نقد و بررسی بازی Call Of Duty: Modern Warfare 2

انتظارات بسیار بالایی از بخش کمپین بازی Call of Duty: Modern Warfare II که امسال عرضه شد، شکل گرفته است. ریبوت نسخه اصلی سری Modern Warfare، در سال 2019 بهترین تجربه تک ‌نفره را در کل مجموعه به ما ارائه داد. چیزی که توسط همتایان این فرنچایز یعنی Black Ops Cold War و Vanguard در سال‌های 2020 و 2021 نیز تکرار شده و دوباره اهمیت دادن این سری به بخش تک نفره را به ما گوشزد می کند. پس از تبلیغات بسیار زیاد، اکنون زمان آن رسیده است تا نسخه جدید سری Modern Warfare را تجربه کنیم. بازی که به عنوان Call Of Duty: Modern Warfare 2 شناخته می شود که ریبوتی از نسخه MWll در سال ۲۰۰۹ به شمار می آید. آیا با وجود تبلیغات زیاد و گسترده از این بازی، توانسته است از پس قول هایی که داده برآید و دره ای که طی این سال ها سری Call Of Duty به آن سقوط کرده را، اندکی به بالاتر پیمایش کند؟ در ادامه با نقد و بررسی تازه ترین اثر شرکت Infinity Ward، با وبسایت IRG Review همراه باشید.

Infinity Ward تصمیم گرفته است که داستان MW2 را با ساختمانی کندتر و ساختار نمایش وارانه تری اجرا کند که خشونت‌ را با آن آمیخته کرده است، ساختاری که هر چه پیش می‌ رود هیجان‌انگیزتر، شدیدتر، چالش‌برانگیزتر و ژانر شکن‌تر می‌شود. با ارائه چنین داستانی، کمپین Modern Warfare II با جلوه‌ های بصری خیره‌ کننده، بازی ‌های فوق ‌العاده و متنوع ‌ترین مکانیک ‌هایی که Call of Duty تا به حال ارائه کرده است، یک تغییر واقعی در سرعت این سری را ارائه می‌ دهد. این ویژگی های جدید اضافه شده به مجموعه، لحظات به یاد ماندنی بیشتری را نسبت به نسخه قبلی خود ارائه می دهد، حتی اگر در این مسیر اشتباهاتی انجام دهد.

با وجود موتور گرافیکی کاملاً جدید، Modern Warfare II فوراً بازیکنان را به یاد همان چیزی که در نسخه قبلی، یعنی Modern Warfare سه سال پیش عرضه کرده بود، می اندازد. زمانی که اولین راه‌اندازی بازی را میبینید، تغییر نسل گرافیکی بازی به شدت مشهود است. هر چند کلیت چیزی که مشاهده می شود، تفاوت چندانی با گذشته ندارد اما پیشرفت گرافیکی که در طی این سال ها و علی الخصوص، در نسل ۹ حادث شده است، به طور فزاینده ای در این بازی قابل دیدن است. MW2 زیبا است و جلوه های بصری آن به طور مداومی ثبات دارند و به همان زیبایی اول بازی هستند. تنظیم نور در بازی و روشنایی های مختلفی که ناشی از خورشید و یا منابع نور دیگر هستند، بی عیب و نقص کار شده است و مناظر دوردست (Draw Distance) بسیار عالی را ارائه می دهد. تاری ناشی از حرکت شخصیت شما به دید شخصیت تان بر میگردد، و در حالی که تاری کانونی (تاری که در صحنه های مختلف کات سین ها و یا هنگام تیراندازی کردن ایجاد می شود) همیشه عملکرد قابل قبولی ندارد، به خصوص در فضاهای بازی که اتفاقات زیادی در جریان هستند، یا زمانی که کات سین ها شما را مجبور می کنند به چیزی خاص نگاه کنید. از طریق چشمانتان (چشمان شخصیتتان که دارید از دریچه های چشم او دنیا را تجربه می کنید) جزئیات کوچک و واقعی، مانند لمس کردن صورت شخصیت شما برای صحبت، چیزی به جز زیبایی مطلق نیست.

