روبرو شوند اما زیاد امیدوار نباشید! چرا که با گذراند مراحل متعدد به تکراری بودن و بی روح شدن بازی پی خواهید برد و نکات منفی انقدر زیاد می شوند که نکات مثبتی همچون گرافیک زیبازی بازی از نظر بازیکنان محو خواهد شد.اما انصاف نیست اگر نگوییم که در اوایل بازی پس از گذراندن چند مرحله داستانی به خوبی از بازی لذت خواهید برد چرا که یوبیسافت با خلق ویژگی های سنگر گیری بسیار روان و دشمن هایی با هوش مصنوعی نسبتا بالا که مدام در حال تغییر جا هستند یک بازی شوتینگ تاکتیکی را برای ما به ارمغان اورده است اما بعد از مدتی لول کاراکترتان به جایی میرسد که برای انلاک کردن ماموریت های اصلی باید ماموریت های فرعی را انجام دهید ماموریت هایی که در ان کاری جز ازاد کردن گروگان,ویروس کشی,گشتن در خانه های خالی را ندارید و انقدر باید این کار ها را انجام دهید تا لول کارکترتان به حد نیاز برای انلاک کردن ماموریت های اصلی برسد اما مطمین باشید تا انموقع حسابی از بازی نا امید شده اید.

گیم پلی بازی شاید از نظر خیلی ها بی نقص نباشد، اما عناوینی که منتشر شده یا خواهند، حداقل در بخش گیم پلی ایراداتی را دارند. برای درک کامل گیم پلی به دو چیز اساسی نیازمندید.
1- اینترنت پر سرعت
2- پینگ پایین
چرا که این بازی،یک بازی MMO [ بازی تمام آنلاین] است که اگر فاقد دو شرایط بالا باشید، چیز بسیار کمی از گیم پلی متوجه می شوید و گهگداری نیز به کل از بازی زده می شوید. این زده شدن آنقدر بد است که شما را مجبور به شکاندن دیسک و یا پاک کردن بازی از روی دستگاهتان می شود. نفس عمیق بکشید، چرا که با سرویس های کاهش پینگ، می توانید به بهترین شکل ممکن کار خود را در Division به پایان برسانید. البته این یک تبلیغ نیست ولی این را هم باید بدانید که سرور های بازی هر چقدر هم خوب باشند، مشکلاتی را نیز دارا می باشند که گهگداری سرور ها به سیم آخر می زنند و چنان شما را مقابل دشمنان عزیز گیر می اندازد که درجا از بازی بیرون می آید و یک روز دیگر به بازی بر می گردید. یکی از اساسی ترین مشکلات بین بعضی از ما بازیکنان ایرانی، عدم انجام ماموریت‌ ها به خاطر مشکلات ذکر شده است. به عنوان مثال زمانی که تصمیم می گیرید مرحله ای را انجام دهید، در اوایل کار خود را به خوبی پشتسر می گذارید و به راحت می کشید، ولی احتمال این هم هست که در اواسط مبارزه با یک لگ احتمالی کارتان خراب شود. تیر زدن های بیهوده به دشمنان و نگاه کردن به آن ها که کی می میرند و بعد از اختلاف چند ثانیه ‌ای علاوه بر آن که دشمنان نمیمیرند، این شما هستید که به ضرب یک یا دو گلوله درجا به درجات عالی شهدات می پیوندید و اینجاست که باید مسیر طولانی را بپیمایید و از Safe House ها به سمت مراحل شیرجه بزنید. البته موارد دیگری هستند که می توانند به شما در انجام مراحل کمک کنند مثل دوستان خارج از کشوری. اگر دوستانی دارید که در خارج از کشور زندیگ می کنند و اینترنت قوی دارند [ که صد در صد اینگونه است] و سطح مبارزاتش در بازی عالی است، باید او را به بازی خود دعوت کنید تا او همانند یک ماشین کشتار جمعی تمامئ افراد را بکشد و شما در کمال ناباورانه، فقط به وی جان بدهید که مبادا Down شود. در آخر شاید با اتمام مراحل و به دست آوردن کمی Xp، پول و Supply خوش و خرم به پایگاه اصلیتان برگردید و کارهای خود را بکنید، ولی برای یک بار هم که شده آرزو می کنید که یک اینترنت خفن دشته باشید و بتوانید در انجام مراحل به دوستانتان کمک کنید.

