نقد و بررسی بازی Ebola Village

Ebola Village یک بازی مستقل وحشت بقا و یکی از بهترین بازی‌های استودیوی ویکتور (Indie Games Studio) است که همه المان های آن به خوبی درکنار هم قرار گرفته اند و از بازی‌های قبلی سری Ebola که بیشتر شبیه پیش‌نویس‌های اولیه‌ی خام بودند، پیشی می‌گیرد. Ebola Village متفاوت عمل می‌کند – در به تصویر کشیدن زندگی روستایی رو به زوال پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، کثیف، پرتنش و به طرز عجیبی شاعرانه است. چند غول دیوانه اضافه کنید، و یک جواهر ترسناک با انرژی رترو بزرگ خواهید داشت.

طرح داستان کلاسیک است: زامبی‌ها همه جا هستند، خطر در هر لحظه وجود دارد، و هدف ما زنده ماندن به هر وسیله‌ای است. در واقع این یک داستان کاملاً ابتدایی است و محتوای زیادی ندارد.

شما در نقش زنی به نام ماریا بازی می‌کنید که در طول شیوع بیماری ابولا به روستای قدیمی خود بازمی‌گردد، شوهر سابق و مادرش هنوز آنجا زندگی می‌کنند و فراتر از آن نیازی به دانستن چیز زیادی ندارید زیرا چیز زیادی در مورد آن وجود ندارد. ماریا فقط می‌خواست از مادرش خبر بگیرد. حالا او تا زانو در دام جهش‌یافته‌های خونین گیر افتاده و معماها را حل می‌کند و از داروهای دوران شوروی برای زنده ماندن استفاده می‌کند. داستان تا حدودی قابل پیش‌بینی است، اما نکات و سرنخ‌های جالبی وجود دارد که شما را شگفت‌زده خواهد کرد. تفاوت‌های فرهنگی با غرب، این بازی را به حال و هوای متفاوتی تبدیل می‌کند.

از لحاظ گیم پلی، Ebola Village ادای احترامی شایسته به نسخه های کلاسیک سری Resident Evil است. شما یک موجودی از آیتم ها و همچنین تعدادی سلاح در اختیار دارید که باید به درستی آنها را مدیریت کنید. فقط سه سلاح وجود دارد: چاقو، تپانچه و تفنگ آب‌پاش. خوشبختانه، در درجه سختی معمولی نیازی به نگرانی در مورد تعداد گلوله‌ها ندارید. تپانچه آنقدر گلوله دارد که می‌توان از آن به عنوان مسلسل دستی استفاده کرد و قدرت تفنگ آب‌پاش هم اغراق‌آمیز است. شما در محیط های متلف گشت و گذار می کنید و با ساکنین این روستا که به ویروس ابولا آلوده شده اند، مبارزه می کنید. علاوه بر دشمنان معمولی، تعدادی نبرد با باس نیز وجود دارد که هیجان گیم پلی را تا حد زیادی افزایش می دهند.

باس فایت ها به شکلی سرگرم‌کننده خشن هستند و از این لحاظ اگر با Resident Evil یا Silent Hill قدیمی بزرگ شده‌اید، این بازی شما را تحت تأثیر قرار خواهد داد. امتیاز ویژه برای درمان با گیاهان روسی – اینجا خبری از کیت‌های درمانی نیست، فقط داروهای محلی و ترس…..

دنیای بازی Ebola Village بسیار کوچک است، با این حال انتقال‌های مکرری بین مناطق مختلف وجود دارد. این انتقال‌ها اغلب به سبک Resident Evil انجام می‌شوند، با تجسم باز شدن یک در یا دروازه، یا حتی تجسم افرادی که از پله‌ها بالا یا پایین می‌روند. اگر از این نوع چیزها خوشتان می‌آید، خوب است، اما من طرفدار آن نیستم، و در واقع بزرگترین انتقاد من از بازی همین است.

این انتقال‌های بسیار آزاردهنده در بسیاری از درها – البته نه همه آنها. بدیهی است که از این برای پنهان کردن زمان بارگذاری استفاده شده است، اما دنیای بازی بسیار کوچک است، پس چرا اصلاً به زمان بارگذاری نیاز داریم؟ در برخی از خانه‌ها که فقط پنج اتاق دارند، باید این انیمیشن بارگذاری را برای سه در تحمل کنید، در حالی که برای دو اتاق دیگر غیرضروری است و می‌توانید از در عبور کنید. چرا؟ کاملاً بی‌معنی است و فقط آزاردهنده است؛ می‌توانست کاملاً حذف شود.

اتسمفر روستایی این بازی به خوبی شکل گرفته است. از ساختمان آپارتمانی وهم‌آور در ابتدا تا روستای بی‌جان بعداً، به مخاطب حس خطر می‌دهد. بازی سعی نمی‌کند زیبا باشد – سعی می‌کند واقعی باشد و این سرسختی جواب می‌دهد. من واقعاً وقتی چیزی در سایه‌ها حرکت کرد، می لرزیدم.

در این زمینه سازندگان کار خود را به خوبی انجام داده‌اند و به شدت بیماری‌های همه‌گیر در دنیای واقعی احترام گذاشته‌اند، در حالی که یک راز ماوراءالطبیعه را در لایه‌های خود گنجانده‌اند که شما را به حدس زدن وادار می‌کند. صداگذاری این بازی به زبان روسی است و حتی اگر در تنظیمات تغییر کند، نمی‌توان آن را به انگلیسی تغییر داد، فقط زیرنویس انگلیسی است که دریافت می‌کنید. شما یک داستان وحشتناک دارید و به سختی می‌دانید که قرار است چه کاری انجام دهید.

در پایان مقاله اگر بخواهم یک چیز به توسعه‌دهنده این مجموعه بگویم، این است که «به کار خود ادامه دهید». بازی‌های Ebola با هر نسخه جدید به تدریج بهتر می‌شوند و شکی ندارم که این احتمال وجود دارد که indie_games_studio روزی به موفقیت بزرگی دست یابد. اگرچه فکر نمی‌کنم Ebola Village آن جواهر مستقل مورد نظرمان باشد، اما هنوز هم یک بازی بسیار خوب و مناسب است و برای افرادی که عاشق بازی‌های ترسناک بقا و سبک قدیمی Resident Evil هستند، مانند من، اوقات خوشی را رقم می‌زند.

این یک تجربه‌ی بی‌نقص نیست – رابط کاربری نامرتب است و برخی از انیمیشن‌ها ضعیف به نظر می‌رسند، اما صادقانه بگویم، این بخشی از جذابیت است. هر صدای جیرجیر راهرو شما را مضطرب نگه می‌دارد، و نحوه‌ی درمان به گیاهان دارویی به جای کیت‌های درمانی، فقط به حس بقای رترو می‌افزاید. ترسناک، خشن است، اما به خوبی کار می‌کند.