نقد و بررسی بازی Project Blue

مدام فراموش می کنم که بازی های ویدیویی تا چه اندازه پیشرفت کرده اند و هنوز هم احساس می شود جای بهبود و پیشرفت دارند. من هنوز هم گمان می‌کنم که همه با کنسول NES آشنا هستند و کاملاً به خاطر نمی‌آورم که چه مدت پیش بود که این اولین کنسول خانگی نینتندو وارد قفسه‌های فروشگاه ها شد. ما اکنون در مورد 40 سال پیش صحبت می کنیم و تصور می کنم این مدت همانند یک چشم بر هم زدن گذشت و حال در دوره ای حضور داریم که جدیدترین نسل این کنسول یعنی نینتندو سوئیچ در دسترس علاقمندان قرار دارد.

به هر حال این کنسول قدیمی در طول سلطنت خود، یک سبک متمایز از پلتفرمر را ارائه کرد و ثابت کرد که این ژانر بسیار محبوب است و تقریبا می توان گفت نمادی از دوران بازیهای کنسول 8 بیتی محسوب می شود. این بازی‌ها تا حد زیادی الهام‌بخش Project Blue هستند، که یک پلتفرمر کلاسیک صنعتی است که در دنیایی دیستوپیایی اتفاق می‌افتد که در آن افراد جوان بی‌خانمان خود را سوژه آزمایش‌های وحشتناک می‌بینند. در ادامه با نقد و بررسی این بازی از طرف تیم IRG Review با ما همراه باشید.

در این بازی شما در نقش فردی تحت عنوان Project Blue قرار می گیرید که پس از افزایش موفقیت آمیز انرژی زیستی، از اسارت فرار می کند و تصمیم می گیرد شرکت مخفی معروف به Omni-Corp مستقر در نئو هنگ کنگ را نابود کند. بازی در چهار منطقه مختلف جریان دارد که دارای اتاق های مخفی و مسیرهای جایگزین است. صادقانه بگویم، من تا منطقه دوم، بعد از آزمایشگاه Theta، چیز زیادی از این بازی را ندیدم. البته شایان ذکر است که طرح بندی بسته به دشواری انتخاب شما تغییر خواهد کرد. شما وظیفه دارید از سازمان فرار کنید و سازمان را از بین ببرید. من واقعاً آنقدر به داستان اهمیت نمی دهم زیرا حلقه گیم پلی واقعاً جذاب ترین جنبه Project Blue است.

در مورد گیم پلی می توانم بگویم که اصلا با یک بازی ساده و سرراست روبرو نیستید و اگر صبر و پشتکار قوی ندارید، از همینجا تاکید می کنم که قید این بازی را بزنید. از آنجایی که Project Blue در اصل یک بازی الهام گرفته شده از عناوین کنسول NES است، پس حتما سطح دشواری بسیار بالایی دارد و هر بازیکنی نمی تواند از تجربه چالش برانگیز آن لذت ببرد. در واقع چنین بازی هایی می توانند از نظر سختی بسیار نابخشودنی باشند و Project Blue نیز از این قاعده مستثنی نیست. سخت است، حتی در حالت عادی که “ساده ترین” انتخاب در دسترس شماست. این یکی از آن بازی‌هایی است که فقط از روی اسکرین شات‌ها می‌توانید متوجه شوید که یک چالش بزرگ است. این بازی مانند یک بازی استاندارد Metroidvania با هر سطح به عنوان یک صفحه نمایش کوچک است که ترکیبی از موانع، دشمنان و گاهی اوقات قدرت بالا دارد.

گیم‌پلی در Project Blue بسیار خطی است، اما نواحی جدید چیزی بیش از درخشش‌های زیبایی از تنوع را ارائه می‌دهند. ابزارهایی مانند کلاه ملخی و چتر نجات برخی از مسیرهای سرگرم کننده بازی را ایجاد می کنند. این هیچ چیز پیشگامانه ای نیست، اما از تغییر کوتاه سرعت پیشروی استقبال می شود.

همانطور که گفتم، هر مرحله از بازی به صورت یک صفحه نمایش نسبتا کوچک است و اگر آنها را به حافظه اختصاص داده باشید، ممکن است تکمیل برخی از آنها فقط چند ثانیه طول بکشد. این امر به ویژه در ابتدای بازی که صفحه نمایش بسیار آسان شروع می شود صادق است. اما نمایشگرهای بعدی بسیار چالش برانگیزتر خواهند شد و به صبر و احتیاط زیادی نیاز دارند. این سطوح دشوارتر می توانند بارها و بارها به عنوان سنگ قبر شما عمل کنند تا جایی که بتوانید چندین دقیقه را در سطوح خاصی سپری کنید.

دشمنان بازی که کشتن آنها ساده به نظر می رسند، به طرز شگفت آوری چابک هستند و سریع واکنش نشان می دهند. اگر برای نابودی آنها عجله کنید، پایان بدی خواهید داشت، به این معنی که صرف زمان برای مطالعه الگوهای حرکتی و حملات آنها تنها راه جلوگیری از این پایان وحشتناک است. دشمان سخت تر نیز به شکل باس هایی هستند که یادگیری الگوی حملات آنها چندان سخت نیست.

از جمله مشکلات بازی این است که اکثر ارتقاهایی که انجام می دهید در بهترین حالت موقتی هستند، یا در هنگام مرگ یا پس از تعداد معینی استفاده از بین می روند، و باعث می شود که بازی کمی شبیه یک عنوان Roguelite باشد. با این که این بازی بسیار دشوار است، خوشبختانه چک پوینت های سخاوتمندانه ای دارد که در محل های مناسبی جای گرفته اند. اما در اوایل بازی احساس می کردم که آنها خیلی از هم فاصله دارند و به همین علت ابتدای بازی در مقایسه با اواسط آن چالش برانگیزتر بود.

از لحاظ گرافیکی، Project Blue یک ادای احترام باورنکردنی به بازی های NES گذشته است که فهم این موضوع با نگاهی ساده به جلوه های بصری و شنیداری آن کاملاً مشخص است. ابرساختارهای تاریک و هزارتو مانند آن که با دشمنان خزنه پر شده، محیطی پر از خطر را ایجاد می کند و مهلت کمی ارائه می دهند. موسیقی متن نیز با 22 آهنگ اصلی در بازی تکمیل کننده این موضوع است.

Project Blue برای کسانی که از پس یک چالش پلتفرمینگ الهام گرفته از عناوین کلاسیک Retro به خوبی برمی آیند، مناسب است. در غیر این صورت، برای یافتن چیزهای زیادی در اینجا تلاش خواهید کرد تا شما را جذب کند. در واقع این یک بازی سرگرم کننده است که عالی به نظر می رسد و برای افرادی که تجربه زیادی با این نوع بازی ها و صبر زیادی دارند قابل انجام است.