نقد و بررسی بازی Get in the Car, Loser!

اجازه دهید این مقاله نقد و بررسی از وب سایت IRG Review را با گفتن این نکته شروع کنم که اگر اصلاً از طرفداران بازیهای ساخته شده توسط آقای Christine Love که ساخت عناوینی مانند A Hate Story, Hate Plus و Ladykiller in a Bind را در کارنامه دارد، هستید، پس شما احتمالا بازی جدید Get in the Car, Loser! را هم دوست دارید. در اینجا نیز باید انتظار مضامینی را داشته باشید که از بازی های او انتظار دارید، اما این بار، کمی بیشتر از حد معمول گیم پلی خواهید داشت. با این حال، اگر کمتر با آثار این فرد هنرمند آشنا هستید، ادامه مطلب را بخوانید.

Get in the Car, Loser! ترکیبی از انواع سبک های مختلف است: از یک طرف، این یک رمان بصری است، اگرچه خطوط داستانی منشعب را مانند بسیاری از رمان‌های بصری ارائه نمی‌کند و از سوی دیگر، این یک RPG مبتنی بر نوبت با یک سیستم ارتقا سطح نسبتاً عجیب است که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

داستان این بازی درباره گروهی از زنان است که با هم متحد شده اند به یک سفر جاده ای طولانی بروند تا جهان را از شر باستانی که تهدید کرده همه چیز را نابود می کند، نجات دهند. بازی حول دو نوع تعامل اصلی می‌چرخد: دیالوگ های رمان بصری سفر جاده‌ای و نبردهای اکشن محور و مبتنی بر نوبت در حالی که راه خود را در سراسر جهان و به سمت بدی نهایی طی می‌کنید.

قهرمان اصلی ما Sam Anon است: بازنده اصلی و دختری که به سادگی می‌خواهد هر روز را پشت سر بگذارد و روی تقویت عزت نفس خود کار کند. پس از دزدیدن شمشیر سرنوشت، سم، بهترین دوستش Grace و شریک دوجنسیتی گریس، Valentin، راهی جاده شدند تا جلوی شیطان را بگیرند. در طول راه، آن‌ها با آنجلا، یکی از اعضای سابق Order ملاقات می‌کنند که تصمیم می‌گیرد به آرمان آنها بپیوندد، زیرا دیگر نمی‌تواند بیکار بنشیند در حالی که افراد بی‌گناه آسیب می‌بینند، بنابراین با حزب رقابت می‌کنند و از اینجاست که داستان واقعاً شروع می شود.

داستان سرایی بازی کاملاً در پشت ماشین والنتین رخ می دهد. در اینجا سام برای نحوه پاسخگویی به بخش‌های مختلف و دشوار مکالمه، دیالوگ‌هایی را انتخاب می‌کند. بسیاری از دیالوگ‌ها در سرتاسر بازی بسیار عادی به نظر می‌رسند، گویی که بازیکنان به سادگی با بهترین دوستان خود در حال معاشرت هستند. با این حال، موارد بسیار خوبی در روایت وجود دارد که به مضامین جالبی پیوند می خورد.

توقف در طول مسیر نیز بخش مهمی از تجربه سفر جاده ای شماست. می‌توانید در پمپ بنزین های محلی توقف کنید تا سیستم Trinket را که می‌توان آن‌ها را مجهز و ارتقا داد، بردارید. هر شخصیت به یکی از این مکانیزم مرتبط است و به آنها مهارت خاصی می دهد که در آن می توانند توانایی را انجام دهند. متأسفانه، در ابتدای بازی کاملاً مشخص نیست که این سیستم چگونه به طور کامل کار می کند و برای یافتن ترکیب مناسبی از آیتم ها برای به نمایش گذاشتن بهترین ها در گروه نیاز به آزمایش زیادی است. با توجه به اینکه هر شخصیت دارای سه مهارت مختلف برای بارگذاری آیتم ها است، داشتن تنوع بسیار مهم است، اما شباهت بین آیتم ها رسیدن به تعادل را دشوار می کند.

