نقد و بررسی World’s End Club

بازی‌هایی که اخیرا توسط طراحان بازی خلاق ژاپنی طراحی می‌شوند، محبوبیت بسیار زیادی در بین گیمر‌ها مخصوصا در نسل‌های جدید پیدا کرده اند. عناوینی مانند Animal Crossing، Katherine و Zero Escape، پیشگامان طراحی گونه‌ای از بازی‌ها هستند که از آن‌ها به عنوان بازی‌های عجیب و غریب (اما فوق‌العاده جذاب) یاد می‌شود.

در این نقد و بررسی قصد داریم تا آخرین اثر استودیو Too Kyo را با عنوان World’s End Club یا باشگاه پایان دنیا، برای شما همراهان گرامی IRG Review تحلیل نماییم.

این بازی که نویسنده و طراح اصلی آن Kotaro Uchikoshi است، با همکاری Kazutaka Kodaka در سمت دستیار نویسنده و Takumi Nakazawa به عنوان کارگردان خلاقیت یا Creative Director، ساخته شده است.

Kotaro Uchikoshi این بازی را نیز در ژانری که در آن تخصص دارد یعنی Puzzler Adventure طراحی کرده است. شهرت طراح اصلی بازی نیز به علت نقش او در طراحی عنوان دیگری در همین ژانر یعنی Zero Escape رقم خورده است.

اما چرا بازی‌های این طراح را «عجیب و غریب» می‌نامند؟ اگر عنوان Zero Escape را تجربه کرده باشید، خودتان از قبل جواب این سوال را می‌دانید. اما اگر اولین بار است که اسم این طراح و یا عناوینی که پیشتر ذکر شد به چشمتان می‌خورد، در ادامه این نقد دلیل زدن این برچسب را به بازی‌های این طراح و به طور کلی بازی‌هایی از این دست که روایت نامتعارفی دارند متوجه خواهید شد.

بازی World’s End Club که در تاریخ ۴ سپتامبر ۲۰۲۰ به عنوان بخشی از Apple Arcade برروی سیستم‌عامل‌های iOS و macOS به شکل Early Access عرضه شده بود، در مای مِی سال جاری برای کنسول دستی پرطرفدار Nintendo Switch در دسترس مخاطبان قرار گرفت. جالب است بدانید که این بازی در سال ۲۰۱۸ یعنی تقریبا همزمان با تاسیس استودیو خوش آتیه Too Kyo Games معرفی شد و حالا نسخه کامل این تجربه نو، در دسترس است.

داستان بازی درباره تعدادی دوست است که در شرایط غیرعادی‌ای قرار می‌گیرند و باید با استفاده از هوش و توانمندی‌های خود و البته «قدرت دوستی» یا Power of Friendship (که یکی از عناصر غالب و شدیدا پررنگ در این بازی به حساب می‌آید) از این مخمصه غیرعادی بیرون بیاییند.

شخصیت‌های بازی در حال تجربه بدترین اردوی زندگی خود هستند. آن‌ها اعضای باشگاهی به نام “Go Getters Club” هستند که مجموعه‌ای از عجیب و غریب‌ترین دانش آموزان سال ششمی از سراسر ژاپن را تشکیل می‌دهند. این گروه مطرود، در حال تجربه اردویی در توکیو، به علت برخورد یک شهاب سنگ به زمین دچار حادثه می‌شوند و در یک شهربازی در زیر آب به هوش می آیند.

نماد این شهربازی که روباتی به نام Pielope است، اعضای باشگاه Go Getters Club را مجبور می‌کند تا وارد رقابتی بر سر مرگ و زندگی شوند تا مجموعه‌ای از وظایف را به انجام برسانند. نام این بازی به ادعای Pielope «بازی سرنوشت» است.

مخاطبینی که قبلا بازی Zero Escape را تجربه کرده‌اند، کاملا شباهت بین کانسپت این دو بازی را درک می‌کنند، با این تفاوت که Zero Escape کمی جدی‌تر، خشن‌تر و با درونمایه و پیامی زمخت‌تر از World’s End Club به نظر می‌رسد.

در روند داستان متوجه می‌شوید که به جز شخصیت‌های Reycho، Vanilla و Pocchi، بقیه به نحوی شستشوی مغزی شده‌اند و خود قبلی‌شان نیستند.

برای اینکه مقدار بیشتری را از داستان برای شما Spoil نکنیم، بدون اشاره به خط داستانی، اجزای داستان را بررسی خواهیم کرد. قریب به اتفاق اجزای داستان الهام گرفته از فیلم‌های قدیمی دغدغه‌مند است که بر روی قدرت دوستی و انسانیت در رابطه‌های اجتماعی و عبور یک جامعه از بحران‌هایی که درک درستی از آن ندارد، متمرکز هستند.

حتی در بخش هایی از بازی به برخی از این فیلم‌ها مانند Stand By Me، ارجاعاتی بسیار قوی داده شده است که نادیده گرفتن آن برای کسانی که هردوی این آثار را تجربه کرده‌اند، غیرممکن است.

تقریبا تمامی شخصیت‌ها از آنجایی که در گروه سنی خاصی قرار دارند، در حال تغییرات جدی شخصیتی، رشد و طی کردن فرآیند بلوغ فکری هستند که این امر به وضوح در نحوه برخورد شخصیت‌ها با یکدیگر، بحران‌هایی که با آن رو به رو می‌شوند و راه‌حل‌هایی که برای این بحران‌ها می‌یابند، رفته رفته در فرآیند بازی رو می‌شود.