علاوه بر این موارد، حتی جزئیات کوچکتری همچون پاشیدن خون به دیوارها، پویایی بسیار زیبایی دارند که نور محیط را کاملاً جذب می‌کنند. پویایی محیط و توجه به حزئیات در بازی بی نظیر است. مکان ها سرزنده هستند و دقیقا از روی مکان های واقعی ساخته شده اند. این امر را می‌توان در مورد بسیاری از مکان‌های Modern Warfare II  گفت: سواحل ابری اسپانیا، خیابان‌هایی با نور نئونی در مکزیک، افق شهرهای نمادین آمریکا، و هر چیزی که در شب دیده می شوند و مناظر شب های شهر ها، همگی باشکوه به نظر می رسند. هنگامی که بی‌ توجه به ماموریت در حال انجام، به محیط اطراف خود خیره می‌شوید، هم تیمی ‌های خود را آزار می‌ دهید، بدین صورت که حجم عظیمی از دیالوگ‌ های سریع مأموریتی برای هر شخصیت پخش می‌ شود، و همین موضوع تضمین می کند که بازیکنان زمان زیادی را صرف تماشای پس ‌زمینه کنند.

همان قدری که گرافیک Modern Warfare II شفاف و خیره کننده به نظر می رسد، نمی توان این تعاریف را برای داستان بازی بیان کرد. ریبوت نسخه دوم این سری محبوب و پر طرفدار، بار دیگر از منابع شناخته شده ای، همانند برادر بزرگترش، الهام می‌گیرد، اما پیچش ‌ها و چرخش ‌های بیشتری را به داستان پیچیده ‌ای که از مفاهیمی چون دسیسه و فریب روایت می کند، می‌افزاید. بازی با عجله کردن برای به رخ کشیدن قدرت گرافیکی بازی و همچنین، تبلیغ هر چه بیشتر برای ادامه دادن مخاطب به داستان بازی، در چند ساعت اول، بازی را از ابتدا به شکلی نادرست روایت می کند. با این حال و با پیشرفت بیشتر در طول روند داستانی، 17 ماموریتی که بازی ارائه می دهد، ترکیب جذاب و نمادینی را از این فرنچایز محبوب، پیش روی مخاطب قرار می دهد.

با وجود نقطه های حفره دار در طرح اصلی داستان و از دست دادن استحکام روایت در برخی از جاها، بازیگران بازی بسیار عالی هستند و Infinity Ward در این مورد، سنگ تمام گذاشته است. به جرعت می توان گفت که بازی بازیگران شخصیت های بازی، بهترین بازیگری است که در یک عنوان FPS تا به حال دیده‌ اید. سایمون Ghost رایلی (با بازی درخشان ساموئل روکین) و جان Soap مک تاویش (نیل الیس) که در پایان نسخه اول، به علت افتضاح در شخصیت پردازی، مورد تمسخر قرار گرفت، اکنون دو شخصیت اصلی بازی را در این نسخه تشکیل می دهند. Ghost (که علامت مخصوصش یک قطعه جمجمه مانند Lord of Bones بازی تاج و تخت است) نقش رهبری بسیار پر سر و صدایی را در داستان ایفا می کند. Soap، اسکاتلندی ترین مرد تاریخ بازی در این سری، همگروه خشن، ژولیده و فوق العاده مستحکم اوست. بین این دو شخصیت دوستداشتنی و پر طرفدار، یک دوگانه کمدی تاریک را از طریق داستان به شکلی (بیشتر) باریک و ظریفانه، و البته هنرمندانه ارائه می دهد. این پیاده سازی درست در شخصیت پردازی و داستان، در نهایت به هر دو شخصیت عمق واقعی را که همیشه سازندگان وعده داده بودند، ارائه می دهند. مکمل این نقش‌ های بزرگی که در بازی وجود دارند، توانایی تعاملی برای پاسخ دادن به پاپ‌آپ ‌های مکالمه‌ ای که در سرتاسر Modern Warfare II ظاهر می‌ شوند را به شدت افزایش می دهند، که اساساً باعث می شود تا داستان سرایی بازی را بهبود ‌بخشد و سطح دیگری از تعامل را به موقعیت‌ های جنگی اضافه ‌کند.