همچنین یک سیستم جنگی وجود دارد که برای عادت کردن به آن نیاز به تمرین زیادی دارید. برای استفاده از همه چیزهایی که در یک نبرد اتفاق می افتد، باید به چیزهای زیادی توجه کرد. با این حال، هنگامی که روی آن تسلط پیدا کنید، رضایت زیادی از سلاخی دشمنان در هنگام مواجهه با آنها را تجربه می کنید.

تنها انتقاد اصلی من نسبت به Get in the Car, Loser! روند دشواری غیرمنطقی آن است، زیرا سختی بازی فوق‌العاده نامتعادل است که هم از سیستم مبارزه و هم از سیستم trinket ناشی می‌شود. حتی بازی در حالت داستانی که در آن شخصیت‌ها پس از هر نبرد به طور خودکار بهبود می‌یابند، مبارزه همچنان در ابتدا نیز بسیار چالش برانگیز است.

پس از زنده ماندن از مرحله سخت مقدماتی، دشواری بالا و پایین می شود، در حالی که از مراحل دوم و چهارم بی اهمیت است در حالی که مرحله سوم سطحی از چالش را به ارمغان می آورد که بازیکنان را مجبور می کند چالش زیادی را تجربه کنند. همچنین در نبردها هرگز به طور کامل احساس نمی‌شود که بازیکن در کنار دشمن در حال حرکت است. البته به این معنا نیست که مبارزه سرگرم کننده نباشد، اما مواقعی وجود دارد که برخوردها بیشتر شبیه یک کار طاقت فرسا است تا هیجان انگیز.

یقینا یکی از ویژگی های قابل توجه این بازی، گرافیک هنری پیکسلی آن است که توجه هر گیمری را به خود جلب میکند. بسیاری از موسیقی‌ها، از مضامین جنگی زمزمه‌انگیز گرفته تا سادگی و ملایم بودن موسیقی در حین رانندگی، کاملاً تحسین برانگیز هستند. در حالی که صداپیشگی وجود ندارد، آهنگ‌های آوازی و دیجی‌های رادیویی کار شگفت‌انگیزی را انجام می‌دهند تا بازیکن احساس کند در تجربه سفر جاده‌ای غوطه‌ور شده است. جلوه‌های بصری نیز تاثیر زیادی بر آنها دارد. هر یک از مدل‌های کاراکتر جزئیات زیادی دارند و هر دشمنی سبک منحصربه‌فردی برای آن‌ها دارد، حتی با وجود تعویض پالت های رنگی. در حالی که بیشتر بازی در ماشین Valentin اتفاق می افتد، هر منطقه پر جنب و جوش است و بازی از انتخاب رنگ های جسورانه دوری نمی کند.

به طور کلی Get in the Car, Loser! جزو سرگرم کننده ترین عناوین مستقل سال 2024 است که روی نینتندو سوئیچ تجربه کردم. اگرچه گاهی اوقات به علت دشواری نامتعادل خود می تواند ناراحت کننده باشد و حتی تا حدودی مبارزات تکراری داشته باشد، اما اگر سیستم نبرد عالی آن را درک کنید، اوقات بسیار خوشی را با این بازی خواهید گذراند. بنابراین، این عنوان را انتخاب کنید و به یک سفر جاده ای عالی بروید. چون به معنای واقعی کلمه چیزی برای از دست دادن ندارید.

اگر یکی از چیزهایی را که در این دو تابستان گذشته از دست دادم، رفتن به سفرهای جاده ای با دوستانم بوده است، Get in the Car, Loser! به من تجربه کامل رانندگی در بزرگراهی پر از شیاطین با بیان خنده دار و مزخرفات کامل را با یک گروه جدید از دوستان به من داد. غوطه ور شدن این احساس در طول بازی چیزی است که به طور کامل تجربه آن را ارزشمند می کند و شخصیت ها و درگیری های آنها هم جذاب و هم قابل ارتباط است. این یک تجربه کامل است، تجربه ای به یاد ماندنی هم در روایت و هم در گرافیک محسوب می شود. با توجه به اینکه بازی پایه کاملا رایگان است، دلیلی وجود ندارد که به سراغ آن نروید.زیرا این عنوان داستان بزرگ سفر جاده ای عجیب و غریب را روایت می کند که نمی دانستید به آن نیاز دارید، با تمام درام های آشفته ای که به همراه دارد.