نقد و بررسی بازی Call of Duty: Modern Warfare III

یکی از بزرگترین انتقادات من به فرانچایز Call of Duty این است که هر سال یک نسخه کاملاً جدید را عرضه می‌ کند و خوشبختانه با این وجود، عناوین اخیر این مجموعه توانستند عملکرد بسیار خوبی از خود نشان دهند. مخصوصا پس از عرضه‌ ریبوت نسخه اول فرانچایز Modern Warfare در سال 2019 که به شکلی غیرمنتظره، سری Call of Duty احیا شد و شاهدی بازگشت قدرتمندانه‌ این فرانچایز به دنیای بازی های شوتر اول شخص بودیم. پس از عرضه این بازی و با انتشار Modern Warfare 2 در سال 2022، هواداران انتظار داشتند این عنوان جدید هم بتواند موفقیت های نسخه اول خود را تکرار کند، اما حقیقتا MW2 آن چیزی نبود که انتظار می رفت و با وجود ایده های جدید و جذاب خود، در مقایسه با نسخه اول خود یک گام رو به عقب به شمار می‌رفت.

اکنون پس از گذشت یکسال و در اقدامی واقعا عجیب و غریب توسط ناشر این مجموعه شرکت Activision، نسخه سوم این فرانچایز یعنی Call of Duty: Modern Warfare III با همان ساختار و الگوی مشابه MW2 منتشر شده که اصلا نتوانست رضایت طرفداران را جلب کند و در نهایت یک بازی متوسط و حتی ضعیف در نظر گرفته می شود که با یک کمپین داستانی افتضاح همراه است. در ادامه با نقد و بررسی این بازی از طرف تیم IRG Review با ما همراه باشید.

با اینکه نسخه های قبلی این فرانچایز طی یک چرخه سه ساله منتشر می شدند و هربار ساخت عنوان جدید بر عهده یکی از سه استودیوی Sledgehammer Games، Treyarch و Infinity Ward است، اما بر خلاف تصورات وظیفه توسعه بازی جدید که همان Modern Warfare III باشد، به Sledgehammer Games واگذار شد و این استودیوی خلاق ظاهراً کمتر از 18 ماه فرصت داشته تا این نسخه جدید را توسعه دهد و کمپین توخالی و بی سر و ته آن نیز نشان از همین واقعیت دارد. با یک کمپین بیهوده و ایده‌ها و حالت‌های بازی‌های قبلی این سری که همه با هم در یک بسته ترکیب شده‌اند، Modern Warfare III یک بازی ضعیف است که به زمان بیشتری برای توسعه نیاز داشت.

از همین ابتدای مقاله دو چیز را برای شما روشن می کنم. اول اینکه Sledgehammer Games به هیچ عنوان فراموش نکرده که چگونه شوترهای عالی بسازد. بدون شک، این استودیو از افراد سخت کوش و با استعدادی تشکیل شده که تمام تلاش خود را در چارچوب محدودیت های پروژه انجام دادند. با اینکه آنها به عنوان سازنده این بازی جدید محسوب می شوند، ولی آنها سزاوار نفرت یا آزار نیستند و تمام تقصیرات را باید بر گردن کمپانی ناشر انداخت. موضوع دوم این است که با وجود اینکه Modern Warfare III اشکالات زیادی دارد، هنوز هم یک بازی Call Of Duty است، بنابراین از همان سبک تیراندازی لذت بخش و سریع، جلوه های بصری و طراحی صدای تکان دهنده استفاده می کند که همه هنوز هم بسیار خارق العاده هستند. متأسفانه، برخی چیزهای اطراف آن هستند که ما را ناامید می کنند.

نسخه های اخیر سری ندای وظیفه، شامل مجموعه ای از تجربیات مختلف است و به همین ترتیب Modern Warfare III یک کمپین انفرادی، حالت زامبی و چند نفره آنلاین را برای شما به ارمغان می آورد. اگر حتی یکی از این حالت ها فرنچایز را به نوعی به جلو برد یا یک ایده جدید درخشان اما اصلاح نشده را به نمایش گذاشت، قابل احترام است. اما در هر سه بخش، بیش از حد آشنا و کهنه به نظر می رسد، با تکیه بیش از حد بر افتخارات قبلی و طرح های تثبیت شده.

