نقد و بررسی بازی ZOE Begone!

با الهام از زیبایی‌شناسی سورئال دهه ۱۹۳۰ و ترکیبی آشفته از مکانیک‌های shmup و run-and-gun، بازی ZOE Begone! بی‌درنگ به عنوان چیزی غیرمعمول در فضای شلوغ بازی‌های مستقل امروزی خودنمایی می‌کند. این بازی که توسط Retchy Games توسعه یافته و زیر نظر شرکت PM Studios ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۵ برای PC منتشر شده است، شما را در میدان‌های نبردی قرار می‌دهد که در آن‌ها شخصیت Zoe، برای بازپس‌گیری آرامش خود می‌جنگد.

روایت بازی سبک و خیال‌انگیز است، اما شیوه‌ی قاب‌بندی مبارزه با یک انیماتور حاضر در همه جا، به توجیه رگبار مداوم دشمنان عجیب و ابزارهای متغیر هرج و مرج در بازی کمک می‌کند. در واقع این بازی بیشتر در مورد فضاسازی و سبک است تا داستان‌سرایی، اما هر مرحله را به طور مؤثری آماده می‌کند.

گیم‌پلی بازی ZOE Begone! ایده‌های آشنا را از بازی‌های تیراندازی آرکید گرفته است، اما با اجازه دادن به قهرمان داستان برای دویدن، له کردن و انفجار در مراحل تکرارشونده، پیچش خاص خود را به آن اضافه می‌کند. به جای پیشروی در مراحل با طراحی سنتی، عرصه های مبارزه این بازی به صورت چرخه‌ای تنظیم می‌شوند و بازیکنان را مجبور می‌کنند تا تمرکز خود را بر حرکت، بقا و تعقیب امتیاز حفظ کنند.

این یک ساختار هوشمندانه است که هر اجرا را سریع می‌کند، اما همچنین به این معنی است که بازی به شدت به تکرار متکی است. برای برخی گیمرها، این چرخه مداوم می‌تواند اعتیادآور باشد و صعود به جدول امتیازات را تشویق کند، در حالی که برخی دیگر ممکن است سریع‌تر از این تلاش طاقت‌فرسا خسته شوند.

مبارزات بازی واقعا سریع و واکنش‌پذیر انجام می شوند، با کنترل‌هایی که وقتی یاد می‌گیرید چگونه حرکات را با هم ترکیب کنید، عالی و پاداش‌دهنده به نظر می‌رسند. دویدن و پا کوبیدن زوئی به عمق و پرخاشگری گیم پلی می‌افزاید که این ویژگی، بازی را از سایر shmup های استاندارد متمایز می‌کند، اما همچنین می‌تواند منجر به برخی ناامیدی‌ها نیز شود، مخصوصا زمانی که عرصه مبارزه پر از خطرات و افت دقت می‌شود. گنجاندن تنظیمات انتخاب درجه دشواری به روان شدن بازی کمک می‌کند و آن را نسبت به برخی از بازی‌های آرکید قدیمی قابل دسترس‌تر می‌کند، اما منحنی یادگیری به اندازه کافی شیب‌دار است که بازیکنان معمولی ممکن است به سرعت از آن لذت ببرند.

در بین صحنه های دوبعدی از نمای جانبی و لحظات تیراندازی با تفنگ و دویدن، نبردهای کوتاه جهنم گلوله‌ای نیز وجود دارد که در فریم‌های تک صفحه‌ای اتفاق می‌افتند و در آن‌ها به عنوان جایزه، موز دریافت می کنید. با این حال، وقتی کارتان با آن تمام شد، دوباره به حالت نمای جانبی در هر دو جهت برمی‌گردید و در حلقه فیلم می‌چرخید تا زمانی که همه دشمنان از بین بروند.

پاورآپ ها و ارتقاءها نقش مهمی در تازه نگه داشتن گیم پلی ZOE Begone! دارند و به Zoe اجازه می‌دهند گزینه‌های تهاجمی و دفاعی خود را بهبود بخشد. سیب‌هایی که در طول نبرد جمع‌آوری می‌شوند، ارز لازم برای آزمایش را فراهم می‌کنند و در حالی که این سیستم تنوع را تشویق می‌کند، تکیه بر ارتقاءهای خاص می‌تواند بازیکنان کم‌انعطاف‌تر را در موقعیت نامساعدی قرار دهد. این طراحی به وضوح برای کسانی که به تکرارپذیری و تسلط تدریجی علاقه دارند، مناسب است و در حالی که تعادل کامل نیست، به حس آرکید مدرسه قدیمی بازی کمک می‌کند.

با این حال، تنوع بیشتر در ابزارها یا حالت‌ها می‌توانست به کاهش تکرار در طول زمان کمک کند.مدیریت سلاح نیز بسیار ظریف اما به خوبی پیاده‌سازی شده به نظر می‌رسد و باید برای استفاده حداکثری از مهمات خود توجه زیادی داشته باشید. می‌توانید دشمنان خود را با آتش هدف قرار دهید، اما اگر زمان بارگذاری مجدد خود را به درستی تنظیم کنید، می‌توانید مهمات مؤثر را برای مدت طولانی‌تری حفظ کنید.

از نظر بصری، ZOE Begone! یک شاهکار مستقل است. با الهام از انیمیشن‌های طراحی‌شده روی فیلم های دهه ۱۹۳۰، خطوط نامنظم، حرکات اغراق‌آمیز و طراحی‌های سورئال را با هم ترکیب می‌کند که هر مرحله را پویا و زنده جلوه می‌دهد.

این نوع طراحی، روح آشفته کارتون‌های قدیمی را بدون قربانی کردن قابلیت بازی به تصویر می‌کشد و با موسیقی متن جاز و سبک بوگی (نوعی موسیقی راک) همراه شده که اکشن گیم پلی را تازه نگه می‌دارد. البته برخی گیمرها ممکن است نویز بصری بازی را در شلوغ‌ترین نبردها، حواس‌پرت‌کننده بدانند و با اینکه جلوه های صوتی می‌توانند در طول جلسات بازی طولانی‌تر کم‌رنگ شوند، اما در کل، این سبک به بازی هویتی می‌دهد که کمتر بازی مستقل دیگری می‌تواند با آن برابری کند.

در نهایت، ZOE Begone! یک تجربه جسورانه است که الهامات رتروی خود را با طراحی مدرن ترکیب می‌کند و اگرچه همه گیمرها از تجربه بازی لذت نخواهند برد، اما یک بازی آرکید متمایز را ارائه می‌دهدکه تا پیش از این هرگز عنوانی مشابه‌اش را بازی نکرده بودم. عرصه های مبارزه جذاب، ایده‌های عجیب و غریب و گرافیک نامتعارف آن، حتی اگر تکرار و مشکلات تعادل، جذابیت گیم پلی را تحت تاثیر قرار دهد، آن را به یک بازی مستقل بسیار خاطره‌انگیز تبدیل می‌کند. برای طرفداران بازی‌های شوتر مبتنی بر امتیاز و کسانی که به جلوه‌های بصری عجیب علاقه دارند، این یک بازی مستقل است که فراتر از حد انتظار عمل می‌کند.