نقد و بررسی بازی FRONT MISSION 2: Remake

وقتی کمپانی Forever Entertainment سال گذشته بازی Front Mission 1st: Remake را منتشر کرد، این یک تمرین عالی برای ناشری بود که یک فرانچایز قدیمی و پرطرفدار را با دیدگاهی جدید به غرب دنیا ارائه می‌کرد. در حالی که سال ها پیش یک نسخه DS از بازی Front Mission وجود داشت، بسیاری از بازیکنان موفق نشدند هرگز حتی یک عنوان از این سری را تجربه کنند. سال گذشته شاهد عرضه نسخه بازسازی شده عنوان اول این فرانچایز بودیم و اکنون پس از گذشت یکسال، سرانجام FRONT MISSION 2: Remake به طور انحصاری برای کنسول نینتندو سوئیچ منتشر شده که اکنون برای سایر بازیکنان در خارج از ژاپن در دسترس است.

این بازی در اصل در سال 1997 برای کنسول پلی استیشن 1 منتشر شده بود که مبارزات تاکتیکی عمیق و جذاب و شخصی سازی عالی را به همراه داشت و اکنون طرفداران سری Front Mission و علامندان به ژانر نقش آفرینی تک نفره و تاکتیکی می توانند از تجربه این عنوان بازسازی شده لذت ببرند. با نقد و بررسی این بازی از طرف تیم IRG Review با ما همراه باشید.

در بخش داستانی بازی، شما یک بار دیگر به دنیای اتحادیه تعاونی اقیانوسیه (OCU) و ماشین‌های جنگی (موسوم به Wanzers) بازمی‌گردید، همراه با سناریویی کاملاً جدید از نیرنگ های سیاسی و مبارزات چریکی. ما در جزیره Alordesh هستیم و مردم محلی دیگر نمی‌خواهند سازمان OCU بر آنها حکومت کند، بنابراین دست به کودتا می‌زنند. به تبع این اتفاق، پایگاه‌های نظامی OCU همگی نابود شده‌اند و بازماندگان برای تلاش و فرار به سرعت می‌روند. شما در نقش سه نفر از خلبانان وانزر OCU، در حال تلاش برای کمک به اسرای جنگی اسیر شده توسط شورشیان هستید، توطئه بزرگی که همه این درگیری ها از آن نشات می گیرند را آشکار می کنید و در نهایت باید بفهمید FENRIR اسرارآمیز چیست و چگونه می تواند چهره جنگ را برای همیشه تغییر دهد. شخصیت‌های بازی نسبت به بازی اول بسیار ضعیف‌تر احساس می‌شوند، به گونه‌ای که به راحتی قابل شناسایی‌تر هستند و به نظر می‌رسد که این موضوع در داستان نیز جریان دارد، که بسیار قابل پیش‌بینی‌تر از بازی اول است.

در همین ابتدای مقاله به این سوال پاسخ می دهیم که آیا Front Mission 2: Remake یک بازی عالی است؟ خیر، واقعاً آنطوری که انتظار دارید نیست، حداقل اینکه با استانداردهای مدرن ژانر نقش آفرینی تک نفره سازگاری ندارد و نمی تواند معیارهای آن را برآورده سازد. اما نکته مثبت در مورد بازی این است که بر خلاف بازسازی نسخه اول خود، واقعاً خوب است. در اینجا مشکلات بسیار آشکاری وجود دارد، مثلا اینکه فکر می‌کنم داستان به خوبی بازی اول نیست و جنبه‌های داستانی نیز از فقدان صداگذاری گرفته تا بومی‌سازی ضعیف رنج می‌برد.