کمپین Modern Warfare III بزرگترین گناه ممکن برای یک اکشن هیجان انگیز جهان را مرتکب می شود: کسل کننده است. چیزی که وعده داده بود یک شبکه اسرارآمیز پیچیده باشد، در نهایت یک مجموعه توخالی و بدون هدف است که فقط برای زمان بسیار محدودی طول می کشد. پس از یک گذراندن یک مرحله آغازین پر زرق و برق که داستان چگونگی بازگشت ضدقهرمان اصلی این مجموعه یعنی Vladimir Makarov، برای ایجاد خرابی دوباره در جهان را بیان می کند، شما وارد یک نوع ماموریت جدید می شوید که قبلاً در بخش کمپین Call of Duty دیده نشده بود: ماموریت های Open Combat.

برای انجام این ماموریت ها، شما در یک محیط باز و بزرگ قرار می گیرید که در آن باید سلاح ها و تجهیزات خود را از محل خاصی تهیه کنید و لیستی از اهداف را دنبال کنید. روی کاغذ، به نظر می رسد که می تواند بسیار سرگرم کننده باشد، اما در واقعیت، این یک کار خسته کننده و فقط باب میل کسانی است که سبک های بازی مخفیانه را دوست دارند.

شش مورد از این نوع ماموریت‌ها در طول کمپین وجود دارد و واضح است که ایده پشت آن‌ها مستقیماً از حالت DMZ وارزون 2.0 گرفته شده است، با این تفاوت که در واقع نمی‌توانید بخش سرگرم‌کننده DMZ را انجام دهید و با آیتم هایی که پیدا کرده اید، از نقشه خارج شوید. در این بخش هیچ مجموعه هیجان انگیز و غم انگیزی وجود ندارد. شما فقط وارد نقشه می شوید، چند کادر را علامت میزنید و ماموریت به پایان می رسد.

به نظرم هدف از تعبیه کردن این ماموریت های Open Combat این بوده که ضعف های کمپین کوتاه و تاسف بار Modern Warfare III را جبران کند. حدود چهار تا پنج ساعت طول کشید تا کمپین را کامل کنم و راستش را بخواهید، هم اکنون چیز زیادی از آن به یاد ندارم، چون هیچ ویژگی قابل توجهی ندارد که بتوانم آن را به قلم تحریر دربیاورم. مطمئناً از لحاظ گرافیکی، زیبا به نظر می‌رسد و انیمیشن‌ها و طراحی صدا بی‌رقیب هستند، اما وقتی صحبت از گیم‌پلی و داستان به میان می‌آید، تا حد زیادی ناامید می شوید.

قطعات مورد علاقه آشنا این سری به این نسخه جدید بازگشته اند، مانند هدایت یک هواپیمای AC-130، اما این ها چیز جدیدی نیستند و مانند بهترین چیزهایی هستند که در بازی های قبلی ندای وظیفه مشابه آنها را دیده بودیم. به دلیل این مراحل نه چندان جالب و کمپین کوتاه است که Call of Duty: Modern Warfare III مطلقاً سزاوار پایان مجموعه خود نیست. شما زمان بسیار کمی را با شخصیت ها می گذرانید و واقعاً به هیچ یک از آنها اهمیت نمی دهید، از جمله ماکاروف. داستان به هیچ وجه روی طرح کلی Modern Warfare حرکت نمی‌کند و تا حد زیادی باعث اتلاف وقت بازیکن می‌شود، که مایه شرمساری است زیرا در طرف مقابل، صداپیشه‌ها، انیمیشن‌ها، صدا و تصاویر بصری عالی هستند.

