نقد و بررسی Wonder Boy: Asha in Monster World

Wonder Boy: Asha in Monster World عنوانی در ژانر Action RPG و ماجراجویی است که توسط استودیو Monkey Craft با همکاری G CHOICE ساخته و منتشر شده است. در این نقد و بررسی با تیم IRG Review به تحلیل این عنوان با نیم‌نگاهی به سری Wonder Boy خواهیم پرداخت.

سری بازی‌های Wonder Boy که با عنوان Monster World نیز شناخته می‌شود، اولین بار در سال ۱۹۸۶ بر روی دستگاه‌های Arcade توزیع شد. پس از آن نیز دنباله‌های فراوانی برای این بازی بر روی Master System سگا، Sega Genesis و Arcade ساخته و روانه بازار شد.

نسخه اصلی بازی، یک پلتفورمر دو بعدی است که در آن بازیکن باید تلاش کند تا به انتهای مرحله برسد و طی این فرآیند باید میوه‌هایی را نیز بخورد تا شمارشگر معکوس را پیش از آنکه زمان به اتمام برسد و Game Over شود، شارژ کند. جالب است بدانید که در نسخه اصلی بازی، مکانیک مرکزی در بازی قرار بوده تا اینگونه باشد که بازیکن تحت یک فشار مداوم، دائم مجبور به حرکت باشد. این رویکرد که به مذاق طراح بازی خوش نیامده بود، به این علت که خودش نمی‌توانست بازی را تحمل کند، به کلی از بازی حذف شد.

اما عناوینی که زیرمجموعه Monster World هستند (در دنیای Wonder Boy به وقوع می‌پیوندند) اغلب ژانر Action RPG و حال و هوای انیمه داشتند و عنوانی که امروز به آن خواهیم پرداخت نیز از این قاعده مستثنی نیست. با اینکه Asha in Monster World، توسط سازندگان اصلی دیگر عناوین، یعنی استودیو Westone Bit Entertainment (تحت نظارت Sega)، ساخته نشده، اما طراحان اصلی در تولید این عنوان با توسعه‌دهنده‌های Monkey Craft همکاری داشته‌اند که شامل اطمینان حاصل کردن از پیاده‌سازی چشم‌انداز کلی موجود در این سری بازی‌ها و توصیه‌های کارگردانی بازی بوده است.

این عنوان در‌واقع بازسازی عنوان Wonder Boy IV است که در دهه ۹۰ میلادی به بازار عرضه شده بود. تاریخچه دنیای Wonder Boy در هم تنیده و پیچیده است و اگر این سری را دنبال نکرده باشید و یا حداقل مدت زمانی را صرف کسب اطلاعات در مورد این بازی‌ها نکرده باشید، قرار است کلی سؤال برایتان بوجود بیاید که مرتبط با داستان، شخصیت‌ها و دنیای هیولاهاست. اگر گمان می‌کنید راه حل سردرگمی شما در مورد این بازی تجربه خود عنوان است، متأسفانه در اشتباهید.

با اینکه این سری بازی طرفداران خاص خود را دارد، با این حال ممکن است مخاطب ایرانی با این بازی چندان ارتباط برقرار نکند. ارجاعات بسیار زیاد به فرهنگ عامه ژاپن و دیگر بازی‌های این سری، معمولاً کسانی را که به تازگی با دنیای Wonder Boy آشنا شده‌اند فراری خواهد داد.

داستان بازی راجع به شاهزاده خانم جنگجویی به نام Asha است که با کمک پرنده آبی رنگ خود Pepeloglu (که پرنده‌ای از گونه Pepelogoo است)، باید برای کمک به جهان آماده شود، چرا که توطئه‌ای از طرف شخصیت منفی بازی در حال شکل‌گیری است که هدف آن سرازیر کردن تمامی هیولاها به مکان‌هایی است که به آن‌ها تعلق ندارد. از در هم تنیدگی ارجاعات به دنیای هیولاها همین بس که Pepelogoo گونه‌ای عجیب از موجودات پرنده آبی رنگی هستند که در Monster World IV معرفی می‌شوند و پیش از رسیدن به این نقطه زمانی در بازی، مردم دنیای هیولاها گمان می‌کردند که این گونه منقرض شده است؛ حتی برای متوجه شدن خاستگاه شخصیت کمکی در بازی نیز، شما نیاز به آشنایی نسبتاً زیادی با دنیای Wonder Boy دارید و این یک تیغ دو لبه‌ است.

گیم‌پلی بازی در ابتدا، تعداد محدودی حمله ساده در اختیار بازیکن قرار می‌دهد که با استفاده از آن‌ها می‌شود دشمنان را از سر راه برداشت،‌ البته دشمنان در خوری در بخش اول وجود ندارند، فقط قارچی که از سرش حباب بیرون می‌آید (؟!) کمی چالش برانگیز است.