داستان بازی عمیقا در خدمت پیام‌ها و ارزش‌هایی است که Kotaro Uchikoshi سعی کرده تا در بازی خود ترویج نماید. تصمیماتی که شخصیت‌ها در بزنگاه‌های مختلف این بازی اتخاذ می‌کنند، هرکدام کلیدی به درک عمیق‌تر از شخصیت و پیدا کردن ارزش و یا دیدگاه‌هایی مشابه در خودتان و شخصیت‌هاست.

گیم‌پلی بازی شامل سه بخش کاملا متفاوت است. دو بخش Camp و رویداد‌های داستانی نیاز چندانی به گرفتن ورودی از شما ندارند و حتی می‌توانید با فعال کردن گزینه Auto-scroll، دستگاه را تا زمانی که نیاز به تصمیم‌گیری برای انتخاب شاخه‌ای از داستان بوجود بیاید، زمین بگذارید و از روایت داستان لذت نیمه‌کاری‌ای ببرید. چرا نیمه‌کاره؟ چون یک مشکل اساسی در ویژگی Auto-scroll وجود دارد که باعث می‌شود تا دیالوگ‌ها را پیش از اینکه فایل صوتی مکالمه تمام شود skip کند که باعث می‌شود شما بخشی از داستان را از دست بدهید و ناچار شوید تا به Log بازی برگردید و دوباره آن‌ها را مطالعه کنید و این مشکل یکی از نکات منفی بازی‌است که به عدم توجه کافی به Usability بر می‌گردد.

وجود صداپیشه مجزا برای هر شخصیت به شدت در بالا بردن کیفیت بازی تاثیر گذاشته است و بسنده نکردن توسعه دهنده به ارائه متنی داستان و روایت، یکی از نقاط قوت این بازی‌است، اما یادتان نرود Auto-scroll را خاموش کنید!

در بخش‌هایی از داستان Go Getters Club تصمیم می‌گیرند تا به گروه‌های مختلفی تقسیم شوند و هرکدام به نقطه‌ای بروند و این تصمیم با شماست که ابتدا به دنبال کدام گروه بروید تا شاهد ماجراجویی‌هایشان باشید اما از آنجا که برای رسیدن به پایان بازی نیاز دارید تا در کنار تمامی این گروه‌ها قرار بگیرید، تنها ترتیب تجربه شما از آنچه بر شخصیت‌ها می‌گذرد تغییر خواهد کرد و به طور کلی در پایان‌بندی داستان تاثیری نخواهد گذاشت.

بخش دیگر گیم‌پلی بخش Action است. در این بخش که به شدت قرار است روی اعصاب شما راه برود، شخصیت‌ها بسیار آرام حرکت می‌کنند و معماهایی که بر سرراه شما قرار می‌گیرند بیش از حد ساده‌اند. دشمنانی نیز در این بخش از بازی سرراه بازیکن قرار می‌گیرند که برای شکست دادن آن‌ها نیاز به زمان‌بندی دقیق و نشانه‌گیری عالی دارید.

از آنجایی که شخصیت‌ها نوار سلامتی ندارند، یک ضربه از هر دشمنی، حتی غول‌های انتهای مراحل، شما را به آخرین چک‌پوینتی که ذخیره کرده‌اید برمی‌گرداند. اگر داستان بازی و ارجاعات آن به اندازه کافی شما را درگیر خود نکند، بخش Action گیم‌پلی قطعا موفق خواهد شد که برای همیشه شما را از تجربه این بازی (و احتمالا بازی‌های دیگر این طراح) فراری دهد!

اما گیم‌پلی بازی با وجود نکات منفی که به آن اشاره شد، دارای یک وجهه بسیار زیباست که با درونمایه بازی به شدت انسجام پیدا می‌کند و تجربه شما از بازی را معنا می‌بخشد. در بخش Action می‌توانید هریک از شخصیت‌هایی که در دسترس هستند را برای بازی انتخاب کنید. تمامی شخصیت‌ها قابلیت بسیار ویژه‌ای دارند که به هنگام گیر افتادن یکی از شخصیت‌ها در شرایط بغرنج فعال می‌شود و به آن‌ها قدرت‌های ماورائی عجیب و غریب و یا بالاترین مهارت را در انجام کاری خاص می‌بخشد.

از لحاظ گرافیکی، شما در یک انیمه قابل بازی هستید. هرآنچه که در بازی مشاهده می‌کنید، کیفیت فوق‌العاده بالایی دارد.اگر طرفدار سبک انیمه باشید، قطعا از طراحی شخصیت‌ها، صحنه‌های بازی و صداگذاری‌ها لذت خواهید برد.

موسیقی پیش‌زمینه بازی نیز شاهکاری است که با درنظر گرفتن محیطی که در آن هستید و حال و هوای شخصیت‌ها و موقعیت دراماتیکی که شکل گرفته‌است تغییر می‌کند و به زیبایی برای خلق یک تجربه ناب برای بازیکن ساخته شده است.

World’s End Club، با تمامی نکات منفی و مثبتش، یک تجربه ناب با یک داستان بی‌نظیر است که قلب تپنده آن مفاهیم و ارزش‌های انسانی است. با توجه به مدت زمان بسیار زیاد بازی (حدود ۱۵ ساعت)، این اثر احتمالا مدت زیادی در ذهن گیمر‌ها باقی خواهد ماند و سنگ‌بنایی برای شکل‌گیری اثرهای این‌چنینی و طرفداران جدیدی برای این عناوین خواهد شد.