نقد و بررسی Ghostrunner

عنوان Ghostrunner را میتوانیم جزو آثار نوین بازی های مستقل و شروع کننده راه جدیدی برای این سبک طبقه بندی کنیم. بازی های مستقل و کم هزینه پیش تر با مکانیزم های پلتفرمر و گرافیک های کارتونی شناخته میشدند. بازی هایی با گیم پلی حدود یک یا دو ساعت که بر خلاف نو آوری ها و زیبایی های منحصر به فردشان مورد کم لطفی گیمر ها قرار میگرفت. عناوین پر زرق و برق امروزی که مملو از اشکال بوده و بدون حتی ذره ای توجه به مخاطبانشان و با پخش کردن تریلر هایی بسیار جذاب تر از آن چیزی واقعا هست مخاطبان را برای خرید عناوین خود ترغیب میکردند. اما با پیشرفت در صنعت بازی سازی و گیم و همینطور کمی حمایت از سمت و سوی گیمر ها راه ورود به دنیای گرافیک های سنگین و گیم پلی هایی به دور از سبک های بازی های مستقل هموار تر شد و در این میان بازی Ghostrunner یکی از سرآمد های این اتفاقات بود. بازی Ghostrunner داستان یک انقلاب است. چه در خط داستانی و چه در واقعیت. این بازی مستقل ساخته استودیو خوش نام و خلاق One More Level است که پیشتر آن را با ساخت بازی هایی نظیر Road to Marc و یا Gods Trigger میشناختیم. Ghostrunner هیچ شباهتی به دیگر بازی های مستقل ندارد. گرافیک واقعا فوق العاده و سایبرپانکی بازی و گیم پلی اول شخص بازی آن را کاملا شبیه به بازی های پر فروش و سنگین استودیو های بزرگ بازی سازی مثل Ubisoft و یا Ea games کرده است و انصافا هم بازی چیزی از بازی های این شرکت ها کم نداشته و از بیشتر عناوین هایپ شده آن ها نیز بهتر است. اما جدای از بهتر و بدتر بودن Ghostrunner جسارت این بازی و ورود آن به رقابت های سنگین این بازی ها و دوری از سبک های همیشگی بازی های مستقل است که آن را ارزشمند میکند و راه ورود و دیگر استودیو ها را نیز برای رقابت در این عرصه باز میکند. با ما همراه باشید تا با بررسی دقیق تر این بازی با Ghostrunner بیشتر آشنا شویم.

بازی علاوه بر گام جدید و رو به جلویی که در جهت هم تراز کردن کیفیت های گرافیکی و سبک گیم پلی آن با بازی های بزرگ برداشته میتواند راه را برای رقابت بیشتر بازی های مستقل با عناوین شرکت های بزرگ هم هموار تر از گذشته کند.