هر دشمنی که می‌کشید، تعدادی سکه طلا به جا می‌گذارد که جمع کردن آن‌ها یکی از کارهای لذتبخشی است که در این بازی می‌توانید انجام دهید. انیمیشن و صداگذاری ظاهر شدن سکه‌ها روی پلتفورم، دلایل ایجاد این تجربه مثبت در مخاطب هسند.

البته به طور کلی در بازی‌های مشابه این عنوان، ارائه بازخورد مثبت به بازیکن یک الگوی تکرار شونده است، اما در این سری بازی‌ها، به بهترین شکل ممکن پیاده‌سازی شده است.

با جمع آوری سکه‌ها، می‌توانید Asha را Upgrade کنید و او را قدرتمند سازید تا بتوانید دشمنان قوی‌تر بازی را که هرچه به انتهای بازی نزدیک می‌شوید جان‌سخت‌تر می‌شوند، با ضربات کمتری از میان بردارید.

هنگام جا به جایی میان محیط‌های مختلف بازی، با اینکه بازی سه بُعدی طراحی شده و حرکت در دو بُعد است، می‌توانید در بعد سوم نیز حرکت محدودی داشته باشید که غالباً با انیمیشن رفتن از اتاقی به اتاق دیگر همراهی می‌شود.

در انتهای هر محیطی که از دشمنان پاکسازی می‌کنید، یک غول آخر وجود دارد که باید از میان بردارید تا مقدار بسیار زیادی سکه دریافت کنید. البته کشتن دشمن‌ها در این بازی، حتی غول‌های انتهای بازی، آن‌چنان کار دشواری نیست و سطح سختی بازی به طول کلی به گونه‌ای است که حتی کودکان، بر فرض اینکه زبان‌بازی را متوجه شوند، می‌توانند به راحتی آن را به پایان برسانند.

طراحی محیط و شخصیت‌ها در این بازی به پیروی از سبک انیمه‌هایی است که برای مخاطبین خردسال تولید شده‌اند. در خلق دنیاهای اینچنینی در بازی‌ها، خلاقیت طراحان و مدل‌سازان گرافیکی بسیار مهم است چرا که تخیل آن‌ها در شکل دادن به دشمنان و شخصیت‌ها، همسو با نقطه نظرات کارگردان یا طراح بازی است که به فضای بازی جان می‌بخشد. انتخاب رنگ‌ها و طراحی مدل شخصیت‌ها و لباس‌هایشان بسیار خوب انجام شده است و شما را در محیطی با رنگ‌های شاد و جلوه‌های بصری که خاص این ژانر است قرار می‌دهد.

موسیقی بازی نیز حال و هوای این دنیای شاد را به خوبی به مخاطب منتقل می‌کنند، اما موسیقی بازی آن‌قدر شاخص نیست که در حافظه شما جایگاه مخصوصی پیدا کند و تقریباً مشابه موسیقی تمامی بازی‌هایی است که با این سبک و البته توسط تیم‌های ژاپنی تولید می‌شوند.

صداگذاری بازی نیز از کیفیت استاندارد برخوردار است و با وجود اینکه از تنوع بسیار کمی برخوردار است، اما خسته‌کننده نخواهد شد و در موازات اجزاء دیگر بازی، یکپارچگی تحسین برانگیزی دارد.

یکی از کاستی‌هایی که همیشه در این ژانر وجود دارد، عدم استفاده از صداپیشگی در زبان‌های دیگر است که این بازی نیز از آن مستثنی نیست و تمامی صداگذاری دیالوگ شخصیت‌ها به زبان ژاپنی انجام شده و انتخاب دیگری جز تجربه بازی به زبان ژاپنی ندارید. البته می‌توانید رابط کاربری، منوها و زیرنویس دیالوگ‌ها را به زبان انگلیسی تجربه کنید، با این‌حال همه شخصیت‌ها همواره در حال ژاپنی صحبت کردن هستند.

ایراد جدی دیگری که می‌توان به این بازی گرفت، عدم امکان بازی با استفاده از موس و کیبورد است. برای تجربه این بازی، شما نیاز به یک دسته دارید و بدون آن نمی‌توانید بازی را تجربه کنید، چون از موس و کیبورد پشتیبانی نمی‌کند!

این عنوان با اینکه تقریباً در تمامی موارد نمره قبولی را دریافت می‌کند، اما شاید تنها برای هواداران سری Wonder Boy و کسانی که همچنان در سن سی سالگی از بازی‌های کودکانه لذت می‌برند جذاب باشد، با این‌حال با توجه به میزان دانشی که شما برای برقراری ارتباط عمیق با دنیای بازی و مناسبات آن نیاز دارید، احتمالاً برای گروه سنی‌ای که معمولاً جذب این شکل از گرافیک و گیم‌پلی می‌شوند، جذابیت چندانی نداشته باشد. شاید بهتر باشد دیگر توسعه‌دهنده‌هایی که تصمیم می‌گیرند یک بازی تقریباً سی ساله را بازسازی کنند،به جای وفادار ماندن مو به مو به بازی، آن را برای بزرگسالانی بازطراحی کنند که مدت‌ها پیش در سنین کودکی عنوان را تجربه کرده‌اند!