نقد و بررسی بازی Vampire Therapist

Vampire Therapist یک رمان بصری جالب است که وقتی نام بازی را دیدم و اینکه شخصیت اصلی یک گاوچران خون آشام است، می دانستم که باید آن را بازی کنم. در این بازی شما در نقش یک خون‌آشام گاوچران بازی می‌کنید که تصمیم می‌گیرد درمانگر شود. من شخصاً نسبت به گاوچران‌ها و خون‌آشام‌ها خوب رفتار می‌کنم، اما این ایده که یک رمان بصری می‌تواند به شیوه‌های واقعی رفتاردرمانی شناختی-رفتاری عمیق‌تر شود و همچنان سرگرم‌کننده باقی بماند، یک ایده قانع‌کننده است.

من از دو زاویه به این بازی نزدیک شدم. اولاً، به عنوان یک علاقه‌مند به رمان‌های بصری: از طریق نگاه کردن به نوشته ها، هنر، این که چگونه مرا می خنداند، گریه می کند، احساس می کنم، همه آن چیزهای خوب را شامل می شود. ثانیاً، به عنوان فردی که ده سال روانشناسی خوانده است و در مورد کاربرد واقعی، کارآمدی و روش‌های درمان شناختی رفتاری می‌داند، این بازی را بررسی کردم.

خوشبختانه این بازی افتتاحیه جذابی دارد. شما در مورد شخصیت اصلی که Sam نام دارد، خون آشامی از غرب وحشی که پس از زندگی شنیع و قاتل برای مدت طولانی، راه مثبت تری برای زندگی پیدا کرده است. این او را به آلمان می برد، جایی که با خون آشامی باستانی به نام آندروماچوس (که سام آن را اندی صدا می کند، چون سم یک شخصیت دوست داشتنی است که نمی تواند چیزها را خیلی خوب تلفظ کند) ملاقات می کند که او را به عنوان یک درمانگر در آموزش می پذیرد.

بیماران شما، طبیعتا، خون آشام ها هستند، زیرا این بازی درباره یک درمانگر خون آشام است، بله، اما همچنین یک درمانگر برای خون آشام ها است. این مجوز فوق العاده ای را برای بیماران فراهم می کند تا عجیب و غریب، به یاد ماندنی و اغراق آمیز باشند. از دانشمندی که از نوشیدن خون واقعی امتناع می ورزد تا بازیگری شکسپیر که از هملت هنرمندتر است، قطعاً بازیگران رنگارنگ هستند و این برای یک رمان بصری با افراد زیادی که باید به خاطر بسپارند به خوبی کار می کند. کمک به این طیف ستارگانی از صداهای نمایش داده شده است.

در حالی که در بازی Vampire Therapist رقت بار و دلخراش زیادی وجود دارد، نمی توانم این واقعیت را نادیده بگیرم که این بازی نیز بسیار خنده دار است. در میان الهامات خود از آثاری مانند What We Do In The Shadows و Horrible Histories نام می برد و آن را به خوبی نشان می دهد. مقدار زیادی شوخ طبعی از تضاد بین خون‌آشام‌ها در سنین مختلف به دست می‌آید. البته در اینجا اتکای بیش از حد به شوخ طبعی جنسی وجود دارد، اما اگر این موضوع شما را آزرده خاطر می کند، به راحتی نادیده گرفته می‌شود.

اما این بازی به کاربرد مفاهیم قانونی CBT (درمان شناختی رفتاری) خود افتخار می کند و این چیزی است که من به آن شک داشتم – تلاش برای نوشتن یک رابطه “معتبر” بیمار و درمانگر و ترکیب عناصری از روش شناسی دنیای واقعی مانند تلاشی بیهوده و خسته کننده به نظر می رسد. نتیجه اما به طرز خوشایندی غافلگیر کننده بود. به جای تلاش برای تقلید از CBT واقعی، درمانگر خون آشام تنها جنبه هایی را که برای ساختن داستانی در مورد کار گفتار درمانی لازم است، قرض می گیرد، یعنی ایده های شناخت های ناسازگار و تعیین هدف آموزشی.

این نوع تحریف‌های شناختی به مکانیک مرکزی بازی تبدیل می‌شوند، جایی که شما باید تشخیص دهید که بیمار تحت کدام «نوع» تفکری برای گزیده‌هایی از مکالمه شما کار می‌کند. ایده هایی مانند شخصی سازی، تعمیم بیش از حد و تفکر سیاه و سفید به خوبی توضیح داده شده و نشان داده شده است، و نوشته درک بسیار خوبی از راه های مختلفی که انسان ها می توانند وارد الگوهای فکری منفی شوند را نشان می دهد.

ترکیب یک رمان بصری مبتنی بر خون آشام با مفاهیم بسیار واقعی و کاملاً آگاهانه از درمان شناختی رفتاری از همان ابتدای بازی یک ایده مخاطره آمیز بود، اما من پس از مدتی متقاعد شدم که این یک تجربه خوب و متعادل است. در اینجا چیزی شبیه به اتکای بیش از حد به ترکیب مفاهیم CBT (درمان شناختی رفتاری) به عنوان مکانیک گیم پلی وجود دارد که منجر به گفتگوهای عجیب و غریب با افرادی می شود که به روش های بسیار غیرطبیعی به “گفتار درمانی” صحبت می کنند، اما به نظر می رسد که این یک ویژگی اجتناب ناپذیر بازی است.

با این حال، اگر می‌توانستم بخشی از این بازی را مورد انتقاد شدید قرار دهم، آن هم مینی‌گیم‌ها بود. دو مورد برای درگیر شدن وجود دارد – گاز گرفتن گردن افراد و برگزاری یک جلسه مدیتیشن. اینها به هدف گیری خاصی از ماوس نیاز دارند که متاسفانه به خوبی توضیح داده نشده است و همچنین با وقفه های ارزان قیمت در گیم پلی معمولی ارائه می شود. اینها اگر با CG جایگزین شوند، بسیار بهتر خواهند بود، که حذف قابل توجهی برای یک رمان بصری در عصر حاضر هستند.

در پایان، بازی Vampire Therapist همانقدر درگیرکننده است که از عنوان آن انتظار می‌رود. سام قهرمان فوق‌العاده‌ای است، نوشته داستان بین مضامین طنز و ترحم متعادل شده است و روایات متفاوتی را که دارای قوس‌های کامل هستند، به خوبی بیان می‌کند. تعهد به نشان دادن صادقانه CBT می تواند فراتر از این باشد، اما همچنان تلاشی چشمگیر است که به خوبی در این بازی به کار رفته است. در واقع خارج از هنر و موسیقی زیبا، نوشته بسیار جذاب و در عین حال آموزشی و تأمل برانگیز است. همانطور که هست، من این بازی را به طور کلی توصیه می کنم.