نقد و بررسی بازی A Winding Path

پس از پیشرفت جوامع گیمری و همچنین رشد روز افزون بازی های رایانه ای بود که عموم مردم، علی الخصوص گیمرهای حرفه ای تر و منتقدان اذعان داشتند بازی ها از صرف یک سرگرمی ساده به شاخه هنری رشد پیدا کرده اند. جوامع هنری نیز پس از استقبال گسترده مردم از این صنعت/هنر نوپا، تصمیم گرفتند کارهای جدی تر و فعالیت های عظیم تری را بر روی این شاخه برنامه ریزی کنند. از هنرمندان رشته های مختلف گرفته تا سرمایه گزاران به نام، همگی به سوی بازی های راینه ای کشیده شدند تا بیشتری و مهمترین رشد و جهش بازی های رایانه ای را در تاریخ شاهد باشیم. یکی از هنرهایی که از همان ابتدا مورد توجه گیمرها و منتقدان قرار می گفت، نقاشی بود. سبک های مختلف نقاشی و درونمایه ها و مفاهیمی که نقاشی می توانست منتقل کند، تقریبا در هنر دیگری یافت نمی شود. ار آنجایی که بازی ها نیز با تصاویر و نقاشی ها سر و کار دارند، بسیاری از توسعه دهندگان تصمیم گرفتند تا بعد هنری نقاشی بازی ها را تقویت کنند. در چندین سال اخیر شاهد شاهکارهایی بودیم که در آن ها، از سبک های مختلف نقاشی و طراحی برای رساندن پیام هدف به مخاطب و یا انتقال مفاهیم عمیق تر داستانی استفاده می کردند. یکی از هنری ترین ساخته های چند سال اخیر، در قفسه بازی های مستقل قرار گرفته است. A Winding Path در همان نگاه اول مخاطب را به سوی خودش فرا می خواند، چرا که به نظر می رسد حرف های زیادی برای گفتن دارد. در ادامه با نقد و بررسی بازی توسط وبسایت IRG Review همراه باشید.

در دنیایی فانتزی و در میان یک خشکسالی به ظاهر بی پایان آیا می توانید قهرمان باشید؟ A Winding Path یک بازی ماجراجویی دو بعدی است که با دست طراحی شده است و با سبک هنری مینیمالیستی منحصر به فرد خودش، در همان نگاه اول مخاطب را میخکوب صحنه هایش می کند. با شروع پژمرده شدن محصولات و بشری که در آستانه قحطی و بی آبی است، شهرها و روستاها را کاوش کنید تا معمای این خشکسالی ناگهانی را حل کنید. داستان بازی شاید به همین سادگی باشد اما مفاهیم بسیار عمیق تری را در پس این داستان به ظاهر ساده جای داده است. اولین و البته چیزی که در مورد A Winding Path قبل از داستان و مفاهیم آن، متوجه آن می شوید، سبک هنری بازی است. در طول زمان 2 تا 3 ساعته بازی، مناطق و مناظری به شما نشان داده می‌شود که به ‌گونه‌ای به تصویر کشیده شده ‌اند که گویی کسی روی یک کاغذ سفید منظره خالی کشیده است. با توجه به زمان اجرای کوتاه بازی، این سبک قدیمی نمی شود و جذابیت خاصی را به گیم پلی اضافه می کند. هر شخصیت انسانی در بازی (از جمله خود شما) به شکل یک آدمک چوبی به تصویر کشیده شده است، که احساس خوبی را دارد. این سادگی در طراحی نیز باعث می شود تا تمامی بازیکنان بتوانند به بهترین شکل با تصاویر و دنیای شگفت انگیز بازی، ارتباط بگیرند. داستان بازی A Winding Path دارای مضامین فوق‌العاده‌ ای درباره اجتماع و کمک به اطرافیانتان است. فقط یک شرور در بازی وجود دارد، یک تاجر چاق و بسیار متمول که کارش معاملات تجاری غیرقانونی مختلف است. A Winding Path کاملا ضد سرمایه داری است، ارزشمندترین نکته درباره بازی این است که سعی نمی کند شعاری باشد و به زور مفاهیم را در دل بازی جا دهد.