نینجا و سایبرپانک. ترکیبی که واقعا لذت بخش بود. مخصوصا در این چند وقت اخیر که سامورایی ها دنیای بازی های ویدیوویی را تسخیر کرده بودند. بازی هایی مثل Ghost of Tsushima و Nioh و Sekiro. حضور یک نیجای مکانیکی تشنه انتقام که با مهارت های حرکتی و شمشیر زنی خود در دنیای سایبرپانکی بازی به مبارزه با گلوله و استبداد میپردازد واقعا خوب و هیجان انگیز بود. بازی مسلما سخت است و یک تجربه چالش بر انگیز را به کاربران تقدیم میکند ولی این بازی اصلا و ابدا بی منطق نیست. شما در عناوینی مثل دارک سولز و بلادبورن در همان شروع بازی با یک شمشیر و کلی نا امیدی باید باس های هزار برابر خود را نابود کرده و برای هر کدام از آن ها ساعت ها وقت بگذارید. یا در بازی های پلتفرمر این سبک مثل گانر بعد از مزگ از ابتدای بازی و مرحله شروع کنید. اما در Ghostrunner همه چیز منطقی و منصفانه است. با این وجود حقیقت مثل همیشه تلخ است.در بازی شما با دریافت یک گلوله میمیرید. خب واقعیت هم اساسا همینطور است. شما نمیتوانید مثل قهرمان های فیلم های هندی بعد از دریافت چندین گلوله از جای برخواسته و شخصیت منفی داستان را به یکباره بکشید. شما همان لحظه که گلوله ای بهتان اصابت میکند باید خود را مرده بدانید. اما در عوض دشمنانتان به طرز وحشتناکی بزرگ و یا غول های بی شاخ و دم نیستند. اکثر آن ها آدم و سربازند. و کشتن آن ها نیازمند صرف چندین ساعت وقت و تکرار نیست. چیزی که من راجب بازی به شدت دوست داشتم و من را جذب خود کرد. برای سخت بودن قرار نیست هر چیز غیر واقعی و هزاران برابر قوی تر از شما را جلوی راهتان سبز کنند. بلکه باید فقط آن را واقعی کنند. و خب نکته دوم اینکه شما پس از مرگ از فرسنگ ها دورتر و قبل تر قرار نیست به شروع دوباره تمامی آن مراحل بپردازید. چک پوینت ها تقریبا در سراسر بازی نزدیک به شما هستند و این روند شما را از مردن در آن خسته نمی کند، چون به هر حال شما دفعات زیادی را در بازی میمیرید.

یک سایبرنینجای تشنه به خون و انتقام. بازی از المان های واقعی برای سخت تر کردن بازی به جای باس های غول پیکر استفاده کرده و از مکانیزم اعصاب خورد کن نبود چک پوینت در بین مراحل دوری کرده، شما و دشمنانتان با یک گلوله یا ضربه خواهید مرد.

بازی ترکیب حرکات پارکور و شمشیر زنی و حرکاتی نظیر blink کردن یا جا به جایی سریع است. شما ترکیب چندین سبک و عنوان را در بازی مشاهده میکنید. قبل از همه چیز اینکه سرعت مهمترین چیز برای زنده ماندن است و بعد از آن قدرت آهسته کردن صحنه برای فرار از یک گلوله به سمت شما شلیک شده و یا زنده ماندن از یک پرش اشتباه. بازی با شما منصفانه رفتار میکند و در پرش هایی که احتمال زنده ماندن به نوعی 50-50 است نیز سنت شما را میگیرد. سیستم پارکور بازی روان و کم مشکل است. شما با پرش های بلند و راه رفتن روی دیوار ها و آویزان شدن و بالا رفتن از لبه دیوار ها میتوانید به قسمت های مورد نظر خود برسید. وقتی دستتان به اصطلاح گرم شود و بتوانید مکانیزم های حرکتی و پرش در بازی را یاد بگیرید این تجربه و وجود مکانیزم صحنه اهسته برایتان واقعا دل چسب میشود. شما با سرعت از روی دیوار ها حرکت کرده و با پرش های بلند خود را بخ نقاط دیگر رسانده که با حالت سریع بازی مثل یک پرواز کوتاه به نظر میرسد و همانند اسمتان ناگهان مثل یک شبه رو به روی سرباز ها ظاهر شده و با سرعت تمام ضربه خود را وارد و دوباره محو میشوید. بازی هیجان انگیز و سرگرم کننده است. همچنین شما یک قلاب برای اتصال به دیوار و استفاده از آن دارید که این روند را سرعتی و جذاب تر میکند. بعضی اوقات با مشکلاتی نظیر باگ هایی در پریدن مواجه میشوید و حتی شما را نیز به کام مرگ می فرستند اما سیستم حرکتی بازی آنقدر خوب و هیجان انگیز کار شده که بتوانید از وجود این مشکلات چشم پوشی کنید. فقط باید با سیستم بازی هماهنگ و سرعت عمل و تصمیم گیری هایتان را کمی بالا ببرید تا بتوانید به بهترین شکل ممکن از آن لذت ببرید.

سرعت اصلی ترین چیز ممکن است. با ترکیب حرکات پارکور و سرعت خود را از مردن های مکرر در بازی نجات دهید.