یکی از جنبه‌ هایی که در بازی قبلی این سری نیاز به تغییراتی نداشت، مبارزه بود. استاندارد بازی برای این سبک، آن است که احساس کنید حدود ده فوت قد دارید. در این بازی، این احساس به خوبی به شما دست می دهد زیرا دوربین بازی به بهترین شکل تنظیم شده است. با انعکاس سرعت روایت MW2، تمرکز بیشتری روی پیاده ‌روی و دویدن در بازی وجود دارد. شما با دو ضربه سریع سرعتی که فقط دو یا سه ثانیه در هر بار طول می کشد، سرعتتان بیشتر میشود. رفتن از دوی سرعت به حالت ایستاده، با صدایی بیمار گونه همراه می شود که واقعاً احساس می کنید خودتان چندین کیلومتر را دویده اید. همین موضوع باعث می شود تا همه چیز واقعی تر به نظر برسد. این صدا گذاری فوق العاده بازی، علاوه بر واقعی تر کردن آن، به طور مرتب به شما یاد آوری می کند که هم شما و هم دشمنتان، ابرقهرمان نیستید، فقط بسیار خوب آموزش دیده اید. همین امر، عمق جدیدی به شخصیت پردازی و داستان بازی می دهد که قبلا در این سری و یا حتی بازی های دیگر این ژانر شاهدش نبودیم.

MW2 نیز مانند نسل قبلی خود، از ارائه سبک ‌های گیم ‌پلی فوق‌العاده متنوع، با نکات بی ‌شماری که از سری اصلی الهام گرفته شده است، قدرت نمایی میکند. بعضی از ماموریت های و سکانس های بازی، فوق العاده کار می کنند. برای جلوگیری از اسپویل و لو رفتن داستان، نمی توان در متن به این لحظات اشاره کرد اما همینقدر کافی است تا بدانید، لحظات ناب و نبوغ آمیزی در بازی وجود دارند که شما را شگفت زده و مجذوب خود خواهند کرد. قابل توجه ترین قسمت اضافه شده در بازی اما، خشونت و زمان بندی است که اولین مکانیک رانندگی سوم شخصی بود که در Warzone ارائه شد و اکنون در یک کمپین اصلی در این عنوان ارائه می شود. این ماموریت بازی، که مکانیک Warzone را به نمایش می گذارد، به طور کلی هیجان‌ انگیز است، حتی اگر مدل هندلینگ وسیله نقلیه آن کاملاً به دوران PS2 تعلق داشته باشد. گاهی اوقات، از چندین مکانیک جدیدی که در بازی ارائه شده است، تحت تأثیر قرار می‌ گیرید، اما این مکانیک ها صرفا یک بار مصرف هستند و نمی توانند عمق خاصی را به گیم پلی بازی ببخشند. به طور خلاصه، نمونه کامل مبارزات Modern Warfare II به شرح زیر خلاصه می شود: تجربه ‌ای که به طور معمول این سری، شما را وارد یک موقعیت عجیب و غریب با ترکیبی از وظایف مختلف می ‌کند، و به سرعت منجر به یک یا چند مرگ سریع متوالی می ‌شود، زیرا به سختی متوجه می‌ شوید که در زمین جنگ چه خبر است. مکانیک مخفی کاری هم که سعی شده در این عنوان پیاده سازی شود، نقض دارد و به شدت شامل حفره هاییست که عملا بازی کردن در حالت مخفی کاری را غیرممکن می کند و بهتر بود سازندگان اصلا به سراغ ساخت این مکانیک نمی رفتند، زیرا علاوه بر بی دقتی در ساخت، آن هم زمانی که بازی های بزرگ همگی هوش مصنوعی های قوی و جالبی دارند، وجود مخفی کار از ریشه اصلی سری Call Of Duty کاملا به دور است و این عنوان بین گیمرها، به بازی “بزن تو دل دشمن” شناخته شده است.

جدیدترین واگن اضافه شده به قطار طویل سری Call Of Duty، چیزی به جز تکرار مکررات با کمی جاشنی اضافات است. اغلب مکانیک ها در بازی، در سری های گذشته کامل شده اند و دیگر چیز بیشتری برای ارائه به مخاطبان ندارند. هرچند گرافیک بازی و جلوه های بصری خیره کننده، به همراه صداگذاری و صداپیشگی بازیگران اصلی، بخش فنی این عنوان را از دیگر عناوین این سری متمایز کرده است. از دیگر نقاط قوت این عنوان، می توان به داستان جالب بازی اشاره کرد که برای طرفداران قدیمی این سری، آنلاین شدن آن مانند کابوس بوده است. Call Of Duty: Modern Warfare 2 آنطور که باید و شاید به انتظارات بازی عمل نکرده است و خب، این مسئله ای است که به آن عادت کرده ایم. شاید وقتش رسیده که دیگر برای همیشه با این سری خداحافظی کنیم تا خاطرات خوبمان از گذشته، خراب نشود.