گیم پلی بازی نیز در راستای ارائه داستان، به شدت ساده طراحی شده است که البته در این بخش، این سادگی دیگر امتیاز به شمار نمی رود بلکه تا حدودی به گیم پلی اصلی بازی آسیب زده است. یک مشکل رایج در بازی ‌هایی که روی یک دوربین دو بعدی تنظیم می ‌شوند (همانند همین بازی) این است که اگر شخصیت بازی به آرامی حرکت کند، مدتی طول می‌کشد تا از نقطه A به B برسد. این مورد مخصوصاً در مورد بازی‌ های ماجراجویی نقطه‌ ای و کلیکی و بازی ‌های مشابه دیگری که می‌ بینید صادق است. در این گونه بازی ها، شما برای حل معماها به این سو و آن سو پرسه می زنید تا موارد مختلفی را جمع آوری کنید و بتوانید معمای آن مرحله را حل کنید. A Winding Path مشابه بازی های همین ژانر عمل می کند. در اینحا هم شما وظیفه دارید مسائل و معماهای بازی را، با جست و جو کردن در محیط اطراف و پیدا کردن اشیای مختلف، حل و فصل می کنید. و برای تحقق این کار، شما راه رفتن از یک طرف به طرف دیگر و سپس بازگشت دوباره به نقطه اولیه را محبورید انجام دهید. به خودی خود این نکته نمی تواند مورد حاصی باشد اما اگر بدانید که شخصیت شما در اینجا به شدت آهسته حرکت می کند، دیگر آن طور که باید و شاید به این مکانیک بازی علاقه نشان نمی دهد. شما نمی خواهید تا صرفا یکسری خط را ببینید که یکسره، آنهم به آهستگی هرچه تمام تر به این سو و آن سو مرود و فقط منتظر باشید تا شخصیتتان کار مورد نظر شما را انجام دهد. همانطور که اقلام را برای حل پازل جمع آوری می کنید، اغلب می خواهید بتوانید آنچه را در موجودی خود دارید بررسی کنید. این موضوع نیز در بازی کمی مشکل ساز است چرا که بازی به طور خودکار ممکن است این اقلام را برای حل معماهای دیگر مصرف کند مخصوصا زمانی که با یک شی یا یک NPC تعامل کنید. به نظر می رسد که تسلط کافی بر روی معمای مورد نظر ندارید که بار دیگر مکانیزم حل معما را در بازی تضعیف می کند اما چندان به روند گیم پلی شما آسیب وارد نمی کند.

گرافیک بصری بازی واقعا احتیاج به تعریف ندارد و با همان اولین نگاه قطعا مجذوب بازی خواهید شد. نقاشی های مینیمالیستی که گویا تنها با مداد طراحی شده اند به شدت جذاب هستند. بعد هنری بازی آنقدر قدرتمند است که برای بررسی آن و گره هایش با داستان بازی، احتیاج به یک مقاله جدا دیده می شود. گرافیک کلی اثر هم خوب است و مشکل خاصی را در تصاویر شاهد نخواهیم بود. موسیقی و صداگذاری بازی نیز در همین راستا گام برمیدارد و شاهد شنیدن موسیقی هایی به غایت گوش نواز و جذاب هستیم که بار دیگر، هنر داستان سرایی و روایت مفاهیم را به دوش می کشد. با هر باز شنیدن موسیقی، شما به شدت به وجد می آیید که چگونه این بخش ها با یکدیگر هماهنگ هستند و در یک راستا گام برمیدارند. بازی از شما می خواهد فکر کنید، و موسیقی ارشمند آن به همراه تصاویر این خواسته را برآورده می کنند. صداگذاری شخصیت ها و دیگر بخش های بازی نیز از لحاظ فنی بسیار خوب است و نمی توان هیچ ایرادی را در آن یافت.

یک مسیر پرپیچ و خم در هر مرحله شامل تصاویر مینیمال زیبا و هنرمندانه، به طرز شگفت انگیزی جذاب است. A Winding Path گیم پلی خود را ساده نگه می دارد و از آن به عنوان یک محرک کمکی استفاده می کند تا داستانی شیرین و جذاب را روایت کند. سادگی بازی ممکن است آن را برای بسیاری از محاطبان لوث کند و یا نتواند خود را در لیست بزرگان جای دهد. همچنین و حرکت آهسته شخصیت بازی در هنگام راه رفتن به سرعت خسته کننده می شود. اما با وجود تمام این ها، A Winding Path ارزش تجربه را دارد.