دومین مکانیزم اصلی گیم پلی سیستم مبارزات و شمشیر زنی شماست. سیستم مبازات برای محیا کردن فرار در هر لحضه و زنده ماندن با وجود شرایط سخت بازی یک سیستم سرعتی است. همانطور که شما با یک گلوله خواهید مرد دشمنان شما هم اغلب با یک ضربه از پای در می آیند و در گیری های سرعتی بهترین راه برای ضربه زدن و محوه شدن در دل فضاهای بازی است. این مکانیزم و ترکیب آن با قابلیت های روان و خوب حرکتی آنقدر لذت بخش است که به هیچ عنوان برایتان خسته کننده نمیشود و نظیر آن را نیز در بازی های دیگر کم میتوان پیدا کرد. شما در بازی خدای سرعت، فرار و مخفی کاری هستید اگر که این مکانیزم ها را به خوبی اجرا و وجود آن ها را دست کم نگیرید. چهار مهارت اصلی هم وجود دارد که به تدریج با پیش روی در بازی برایتان آزاد و قابل دسترسی میشود. مثل همان بلینک کردن یا طی کردن مسافتی با سرعت فوق العاده بالا و کشتن دشمن و همینطور مهارتی به نام Surge که با پخش کردن انرژی الکترونیکی دشمنان نزدیک به خودتان را خواهید کشت. با حرفه ای شدن در بازی واقعا شما در میابید که یک شبه هستید و برای گذر راحت تر و حتی برای مواقعی از بازی باید همانند یک شبه عمل کنید و تجربه آن آنقدر خوب است که بخواهید این روند را برای بار ها در بازی تکرار کنید.

شما به طور واقعی شبیه یک شبه مرگبار هستید. سیستم مبارزات سرعتی و هماهنگی آن بار حرکات پارکور این شبه مرگبار را به وجود می آورد.

گرافیک بازی از به تصویر کشیدن زیبایی های بازی و ویژگی های یک دنیای سایبر پانکی کم نزاشته است. از تلفیق نور های بنفش و زرد گرفته تا تم سیاه و آهنی بازی. شما واقعا در آینده قرار دارید، آینده روباتی و فلزی بازی که در خود همه چیز را به نابودی و ماشینی شدن کشانده، طراحی بافت ها و لوکیشن های بازی بی نظیر است. چراغ های نئونی که در تاریکی بازی چشمک میزنند و با سرعتی زیاد از آن عبور میکنید. تلفیق رنگ های بازی بسیار خوب از آب در آمده. و همچینین گرافیک فنی بازی و طراحی شخصیت ها در بازی برای یک شرکت نسبتا کوچک و مستقل دیوانه کننده است. اتمسفر گیرای بازی تمام توجه ما را به خودش جلب میکنند و وقتی به خودتان می آیید که میبینید ساعت های در دل دنیای سرد و مکانیکی بازی که احساس فوق العاده خاصی برایتان رقم میزند غرق شده اید. بازی از تک تک عناصر گرافیکی خود برای لذت بیشتر شما استفاده کرده و واقعا تلاش و نتیجه ی تلاش های سازندگان هر دو قابل ستایبش و تحسین است. در قسمت صدا گذاری نیز بازی قابل قبول است و صدای شخصیت ها مناسب با طراحی های صورت و چهره اشان انتخاب شده و صدا ها در بازی کیفیت لازم را دارا میباشند. درست است که تمامی افراد موجود در بازی از این کیفیت بهره نمیبرند ولی طیف زیادی از شخصیت های اصلی و فرعی بازی از صدا گذاری های با کیفیتی برخوردار هستند.

تیم هنری بازی به شدت در خلق یک دنیای آهنی و سایبر پانکی موفق و ترکیب زنگ های بازی با تم سیاه آن فوق العاده است.