خوشبختانه، بخش چندنفره و مولتی پلیر Modern Warfare III همچنان بسیار خوب است، به شرطی که به دنبال محتوای جدید زیادی نباشید. اگرچه من به بخش چندنفره نسخه قبلی اهمیتی نمی دادم، ولی نسخه امسال تقریباً در همه زمینه ها در گیم پلی کلی بهبود یافته است – حرکت سریع و روان است، زمان برای کشتن دشمنان به لطف افزایش سلامتی و طولانی شده و همچنین شاهد بازگشت مینی مپ هستیم.

علاوه بر این، گان‌پلی بازی فوق العاده بوده و عمیقاً راضی‌کننده است، اگرچه به نظرم معمولاً در سری Call of Duty چنین است. همچنین Modern Warfare III یک حالت بازی جدید در بخش چندنفره به نام Cutthroat را معرفی می کند که طی آن، سه تیم سه نفره رو در روی هم قرار می گیرند و برنده تیمی است که به تعداد مورد نظر برد در دور دست یابد. اگرچه این ایده اصلی ترین نیست، اما بسیار سرگرم کننده است و لحظات پرتنشی را در زمانی که شما آخرین فرد زنده در تیم خود هستید، فراهم می کند.

یکی از نکات قابل توجه مدرن وارفر 3 این است که برخی از محبوب ترین نقشه های نسخه های قدیمی فرانچایز خود را دارد که البته با ظاهری مدرن و بهبودیافته در دسترس قرار دارند. همه 16 نقشه چندنفره Modern Warfare 2 2009 را در خود دارد که هنگام بازگشت به مپ هایی مانند Terminal و Highrise حس نوستالژی زیادی برای من به همراه داشت. حالت بعدی حالت زامبی است که برای اولین بار در سری مدرن وارفر شاهد آن هستیم و بسیاری از نشانه های خود را از حالت DMZ که در COD: Warzone 2.0 عرضه شد، می گیرد.

از لحاظ گرافیک، Modern Warfare III از همان موتور گرافیکی Infinity Ward بهره می‌برد که نسخه‌های اخیر این سری با استفاده از آن توسعه یافته‌اند. به لطف استفاده از قدرت این موتور گرافیکی، جلوه های بصری، بافت های محیطی، کیفیت انیمیشن‌ها و جزئیات دنیای بازی کیفیت بالایی دارند و بسیار نرم و روان اجرا می شوند. جزئیات گرافیک بازی در برخی محیط ها واقعا خیره کننده بوده و نیازمند تحسین تیم طراحی بازی است. صداگذاری سلاح‌ها و جلوه های صوتی نیز به‌خوبی انجام شده و موسیقی‌ها هم در کل تجربه راضی‌کننده‌ای ارائه می‌دهند.

همانطور که ممکن است تا به اینجای مقاله حدس زده باشید، Call of Duty: Modern Warfare III بیشتر شبیه یک DLC یا بسته الحاقی است تا یک بازی کامل با قیمت نامعقول 70 دلار و کاملا مشخص است که توسعه دهندگان برای ساخت این نسخه دنباله، زمان کمی در اختیار داشته اند و البته محصول نهایی یک بازی بی کیفیت و ضعیف قلمداد می شود که شهرت سری ندای وظیفه را تا حد زیادی خدشه دار می کند.

با این حال با وجود تمام ضعف ها و کمبودهایی که دارد، بازی هنوز عالی است و گرافیک و طراحی صدا در سطح بالایی قرار دارند، اما نمی‌توانستم احساس کنم در حال بازی کردن یک نسخه درخشان‌تر و کمتر ظریف از چیزی هستم که قبلاً بارها بازی کرده‌ام. بخش چندنفره همچنان بسیار لذت‌بخش بوده و شاهد برخی تغییرات مثبت نسبت به گذشته هستیم. به نظرم اکتیویژن باید به همه طرفداران این فرانچایز خاطره انگیز یک سال مرخصی بدهد و در عوض این طرفداران نیز قول می دهند COD را فراموش نخواهند کرد. این کمپانی ناشر باید به توسعه دهندگان بااستعداد خود زمان بدهد تا بتوانند روی ایده های جدید و پیچیده کار کنند تا دیگر فاجعه ای مثل Modern Warfare III تکرار نشود.