نقد و بررسی بازی A Case of Fraud

در این مقاله نقد و بررسی از IRG Review به سراغ بازی‌ای می‌رویم که از عنوان مشابه دیگری الهام گرفته شده که Return of the Obra Dinn نام دارد و احتمالاً بازی مورد علاقه من در تمام دوران ها است. این بازی بسیار منحصر به فرد بود که در آن، شما سوار یک کشتی می‌شدید و وظیفه داشتید با استفاده از ساعت مچی قابل اعتماد خود، یعنی memento mori، که به شما امکان می‌داد صحنه مرگ یک جسد را ببینید، بفهمید که چگونه و چه کسی/چه چیزی بیش از ۶۰ خدمه آن را کشته است. پیش از این هرگز بازی‌ای مثل این را تجربه نکرده نکرده‌ بودم و شاید پیشفرض داستان آن ممکن است کسل‌کننده به نظر برسد، اما چالش فکری فوق‌العاده ای داشت و مخصوصا گرافیک آن، جذابیت زیادی به کلیت بازی می‌بخشد.

A Case of Fraud نیز تا حد زیادی یادآور بازی Return of the Obra Dinn است که در ابتدا دقیقاً مشخص بود که چه نوع بازی‌ای است و حتی چیزی در مورد آن نشنیده بودم و فکر می‌کردم ساختن چیزی شبیه به بازی Roottrees are Dead است، اما چیزی که A Case of Fraud را خاص می‌کرد، آن مکانیزم اصلی پر کردن شجره‌نامه نبود، بلکه استنتاج و استدلالی بود که برای انجام این کار باید استفاده می‌کردید؛ یعنی جستجو در صفحات وب و اسناد برای یافتن سرنخ‌هایی برای هویت افراد.

شاید اگر بازار اینگونه بازیها اشباع شود، این اوضاع تغییر کند، اما در حال حاضر هیچ محدودیتی برای تعداد بازی‌های استنتاجی خوبی که می‌توانم بازی کنم، به خصوص بازی‌هایی شبیه به Roottrees وجود ندارد – اما فکر نمی‌کنم ساخت آنها آسان باشد. چیزهایی مثل کدنویسی و هنر به کنار، وقتی سعی می‌کنم به این فکر کنم که چگونه می‌توان یکی از اینها را به روشی منسجم و چالش‌برانگیز طراحی کرد، سرم درد می‌گیرد؛ جایی که پاسخ‌ها به روش‌هایی جالب پنهان شده‌اند، اما نه آنقدر عمیق که بازی خسته‌کننده شود یا داستان آن غیرقابل دنبال کردن باشد.

در بازی «A Case of Fraud»، شما خودتان را به عنوان یک عضو جدید در آژانس «Debenham Detection» می یابید که اخیراً برای بررسی یک پرونده مفقودی استخدام شده‌ است: پرونده فردی به نام Christine Pelham، مدیرعامل یک استارتاپ فناوری که در حال ساخت اپلیکیشنی برای کمک به مردم در درک حیوانات خانگی‌شان است. پلیس فکر می‌کند که او به همراه سگش، شهر را ترک کرده است، اما خانواده‌اش خلاف این باور را دارند و در این شرایط به شما بستگی دارد که بفهمید چه کسی درست می‌گوید.

برای انجام این کار، باید اطلاعات بیشتری در مورد افراد مرتبط با او کسب کنید. در بازی «The Roottrees are Dead»، شما در حال ایجاد یک شجره‌نامه خانوادگی بودید، اما در اینجا یک نمودار سازمانی شرکت جایگزین شجره‌نامه شده است. با این حال، تقریباً همان مفهوم را دارد: نام، نام خانوادگی و عکس آنها را پیدا کنید. اوه، و برخی از آنها حیوان خانگی هستند.

