نقد و بررسی بازی The Precinct

بازی The Precinct روی کنسول PS5 یک تجربه پلیسی نوستالژیک، اکشن و از بالا به پایین است که انرژی GTA کلاسیک را با تعقیب و گریزهای هیجان‌انگیز، حال و هوای دهه ۸۰ میلادی و سرگرمی بی‌پایان به نمایش می گذارد. من به اندازه کافی خوش شانس بودم که نسخه اول GTA و دنباله آن GTA2 را در دوران نوجوانی ام بازی کرده‌ام. در واقع، وقتی فقط یک پسر بچه‌ی جوان و پرجنب‌وجوش دبیرستانی بودم، یک نسخه از Grand Theft Auto را روی کامپیوترم نصب کردم و کاملا عاشق آن بازی بودم.

از له کردن اعضای باند Harry Christa گرفته تا راندن اتوبوس‌هایی با سرعتی بالاتر از سرعت نور (به دلایلی در این بازی، اتوبوس‌ها هیچ محدودیتی برای شتاب خود نداشتند، بنابراین تا زمانی که به چیزی برخورد نمی‌کردید، می‌توانستید به سرعت‌های مسخره‌ای برسید!)، واقعا دوران خوبی را سپری کردم. خب، برای آن دسته از ما که مشتاق جانشینی برای بازی‌های اصلی GTA هستیم، با اشتیاق وارد The Precinct شدم. بله، از نظر فنی شما طرف دیگر قانون هستید، اما جدا از آن، DNA اینجا GTA اصلی خالص است و این یک ایده عالی است.

داستان این بازی، شما را به شهری می‌برد که انگار مستقیماً از یک سریال پلیسی دهه ۸۰ میلادی کپی برداری شده است. چراغ‌های نئونی، ماشین‌های جعبه‌ای و مجموعه‌ای از شخصیت‌ها که آنقدر کلیشه‌ای هستند که تقریباً دوست‌داشتنی به نظر می‌رسند. جهان بازی ترکیبی از کلیشه‌های تلویزیونی آشنا است، از گروهبان‌های خشن گرفته تا شرکای شوخ‌طبع، اما جذابیت خاصی در پذیرش این کلیشه‌ها وجود دارد.

خود شهر Averno با جزئیات – ترافیک شلوغ و زمزمه همیشگی دردسر که در هر گوشه‌ای موج می‌زند – طراحی واقعا پویایی دارد. در واقع، جلوه‌های بصری بازی فقط آن دوران را به تصویر نمی‌کشند؛ بلکه آن را با سبک هنری که هم قدیمی و هم به طرز طراوت‌بخشی تمیز است، ترکیب کرده اند. شما در نقش یک افسر به نام نیک کوردل هستید و به عنوان یک پلیس تازه‌کار و تازه فارغ‌التحصیل از آکادمی، در خط مقدم دفاع از شهروندان آورنو فعالیت می کنید؛ کلان‌شهری که مملو از جرم و فساد با نورپردازی نئونی است. در حالی که از مردم محافظت می‌کنید و راز قتل پدرتان را در حین انجام وظیفه حل می‌کنید.

معتقدم جایی که The Precinct بیشترین درخشش را دارد، تنوع گیم‌پلی آن است. هر روز در شیفت پلیسی شما متفاوت است: یک دقیقه در حال تعقیب و گریز با سرعت بالا در کوچه‌پس‌کوچه‌ها هستید، دقیقه بعد در حال ردیابی مظنونین از هلیکوپتر، تیراندازی در انبار یا تعقیب خرابکاران با پای پیاده. حتی زمانی برای فعالیت ها کم‌جلوه‌تر پلیس که شامل ثبت تخلفات رانندگی، متوقف کردن سرعت‌گیرندگان و حفظ آرامش در خیابان‌های خشن شهر می شود نیز وجود دارد. این تغییر مداوم در ماموریت ها، حداقل در بیشتر بخش کمپین، همه چیز را تازه نگه می‌دارد. ماموریت‌ها کوتاه، جذاب و به ندرت بیش از حد معمول هستند. این ساختاری است که روحیه “برداشتن و بازی کردن” GTA اصلی را منعکس می‌کند، اما با یک پیچش پلیسی که هم جدید و هم آشنا به نظر می‌رسد.

گیم پلی بازی کاملاً آدرنالین ناشی از تعقیب و گریزهای پرسرعت را به خوبی به نمایش می‌گذارد و هر تعقیب و گریز را مانند صحنه‌ای از یک فیلم اکشن دهه ۸۰ میلادی می‌کند. کنترل خودرو تعادل رضایت‌بخشی بین سرگرمی آرکید و حس وزن دار بودن برقرار می‌کند – سنگینی آن خودروهای جعبه‌ای و کاملاً آمریکایی را هنگام چرخاندن ترمز دستی، عبور از ترافیک و سر و صدا در گوشه و کنار در تعقیب مظنونین فراری احساس خواهید کرد. دوربین ایزومتریک به خودروها ظاهری اسباب‌بازی مانند می‌دهد، اما گول این را نخورید: مدل رانندگی پاسخگو و روان است و امکان مانورهای به سبک هالیوودی و قطع مسیر در آخرین ثانیه را فراهم می‌کند.

