نقد و بررسی بازی The Tale Of Bistun

یکی از بزرگترین حسرت های گیمرهای ایرانی، استفاده نشدن پتانسیل های اسطوره ها، افسانه ها و قصه های قدیمی ایران باستان است. نبردهای حماسی که در کتاب هایی همچون شاهنامه فردوسی به قلم درآورده شده اند، میتوانند بهترین بهره را در بازیهای ویدئویی داشته باشند زیرا مدیوم ویدئوگیم حایی است که دست طراحان برای خلق صحنه های مختلف بسیار بازتر از فیلم و سریال است و آزادی عملی که در این هنر دیده میشود گیمر ها را برای تجربه عمیق تر از داستان ها تشویق میکند. یکی از اسطوره های معروف ایران، گنجینه معروف نظامی گنجوی یعنی خسرو و شیرین است. یکی از عاشقانه ترین منظومه های موجود در تاریخ ایران که همواره سینه به سینه منتقل می شده است و در دورهمی ها و مهمونی ها بین بزرگان و کوچیکان مجلس دهان به دهان میشده است. پتانسیل چنین افسانه هایی به قدری زیاد است که میتوان از آن ها داستان ها و روایت هایی را برای مدیوم های مختلف طراحی کرد. بالاخره و پس از سال ها یکی از شرکت ها توسعه دهنده ایرانی، بالاخره دست به کار شد تا به پرداخت این عنوان در صنعت بازی سازی بپرازد. شرکت Black cube Games عنوان جدید خود را با نام The Tale Of Bistun (قصه های بیستون) را توسعه داده است که داستان این منظومه تاریخی و این شاهکار ادبیات فارسی را در قالب بازی های ویدیویی درآورده است، عنوانی که الحق قدرت بازی سازی شرکت های ایرانی را به رخ میکشد و به همگان اثبات میکند که فقط کتاب های جرج آر آر مارتین نیستند که میتوانند منبع خوبی برای اقتباس باشند، بلکه افسانه های ایرانی هم قدرت بسیار زیادی در داستان گویی خواهند داشت. در ادامه با بررسی این عنوان ارزشمند با وبسایت IRG Review همراه باشید.

قصه ایرانی، شاهکار ایرانی

در زمینه داستان گویی، بازی قصه های بیستون جای هیچ حرف و حدیثی را باقی نمیگذارد. داستان بازی دقیقا همان روایت منظومه نظامی را بازگو میکند منتها به شکلی شسته رفته تر و دقیق تر. همچنین بازی با خلاقیت نویسندگان با تبحر بازی هم آغشته شده است و عمق بیشتری را به داستان گویی بازی بخشیده است. دغدغه نویسندگان به اشارات و مفاهیم نظامی تنها محدود نمی شود و لایه های عمیق تری را به داستان اضافه میکند به طوری که با پیشروی هر چه بیشتر در داستان، مخاطب به دغدغه های نویسندگان پی برده و چیزی به حز تحسین به زبان نخواهد آورد. علاوه بر داستان گویی بی نظیر بازی، مکانیک های گیم پلی بازی هم به قدری به قدرت داستان گویی افزوده است که تجربه بازی را بیش از پیش برای همه گیمر ها و خصوصا گیمرهای ایرانی واجب میکند. در طراحی آبجکت های بازی، از نمادهای ایرانی همچون شاخه نبات و جام می و غیره استفاده شده است به طوری که طرفداران این منظومه و شیفتگان ادبیات فارسی را بشدت به وجد خواهد آورد. خلاقیت سازندگان بازی هم در گیمپلی خودش را نشان میدهد. استفاده از مکانیک های بازی ها و عناوین معروف خارجی، در کنار استفاده از معروفترین استعاره های زبان فارسی، خلاقیت عجیبی را به بازی بخشیده است.

وقتی رنگ ها به درخشش در می آیند!

گرافیک بصری بازی در یک کلام چشم نواز است. پیشرفت گرافیکی بازی های ایرانی تحسین برانگیز است و به جرات میتوان گفت ساخته جدید Black Cube Games یک پاسخ محکم برای کسانی است که میگفتند بازی های ایرانی هیچ گاه پیشرفت نخواهند کرد. طراحی شخصیت ها و محیط کلی بازی به قدری چشم نواز است که شما را خیره به بازی نگه میدارد. در بسیاری از نقاط بازی، شما گویی فکر میکنید در حال تجربه یک عنوان AAA بزرگ هستید که جوایز بسیاری برنده شده است. بازی از لحاظ بعد فنی هم عملکرد بسیار قابل قبولی دارد. باگ خاصی که به تجربه کلی اثر آسیب بزند و تجربه این عنوان را خراب کند، مشاهده نمی شود. گرافیک کلی بازی در تکسچرها و عملکرد سایه ها شاید هنوز فاصله زیادی تا عناوین بزرگ دنیا داشته باشد اما بخش بصری و هنری بازی به قدری خوب کار شده است که حتی اگر ضعف زیادی در بخش گرافیک بازی وجود داشت، با عملکرد خوب بازی در بخش هنری آن را جبران میکند.

نوای أواز ایرانی به گوش میرسد

در زمینه موسیقی و صداگذاری، بازی همانند دیگر بخش هایش کم نقض عمل میکند. صدا پیشگان بازی در پیاده کردن تمام و کمال شخصیت های شیرین و خسرو توانمند عمل کرده اند و شخصیت پردازی بازی را بهتر از پیش میکنند. موسیقی زیر متن بازی هم از کیفیت خوبی برخوردار است و در قسمت های مختلف بازی هیجان و عشق و ترس را به خوبی به بازی بازان منتقل میکند. انتظار میرود که اقتباس نظامی گنجوی که با شعرها و قصیده های زیبا تزئین شده است، پر باشد از قطعه های مسحور کننده این دیوان ارزشمند. تکه هایی از اشعار این دیوان در حین حل معماها توسط راوی گفته میشود که بسیار گوش نواز هستند و به درستی توسط صداپیشگان ادا شده است. بازی در بخش صدا گذاری هم همانند دیگر بخش ها فراتر از حد انتظار عمل میکند.

وقتی که همه چیز خوب است

بازی Tales Of Bistun از هر جهتی خوب است. بازی در تمام زمینه های ممکن نمره قبولی و فراتر از حد انتظار میگیرد و میتوان از آن به عنوان یک قدم رو به جلو یاد کرد. قدمی که به دیگر توسعه دهندگان و سازنده های بازی یاد میدهد تا ترس را کنار گذاشته و به پرداختن به آثار کهنه ایرانی مشغول شوند. همجنین به جهانیان ثابت میکند که ایران هم میتواند در صنعت بازی سازی و خصوصا نوشتن سناریو بازی با اقتباس از کتاب های قدیمی ایرانی، موفق عمل کند و دیگران را تشویق کند که از این پتانسیل جا افتاده از فرهنگ ایرانی بیشترین بهره را ببرند.