مدت زیادی از آخرین باری که بازی Roottrees را انجام دادم می‌گذرد، اما فکر می‌کنم فضای معاصر موجود در بازی A Case of Fraud باعث شد احساس قوی‌تری نسبت به شخصیت‌های آن داشته باشم – در حالی که در «Roottrees» اغلب احساس می‌کردید که یک بایگان هستید که در حال مرور تاریخ هستید، تاریخی که مدت‌ها از آن جدا بوده‌اید، اما در اینجا متوجه شدم که در مورد افراد در مورد چیزهای نسبتاً بی‌ضرر نظر می‌دهم. برای مثال، رنجش خفیفی را که از آن آدم شلخته‌ای که لکه‌های قهوه روی کارت ویزیتش مانده بود و آمار فروش ضعیف‌تری نسبت به اعضای جوان‌تر بخش خود داشت، احساس کردم، یا تاسفی را که برای یک فرد بیچاره به نام پیتر احساس کردم که مجبور بود ۸۰ ساعت در هفته در یک شغل شرکتی افتضاح کار کند.

برای حل یک پرونده نیازی به شناسایی کل شرکت ندارید، زیرا برخی از کارمندان درگیر نیستند. با این حال، هنوز باید تعداد قابل توجهی را مشخص کنید. خود نتیجه‌گیری شاید ناامیدکننده‌ترین بخش باشد، زیرا اسناد نهایی، راه حل را کاملاً روشن می‌کنند. رضایت واقعی نه تنها در پرونده اصلی، بلکه در مسیر آن نهفته است. خواندن اسناد، اسرار پنهان و توطئه‌های کوچک‌تری را در بین همکاران آشکار می‌کند که هیچ ارتباطی با قربانی ندارند. قضاوت در مورد اینکه چه چیزی شواهد مرتبط و چه چیزی شایعات جذاب اداری است، به عهده شماست و باعث می‌شود دنیای شرکت‌ها زنده و چندلایه به نظر برسد.

در بازی A Case of Fraud یک گزینه دسترسی برای تبدیل تصاویر به متن ساده وجود دارد که هرگز نیازی به استفاده از آن نداشتم زیرا همه چیز از قبل بسیار خوب و واضح در نظر گرفته شده بود. یک ایراد جزئی این بود که گاهی اوقات به دنبال راهی برای «خاکستری کردن» یا علامت‌گذاری اسنادی بودم که مطمئن بودم کارم با آنها تمام شده است: یک سیستم کلیک و کشیدن بصری وجود دارد که به شما اجازه می‌دهد آنها را طوری مرتب کنند که بتوانند مواردی را که کمتر به آنها علاقه دارند به پایین منتقل کنند، اما خوب می‌شد اگر می‌توانستیم آنها را حتی بیشتر از سر راه برداریم. اگر اسناد قابل توجهی بیشتری برای بررسی وجود داشت، می‌توانستم تصور کنم که این مشکل بزرگتری بوده است، اما همه چیز به اندازه‌ای تقسیم‌بندی شده است که فقط باعث ناراحتی جزئی شده است.

به عنوان نتیجه‌گیری، بازی A Case of Fraud با کنار هم قرار دادن اطلاعات، زمان بسیار خوبی را برای من فراهم کرد و ماجراجویی در میان ده‌ها سند واقعا لذت‌بخش بود. در حالی که حل معمای نهایی می‌توانست دشوارتر باشد و حجم سرنخ‌ها گاهی اوقات طاقت‌فرسا به نظر می‌رسد، داستان‌های موازی فوق‌العاده جذاب هستند. آن‌ها چاشنی زیادی به جذابیت کلی بازی اضافه می‌کنند که باعث می‌شود از خود بپرسید که مثلا کار کردن در این شرکت چگونه خواهد بود.

همچنین این بازی مرا به یاد چند بازی تخته‌ای با مضمون تحقیقات می‌اندازد که در رسانه‌های اجتماعی ظاهر می‌شوند، جایی که اسناد چاپ شده را در خانه خود دریافت می‌کنید. دیدن چنین ایده خوبی که به صورت آنلاین منتشر شده، فوق‌العاده است و امیدوارم استودیو بتواند موارد بیشتری از این دست را برای ما ارائه دهد.