داستان بازی در مورد یک Ghostrunner که به نوعی یک محافظ صلح و مردم است در جریان می باشد. دنیا رو به نابودی کشیده شده و برجی به نام دارما تنها منطقه قابل سکونت موجود است. جایی که یک بار پیش از آن از بالای آن سقوط کرده اید و توسط شخصی به نام آرشیتکت که در یازی به صورت یک چهره کامیوتری ظاهر و دائما با او در ارتباط هستید دوباره احیا شده اید. شما در اثر آن سقوط چیزی از گذشته به یاد ندارید و در طول بازی و سعود دوباره اتان به نوک برج به تدریج آن ها را به خاطر خواهید آورد. شما باید ضمن یاد آوری گذشته و پیدا کردن شخصیت دوباره خود شخصی به نام Keymaster را به قتل رسانده و به استبداد او و برج دارما به افراد پایین رده خاطمه بدهید. داستان بازی سرگرم کننده است اما چیزی نیست که بتوان نقطه قوت بازی دانست و در مقابل نقطه ضعف نیز به حساب نخواهد آمد. داستان بر خلاف شروع آن به تدریج از پیچ و تاب هایش کاسته شده و تقریبا روند یک نواختی را دارا است. بازی بیشتر از ارائه یک داستان خوب و بی نقص به کار بر روی گیم پلی بازی پرداخته است، با این حال شخصیت پردازی ها بد نیست و در مواقعی فوق العاده خوب است. مثل شخصیت خود شما و یا Keymaster. وجود پیجیدگی هایی در رفتار و گذشته شما و همینطور شخصیتی که برایتان شکل خواهد گرفت و دور بودن آن از کلیشه های مرسوم در دنیای بازی و داستان ها نیز این شخصیت پردازی را بهتر از قبل میکند و ولی این ویژگی ها برای همه ی شخصیت ها صدق نمیکند. در طول بازی شما با افرادی برخورد مخیکنید که کاملا سطحی و دیالوگ هایی پیش پا افتاده دارند و این نکته ایست که باید روی ان و تاثیر آن ها روی بازی و داستان بیشتر توجه میشد. به هر حال شما یک شمشیر دارید و یک هدف. همین برای بر هم زدن نظم برج کافی است و همین مکانیزم ساده هم میتواند شروع کننده درگیری های سریع و جذاب بازی شود. پس به مرحله بعد و ببرسی گیم پلی می رسیم.

پشت این نقاب چیزی بیشتر از گوشت و استخوان وجود داره، پشت این نقاب یک آرمانه و آرمان ها ضد گلوله ان.

به طور کلی شما در یک بازی سخت و چالش بر انگیز میتوانید از تک تک عناصر آن لذت کافی را برده و از نبود بیشتر المان های بی منطق و اعصاب خرد کن این سبک از بازی ها خوشحال باشید. نام انتخاب شده شدیدا مناسب بازی است و شما باید مثل یک شبه در فضای بازی پیش روی کنید سیستم مبارزات سریع بازی فوق العاده و هماهنگ با گیم پلی سرعای بازی است و گرافیک و جلوه های هنری و سایبرپانکی بازی شما را به اوج لذت خود از این بازی میرساند. شما به بهترین نحو ممکن میتوانید با بازی ارتباط برقرار کنید موسیقی و صدا گذاری بازی نسبتا و در مواقعی فوق العاده خوب بوده و داستان کمی روند یک نواخت را طی میکند اما شخصیت پردازی عمیق شخصیت اصلی و منفی بازی از یک نواختی داستان و سادگی آن کاسته و کمی آن را بهتر میکند. وجود تمام این المان ها و خلق یک دنیای شگفت انگیز با گرافیک و گیم پلی همانند و یا بهتر از شرکت های معروف بازی سازی برای یک شرکت مستقل بسیار فوق اعاده و باور نکردنی است این بازی و گیم پلی خاص آن به طور حتم ارزش یک بار تجربه را داشته و شما را به هیچ وجه پشیمان نمیکند، البته باید در نظر داشته باشید که بازی تا حد زیاد ولی منطقی چالش بر انگیز است.