همچنین در بخش گیم پلی، مبارزات بازی نیز این بار ناامیدکننده‌تر به نظر می‌رسد، با سطح دشواری بالاتر و در عین حال همان ویژگی تصادفی بودن بازی Front Mission 1st Remake را نیز حفظ می‌کند و آن را به ارث برده است. با این حال، مکانیک های بسیار جالبی را به همراه دارد که نه تنها به کاهش بسیاری از این موارد ناامیدکننده کمک می کند، بلکه این بازی را به یک عنوان کاملاً جالب و درگیرکننده تبدیل می کند. حتی از لحاظ گرافیکی نیز عالی به نظر می‌رسد و یک پیشرفت قابل توجه نسبت به نسخه اصلی خود محسوب می شود.

از لحاظ گیم پلی، FRONT MISSION 2: Remake یک پیشرفت بسیار بزرگ با ایده‌ها و مکانیک‌های جدید جالب محسوب می شود، اما همچنین بزرگترین ناامیدی از بازی اصلی را نیز به همراه دارد. به عبارت دیگر در حالی که مبارزه همچنان بر هدف قرار دادن بخش‌ها و اندام‌های فردی ربات های موسوم به Wanzer تمرکز دارد، شما هنوز هیچ توانایی ندارید که به طور مستقیم آنها را هدف قرار دهید و در عوض باید به عناصر RNG تکیه کنید و امیدوار باشید که همه چیز مطابق میل شما باشد. همچنین مبارزات تاکتیکی بازی کمی سخت تر شده اند. دشمنان باهوش‌تر به نظر می‌رسند و ضربه‌های بسیار شدیدتری می‌زنند که جای خطای بسیار کمتری را باقی می‌گذارد. با این حال این مسائل هنوز هم ایراد اصلی بازی نیست، اما نسبت به نسخه اول باعث ناامیدی بیشتری می شود.

گرافیک، که قبلاً در نسخه اصلی بسیار عالی به نظر می رسید، این بار حتی بهتر به نظر می رسد و آن را شبیه یک بازی مدرن جذاب می کند که جلوه های بصری دوران کنسول PS1 را به خوبی بازسازی می کند. در کل گرافیک بازی واقعا یک بهبود بسیار خوب نسبت به نسخه اصلی و حتی نسخه بازسازی عنوان اول خود محسوب می شود که به لطف این پیشرفت، پرتره های شخصیت ها از نو طراحی شده اند و حتی ظاهر ربات ها نیز معمولاً عالی به نظر می رسند.

مبارزه در محیط های تاریک و در مناظر شهری شلوغ می‌تواند از نظر بصری درهم و برهم باشد، اما خوشبختانه در این لحظات، رنگ‌ بندی های متفاوتی ظاهر می‌شوند و امکان دید آسان را فراهم می‌کنند. موسیقی متن بازی پس از مدتی تکراری می شود، اما کاملا محیط محور است. فقدان صداگذاری شخصیت ها را صدای انفجارهای فراوان و چند ترکیب خوب الکترونیکی موسیقی تا حدی جبران می نمایند. در کل بخش صداگذاری بازی لذت بخش است، اما چیزی نیست که من فعالانه به دنبال آن باشم.

در مجموع می توان گفت FRONT MISSION 2: Remake به خودی خود بازی بدی نیست و حتی بهتر از عنوان اصلی خود ظاهر شده است. این یک گام بزرگ رو به جلو در سری خودش است و من خوشحالم که Forever Entertainment همچنان به آوردن بازی‌های Front Mission به کنسول‌های مدرن ادامه می‌دهد. مبارزات عالی است، شخصیت ها قابل قبول و مناسب هستند و موسیقی متن، آن حال و هوای خاطره انگیز دهه 90 میلادی را دارد که اکنون به روز شده، اما بازنگری نشده است. اگر به دنبال یک بازی با 30 تا 50 ساعت گیم پلی آسان هستید، این بازی انتخابی عالی محسوب می شود. در حالی که گاهی اوقات شما را ناامید می کند، ولی همچنان تجربه بسیار جذاب و واقعاً سرگرم‌کننده‌ای است که به طرفداران ژانر نقش آفرینی توصیه می‌شود.