یکی دیگر از چیز هایی که باعث بیشتر خسته شدن مخاطب میشود هوش مصنوعی تکراری و یکنواخت است.به طور کلی شاهد چهار گروه از دشمنان در بازی هستیم که اعضای این گروه ها در حالت های گوناگون رفتار هایی کاملا مشابه از خودشان نشان می دهد فقط کافی است تا این حرکات را در مدتی مشخص ضبط کنید تا متوجه این امر بشوید. حتی رهبران گروه های مختلف نیز این ویژگی را دارا می باشند و شما به راحتی می توانید حرکات انها را پیش بینی و انها را شکست دهید.پس از گذراندن زمان کوتاهی در بازی متوجه خواهید شد که هر چه از این دشمنان فاصله بیشتری داشته باشید انها را راحت تر شکست می دهید.حال که از دشمنان سخن گفتیم خوب است که به تنوع پایینی که در بین انها وجود دارند نیز اشاره ای داشته باشیم.از بین ان چهر گروه دشمنی که پیش تر هم از انها سخن گفتیم;در هر گروه چیزی حدود ۳ یا ۴ سرباز وجود دارند که هر کدارم کار های محدودی می کنند;یا به عنوان سرباز عادی به شما شلیک می کنند یا به سمتتان نارنجک پرتاب میکنند و یا با چوب بیسبال به سمتتان حمله می کنند ممکن است مورد اخر در برخی از این گروه ها با تک تیر انداز جابجا شود اما به طور کل میتوان گفت که چهار نوع سرباز مختلف در بازی وجود دارد و با شما به مبارزه می پردازند.

دیویژن،  نقاط مثبت کمی هم ندارد. یکی از این ویژگی‌ها، گرافیک عالی بازی است. ولی گرافیک فنی بازی نیز دچار ضعف هایی است و اصلی‌ترین مورد  دیر لود شدن متریال های بازی است. با این حال نورپردازی‌ها و سایه‌زنی‌ها به بهترین شکل انجام شده و افکت‌های آتش سوزی، انفجار در زیبا ترین حالت ساخته شده اند در این میان افکت های مربوط به خون گمی مصنوعی کار شده اند و در مقایسه با سایر افکت ها ضعیف تر است از همه این‌ها مهم‌تر، برف و هرچیز مرتبط با آن است؛ از بارش برف گرفته تا پراکنده شدن دانه های کوچک برف در محیط همه چیز در واقعی ترین شکل خود ساخته شده است طوری که شما خودتان را در محیط برفی حس می کنید و از طرفی هم از جنبه هنری نقش عظیمی را در بوجود اوردن یک بازی اخرالزمانی را بر گردن دارد.

در بازی The Division شما با چند نوع مختلف دشمن روبرو هستید در این بازی تنوع بسیار بالا است پس باید انتظار همین را هم داشته باشید اما این چند نوع دشمن یا Enemy چه نوع هایی هستند بگذارید بیشتر درباره آنها بگوییم،

این دشمنان به ۴ گروه متفاوت تقسیم می شوند که شامل:

۱- گروه Rioters : یک گروه شورشی و دزد هستند که در سطح شهر پراکنده و مردم را مصدوم و یا به قتل می رسانند.
۲- گروه Rikers : یک گروه شورشی دیگر که فقط تمرکزشان از بین بردن نیروهای ارتشی است.
۳- گروه Cleaners : ایک گروه بسیار خطرناک که کارشان آتش زدن همه کس و همه جاست.
۴- گروه Last Man Battalion : در نگاه اول این گروه، به سربازانی شبیه هستند که برای نجات شهر دست به عمل شده اند ولی آن ها هم مثل دیگر گروه ها کار می کنند. تفاوتی که این گروه دارد این است که آنان یک ارتش با منظم هستند. همه را به قتل می رسانند. تمامی افراد در Rioters ،Rikers و Cleaners به دست این ها کشته خواهند شد. تنها حریفان واقعی گروه The Division این ها هستند.

