نقد و بررسی What the Fork

بازی What the Fork را میتوان یک بازی دو قطبی نامید که در قسمت تک نفره خود بدون جذابیت ولی در قسمت چند نفره خوب کار شده است. بازی در سال 2020 برای کنسول دستی Nintendo Switch و همچنین برای رایانه های شخصی منتشر شده است.

جلوه های بصری بازی در حد قابل قبولی قرار دارند. شما نباید انتظار یک گرافیک سنگین را از بازی ای با حجم و سیستم مورد نیاز پایین داشته باشید اما در حالت کلی استاندارد های گرافیکی در بازی رعایت شده اند. پالت های رنگی بازی متنوع و هماهنگ هستند. این تنوع رنگی در بازی چشمان شما را خسته نکرده و به متنوع شدن نقشه های بازی نیز تا حد زیادی کمک خواهد کرد. توجه سازندگان به این قسمت از بازی واقعا تحسین برانگیز است. همچنین تنوع مکان های بازی نیز تا حدی قابل قبول خواهد بود، با اینکه تقریبا اکثر نقشه ها و زمین های بازی ساختاری مشابه با یکدیگر خواهند داشت اما رنگ بندی به جا و مناسب در بازی تا حد زیادی این تشابه را کمرنگ تر کرده و زمین های بازی را بهتر از آن چیزی که هست جلوه خواهند داد. طراحی بافت ها در بازی نیز از کیفیت خوبی برخوردارند. مخصوصا چوب هایی که برای تقسیم بندی و همچنین در بیشتر سطوح بازی استفاده شده اند. اما اصلی ترین قسمت قابل بازی لیفتراک های موجود در آن هستند، لیفتراک های کوچولویی که بسیار بامزه و همچنین با کیفیت طراحی شده اند. انیمیشن های بازی اما چنگی به دل نمیزنند و به جز تله ها و قسمت هایی وابسته به مکان های بازی، در نقاطی مثل واژگونی بار ها و برخورد لیفتراک ها به هم اصلا خوب کار نشده اند و احساس غیر مصنوعی بودن زیادی را به مخاطب انتقال میدهند. همچنین یک سیستم شخصی سازی ظاهری در بازی گنجانده شده است که با وجود محدود بودن ابزار موجود در آن از پس سرگرم کنندگی بازیکن برخواهد آمد و وجود آن در بازی تصمیم بسیار بجایی بوده است.

جلوه های گرافیکی بازی در بخش هایی مثل تنوع و هماهنگی رنگ بندی ها، طراحی لیفتراک ها، طراحی بافت ها و سیستم های شخصی سازی ظاهری خوب کار شده اند و در قسمت تنوع مکان های قابل بازی آن چنان که باید جالب نیستند. همچنین انیمیشن های داخل بازی بسیار بد می باشند.

در قسمت گیم بازی به دو بخش تقسیم خواهد شد، قسمت تک نفره که بسیار کسل کننده و تکراری خواهد بود و قسمت چند نفره که واقعا سرگرم کننده است. پس اگر شما بازی را برای تجربه شخصی و تک نفره میخواهید باید در همین ابتدا بگوییم که با یک سیستم فوق العاده تکراری و خسته کننده طرف خواهید بود. تنوع در قسمت مراحل به شدت پایین است، شما به عنوان یک راننده لیفتراک وظیفه جابجایی بار ها را بر عهده خواهید داشت و باید بتوانید جعبه هایی بازی را بر اساس رنگ آن ها به کامیون ها انتقال دهید، مثلا جعبه های قرمز در کامیون های قرمز، جعبه های سبز در کامیون سبز. شما باید هر جعبه را سالم و بدون انداختن آن در مسیر به کامیون برسانید، مراحل اولیه بازی جنبه آموزشی داشته و آسان است اما در مراحل بعدی المان هایی برای سخت تر شدن بازی به آن اضافه خواهد شد، مثل زمین های لغزنده و یا دیواره های آتشین، هر چند با وجود تمام این قسمت ها نسبت سختی بازی آنچنان بالا نبوده و شما با عنوانی تقریبا آسان طرف هستید، اما در قسمت چند نفره بازی همه چیز متفاوت است، رقابت بین شما و دوستانتان میتواند بسیار جذاب باشد و شما علاوه بر رساندن بار ها به مقصد میتوانید مانع رساندن بار های دیگر لیفتراک های نیز بشوید، جعبه های آن ها را بدزدید و آن ها را به سمت تله ها بکوبانید.

شما وظیفه رساندن جعبه ها به کامیون ها را دارید و باید آن ها را سالم به مقصد برسانید. در طول مراحل تله هایی وجود دارند که باید از برخورد و گیر افتادن در آن ها جلوگیری کرده و بار خود را سالم به مقصد برسانید.

بازی در حالت کلی یک تجربه تکراری و خسته کننده را در حالت تک نفره به شما ارائه خواهد داد که شما باید در آن یک کار را هزاران بار انجام دهید اما در قسمت چند نفره با یک بازی بسیار جذاب طرف هستیم که میتواند شما و دوستانتان را تا مدت ها سرگرم خود نگه دارد.