نقد و بررسی Speed Dating for Ghosts

تابحال با عنوانی چون دوست یابی سرعتی آشنایی برخورد داشته اید؟ من که نداشتم و واقعاً فکر نمی کنم امروزه این عنوان کاربرد چندانی داشته باشد. امروزه برنامه های دوست یابی با امکان دوست یابی سریع در مکان های مختلف و دلخواه جایی برای اینگونه بازی ها نذاشته اند. هر کدوم از اشباحی که در این بازی می بینید رفتار و خلق و خوی مختلفی دارند و مملو از احساسات مختلف هستند. شما باید ان ها را دریابید و عشقشان کشف کنید. ان ها به یک همدم نیاز دارند… آن هم پس از مرگ. در بازی Speed Dating for Ghosts شما به جای کسی جز خودتان بازی نمی کنید. روح در این بازی شخصی سرگردان است که مدت هاست مرده و تنها و بی کس، کنجکاو و بی قرار به دنبال دوست مناسبی می گردد او پس از زندگی پس از مرگ خسته و درمانده شده.

از این رو در رویدادی به نام دوست یابی با سرعت برای پیدا کردن همدم شرکت می کند. و از آن پس شما کاراکتر او را به دست می گیرید از همان ابتدا با روح های نازو دلربا رو برو می شوید، حتی روحی که همه این ها را ساماندهی می کند، کسی به نام فرن که قوانین بازی را برای شما بیان کرده و شما را به اتاقی هدایت می کند. این را نیز بگویم که شما باید نوع اتاق خود را انتخاب کنید: اتاق نخل ها، اتاق لیورها و اتاق سیاه.

پس از ورود به اتاق ها، فضا بسیار شبیه به مسابقه هایی سرعتی پرسش و پاسخ می شود. با این تفاوت که شما مجری یا حتی پاسخ دهنده نیستید! شما در مقابل 3 روح دیگر نشسته و سوالاتی توسط مجری پرسیده می شود. سپس جواب هر یک از این سه روح بصورت رمانی تصویری برای شما نمایانگر شده تا بیشتر او را بشناسید. پس از اتمام دور ششم، یکی از روح های مورد علاقه خود را انتخاب می کنید، اما قضیه همین جا تمام نمی شود. اگر روح سازگار با خود را درست انتخاب کرده باشید، فیلم کوتاهی از قرار آینده شما پخش می شود در غیر اینصورت موفق نبوده اید و باید دنبال یک زوج مناسب دیگری باشید.

درمورد تنوع این بازی باید بگویم که 13 نوع روح وجود دارد که می توانید آزادانه بر روی هر کدام فکرر کرده و انتخاب کنید ولی باید بگویم که انتخاب روح مناسب برای شما گاها بسیار دشوار می شود، چراکه برنده شدن یا بهتر است بگویم قرار موفق با برخی سخت تر از بقیه است. طراحی روح ها نیز خالی از لطف نمانده اند. هر کدام تفاوت هایی با یکدیگر دارند، تفاوت هایی منحصر به فرد که تمام آن ها را تاحدودی بیاد ماندنی می کند. یکی دیگر از عنصر هایی که به خوبی در این بازی رعایت شده، تعادل میان درام و کمدی در شخصیت هاست. منظور من از درام و کمدی این است که شخصیت ها گذشته ای درام یا کمدی دارند. مثل شخصیت ورا، “بانوی در دود” که درگذشتی غمگین برای همه داشته است.

در مقابل او شخصیتی مانند لئون وجود دارد، روحی که به چیزی جز سرقت از بانک نمی تواند فکر کند، این روح در واقع بیشتر بدنبال شریک جرم است تا همدم. برخی شخصیت ها کمی از هر دو را دارند، مانند شخصیت محبوب من کیو، روحی که از ارواح می ترسد و از اختلال ترس از اجتماع رنج می برد. با این حال هیچ کدام از این شخصیت ها نه موی دماغ هستند (منظور از موی دماغ بسیار غیر قابل تحمل) و نه شخصیتی دارند که به خودشان تعلق ندارد.

مشکلاتی هم نیز برای بازی وجود دارد: هوش مصنوعی آن وارونه طراحی شده است. اما یعنی چی؟ یعنی اگر شما از کسی واقعا خوشتان بیاید، گزینه های مربوط به آن را مبهم کرده و گزینه های شخصی که دوست ندارید را واضح تر بیان می کند! این موضوع برای من چندین بار مشکلات زیاد ایجاد کرد، چرا که آخر سر به سر قرار با کسی رفتم که آخر سر مجبورم بودم خودم را بکشم تا بتوانم از آن فرار کنم. همچنین هیچ تنوع واقعی ای در این بازی وجود ندارد و این بازی صرفاً یک رمان تصویری بدون هیچ روح بازی ای (روح داره ولی دیگه بازی نیست) می باشد. اگر به دنبال رمان تصویری روح های عجیب غریب هستید این بازی مناسب یک بعد از ظهر آرام شما می باشد.