دیویژن شامل نزدیک به 20 ماموریت داستانی می شود و رویارویی های رندوم هم بدون محدودیت در هر کجای شهر روی می دهند. این مراحل همگی به سه دسته امنیتی، تکنیکی و پزشکی تقسیم بندی می شود و با به پایان رساندن آن ها، امتیازات لازم جهت ارتقا بخش متناظر در پایگاه عملیاتی به بازیکن تعلق می گیرد. تعداد بسیار زیادی هم مراحل فرعی در جای جای منهتن پراکنده شده که با انجام آن ها بازیکنان امتیازات تجربه و آیتم های گوناگون برای تقویت سرباز ویژه شان پاداش می گیرند.

همچنین همانطور که میدانید این بازی به داشتن بخش DZ یا همان Dark Zone معروف است بخشی که شما وارد رقابت با دشمنان واقعی یعنی Player ها میشوید در بخش DZ شما میتوانید به آیتم های فوق العاده خوبی دست پیدا کنید اما اگر Level پایینی داشته باشید به هیچ عنوان به شما رفتن به این بخش را پیشنهاد نمیکنیم تا زمانی که Level شما به اندازه خوبی برسد و همچنین آیتم های خوبی در اختیار بگیرید، برای اینکه بیشتر در این منطقه دوام بیاورید پیشنهاد می کنم که به صورت کامل مراح خارج از DZ را کامل کنید و پس از ارتقای سطح و گرفتن اسلحه های جدید، بعدا به سراغ Dark zone بروید.

بازی های شرکت Ubisoft هر چقدر هم که بد باشند، ولی در بخش گرافیک حرفی برای گفتن نمی گذارند. [ به جز باگ های وحشتناک] بازی توسط شرکت Massive و با همکاری چند استودیو دیگر ساخته و عرضه شد. موتور گرافیکی که برای این بازی در نظر گرفته شده بود، موتور Snow Drop نام دارد. طراحی یک محیط پویا در برف و شبیه سازی وسایل نقلیه، ساختمان ها، فاضلاب ها، اسلحه ها و… آن هم در یک بازی جهان باز بسیار کار سختی است که استودیو Massive سربلند از این آزمایش بیرون آمد، اما طبق روال همیشگی، بازی های Ubisoft اثر مخرب خود را در بخش گرافیکی به نمایش گذاشت. زمانی که اولین تریلر گیم پلی دیویژن به نمایش در آمد را تصور کنید. محیط زیبا، گرافیکی خارق العاده، روایت داستانی بی نظیر و… . زمانی که تریلر به پایان رسید همه از طبیعی بودن بازی تا یک هفته سخن می گفتند. همه با خودشان فکر می کردند که اگر این بازی در هیچ بخش جایزه نگیرد، صد در صد جایزه بهترین بازی گرافیکی سال را از آن خود می کند ولی عاقبت چگونه شد؟ روز ها یکی یکی سپر شدند تا بازی آماده عرضه در سال 2014 شود و اشتیاق کاربران زیاد و زیادتر می شد تا اینکه، Ubisoft با یک اعلامیه رسما بازی را تاخیر زد. به چه دلیل؟ “بازی هنوز کار های ناتمام زیادی دارد و برای اینکه ما یک بازی بی نقص را ارائه کنیم، به زمان بیشتر نیازمندیم. از صبر شما سپاس گذاریم.” یاس و نامیدی و گهگداری خوشحالی برای اینکه این بازی عالی خواهد شد تا سال 2015 ادامه داشت. چیزی به زمان عرضه بازی نمانده بود که با ارور اعلامیه Ubisoft بازی عرضه نشد. چرا؟ ” بازی ما هنوز به آن کیفیتی که باید برسد، نرسیده است. بنابراین تصمیم گرفته ایم برای تجربه هر چه بهتر The Division عرضه بازی را به سه ماهه اول سال 2016 مولکول کنیم. از صبر شما سپاس گذاریم.” صبر تمام بازیکنان لبریز شد تا آنجایی که اگر بازی دوباره تاخیر می خورد، یک حمله همه طرفه به سوی Ubisoft انجام می گرفت. بالاخره بازی عرضه شد ولی آیا این همان کیفیت است که شما می گفتید، آیا این همان کیفیتی است که ما منتظر آن بودیم؟ بیایید صادق باشیم که اگر الان هم به این شرکت نامه هایی مبنی بر مشکلات گرافیکی فرستاده شود، باز هم مشکلات نداشتن وقت را بهانه خواهند کرد. در صورتی که ممکن بود اگر این بازی در این تاریخ عرضه نمی شد، در یک تاریخ دیگر باید The Division را با گرافیک نسخه اول قارچ خور بازی می کردیم. سخن درباره این بازی بسیار است ولی هر چقدر هم که گفته شود باز هم طرفداران پروپا قرص این شرکت در همه جای جهان وجود دارند که بخواند از شرکت و عناوین آن دفاع کنند و اغلب مثل بعضی از منتقدا خارجی، ما را نیز تهدید به مرگ هم بکنند. گرافیک بازی با اینکه نسبت به سال های نخست افت داشته، ولی کسی را مایوس یا زده نمی کند. کیفیت بافت ها و قدرت گرافیکی بازی، بیشتر در شب خودنمایی می کند. یک مشکل اساسی که برای بعضی از بازیکنان رخ می دهد، دیر بارگذاری کردن تکسچر ها است. اگر بازی را از یک مکان باز، بارگذاری کنید، تکسچر ها با چند ثانیه تاخیر بارگذاری می شوند. از باگ های کم و بیش زیاد هم حرفی نمی زنیم، چون این اولین باری نیست که بازی های Ubisoft درای باگ های اذیت کننده و … است. البته بخش گرافیک هم نکات مثبتی دارد. مثلا نشستن برف روی کلاه، کاپشن یا کلوله کاراکتر خود به طبیعی شدن بازی کمک کرده است. در کل گرافیک بازی با آن عظمت نقشه، بازیکنان را راضی می کند.