به بیان دیگر، تعقیب و گریز بخش منظم و هیجان‌انگیزی از شیفت کاری شماست. شما مظنونین را زیر می‌گیرید، تله های تیغ دار را مستقر می‌کنید و برای ایجاد موانع جاده‌ای از نیروهای پشتیبان کمک می‌گیرید، و همه این‌ها در حالی است که از اتومبیل های ساکنین شهر و خطرات محیطی جاخالی می‌دهید.

تنوع بازی در اینجا می‌درخشد – نه تنها مجرمان را روی زمین تعقیب می‌کنید، بلکه در برخی ماموریت‌ها، مظنونین را از هلیکوپتر ردیابی می‌کنید و بُعد دیگری به اکشن بازی اضافه می‌کنید. طیف وسایل نقلیه متناسب با این دوران، از موستانگ‌های مصنوعی و کوداها گرفته تا ماشین‌های پلیس کلاسیک Caprice، کاملاً مناسب است و شما محدود به وسایل نقلیه پلیس نیستید: به دست گرفتن ماشین‌های غیرنظامی – حتی کامیون‌های زباله – کمی هرج و مرج شاد به این ترکیب اضافه می‌کند.

با اینکه که حس رانندگی در این بازی به طور کلی عالی است، برخی از ماشین‌ها می‌توانند کمی کسل‌کننده به نظر برسند و فاقد تجربه رضایت‌بخش بازی‌های اصلی درایور باشند، اما این به ندرت از لذت بازی کم می‌کند. در عوض طراحی شهر، جابجایی در شهر را هرگز خسته‌کننده نگه می‌دارد و تضمین می‌کند که هر تعقیب و گریز به جای یک کار طاقت‌فرسا، یک نقطه برجسته و هیجان‌انگیز باشد. وقتی گروهی از ماشین‌های پلیس به یک خلافکار نزدیک می‌شوند و آژیر خطر به صدا در می‌آید، جادوی خالص و بدون فیلتر فیلم‌های پلیسی را تجربه می‌کنید.

هیچ بازی‌ای کامل نیست و The Precinct در چند زمینه دچار مشکل می‌شود. به عنوان مثال، مکانیک پوشش و تیراندازی کاملاً با ظرافت بازی‌های سنگین ژانر مانند Gears of War یا Uncharted مطابقت ندارد. خسته‌کننده‌تر، ماهیت اسفنج گلوله برخی از دشمنان است. حتی برای اراذل و اوباش سطح پایین بازی، که چیزی بیش از یک تی‌شرت ساده نپوشیده اند، نیز باید تعداد زیادی گلوله را مصرف کنید.

از لحاظ فنی، روی کنسول PS5، بازی The Precinct به راحتی اجرا می‌شود، با زمان بارگذاری سریع و جلوه های بصری واضح. گاهی اوقات مشکلاتی وجود دارد – برخی از انیمیشن‌ها می‌توانند خشک باشند و مشکلات هدف‌گیری ذکر شده می‌توانند آزاردهنده باشند – اما این‌ها مانند سایر نقص‌های جزئی در یک تجربه‌ی روان هستند. کنترل‌ها نیز پاسخگو هستند و بازی به ندرت مانع لذت بردن شما می‌شود.

از نظر بصری نیز بازی به خوبی از پسِ کار خود برآمده است. آثار هنری برجسته و رنگارنگ بازی، بی‌شک حال و هوای دهه ۸۰ میلادی را منتقل می کند. از چراغ‌های چشمک‌زن خودروهای پلیس گرفته تا کوچه‌های خلوت و کثیف، هر وجب از شهر با دقت ساخته شده است. موسیقی متن به طور کامل صحنه‌های اکشن را تکمیل می‌کند و آهنگ‌های سنگین سینتی‌سایزر را با نوعی موسیقی فرعی که از یک سریال پلیسی پربیننده انتظار دارید، ترکیب می‌کند.

در واقع آهنگ های بازی به طور کامل فضای خشن و شیک بازی را به تصویر می‌کشد. از اجرای سرودهای سینث‌ریت که در طول تعقیب و گریز خون شما را به جوش می‌آورد گرفت تا فضای غم‌انگیز و نوآر برای گشت‌ های پلیسی آرام‌تر، موسیقی همیشه در اوج است و هر لحظه‌ای را که در شهر آورنو می‌گذرانید، تقویت می‌کند.

در پایان مقاله، صادقانه می گویم بازی The Precinct دقیقاً همان چیزی را ارائه می دهد که طرفداران GTA کلاسیک منتظر آن بوده‌اند. این بازی به ریشه‌های خود پایبند است، آن‌ها را برای مخاطبان مدرن به‌روزرسانی می‌کند و یک زمین بازی با رویه‌های پلیسی ارائه می‌دهد که به همان اندازه که نوستالژیک است، سرگرم‌کننده نیز هست. اگر دوران بازیهای پر هرج و مرج از نمای بالا به پایین بزرگ شده‌اید، تجربه این بازی واقعا ضروری است. حتی اگر در این ژانر نیز تازه‌کار هستید، این یک مقدمه‌ی درخشان است. در هر صورت، The Precinct یک سفر جذاب و کاملاً سرگرم‌کننده در خیابان‌های نئونی دهه 80 میلادی را به ارمغان می آورد.