بخش مهم دیگری از محتوای یک بازی MMO، محتویاتی است که پس از تکمیل بخش داستانی به بازیکن ارائه می شود. خوشبختانه از لحاظ کمیتی دیویژن با ارائه چالش های گوناگون، امکان انجام مجدد مراحل اصلی روی درجه سختی های بالاتر، یا با به روزرسانی ها و محتویات جدید پس از عرضه، بازیکنان را تا جایی که از آن خسته نشوند سرگرم نگه می دارد, اما بیایید رو راست باشیم، برای یک عنوان MMO که بازیکنان می خواهند مدتی طولانی با آن سر و کله بزنند، هر چقدر هم محتویات جدید عرضه گردد، کافی نیست! به علاوه این که ارائه محتویات جدید به صورت متناوب برای یک شرکت از لحاظ اقتصادی صرفه ندارد، بنابراین استودیو ها سراغ متودهای دیگری برای کشاندن بازیکن به سمت بازی شان بعد از اتمام مراحل و خط داستانی استفاده می کنند. شخصیت ها در دیویژن همانند عنوانی مانند دستینی، به کلاس های مختلف طبقه بندی نمی شوند، اما به لطف محدودیت در انتخاب مهارت ها و استعداد ها، نحوه بازی هر فرد می تواند با دیگری متفاوت باشد. برای مثال، بازیکنی می تواند مهارت های شاخه پزشکی را انتخاب کنید، تا خود را درمان کند، دیگری می تواند با سرمایه گذاری در بخش تکنیکی، یک مسلسل خودکار در محل مناسبی بکارد تا از خود پشتیبانی کند.

صداگذاری‌های بازی عالی است. از صدای انفجار‌ها و شلیک گلوله‌ها گرفته تا صداگذاری معدود شخصیت‌های موجود در بازی، همگی به بهترین شکل صورت گرفته‌اند و به جز تاخیری که هراز گاهی در آن رخ می‌دهد، مشکل خاصی ندارند. برای وارد کردن موسیقی به دنیای مُرده بازی هم یوبی‌سافت ایده جالبی به کار برده است، موسیقی از طریق رادیو‌هایی پخش می‌شود که در Safe House‌ ها یا حین عبور از خیابان‌ها با آن برخورد می‌کنید و تنوع نسبتا خوبی هم در زمینه آهنگ‌های پخش شده شاهد هستیم.